Το κεφάλαιο Ουζουνίδης κλείνει για τον Παναθηναϊκό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον.
Τη μεγαλύτερη αδικία για έναν προπονητή βίωσε ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Ήρθε τον Δεκέμβριο του 2016 με όνειρα και ζει έναν εφιάλτη.
Πέτυχε τον Παναθηναϊκό στην χειρότερη περίοδο της ιστορίας του. Από την πρώτη κιόλας στιγμή δεν είχε τις συνθήκες που θα ήθελε. Παίκτες έφυγαν με το που ανέλαβε, αφού είχαν ξεκινήσει τα οικονομικά προβλήματα, αλλά κατάφερε να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική ομάδα που έφτασε κοντά στην πρόκρισή της στον τελικό του κυπέλλου και θα μπορούσε αν δεν υπήρχαν τα γνωστά γεγονότα, να διεκδικήσει και την πρωτιά στα play offs.
Το τι συνέβη από το καλοκαίρι κι έπειτα δεν χρειάζεται περαιτέρω αναλύσεις, ούτε υπενθύμιση. Η φετινή ξεχωριστή, από κάθε άποψη, σεζόν, πλησιάζει στο τέλος της και μαζί και η συνεργασία του 50χρονου τεχνικού με το «τριφύλλι». Το συμβόλαιό του εκπνέει κι εννοείται ότι με τη νυν διοίκηση οι πιθανότητες παραμονής δεν αγγίζουν ούτε το 1%. Παρά την αγάπη του κόσμου δεν θέλει και ο ίδιος και δεν θέλει και ο Αλαφούζος. Οι συνεργάτες του μεγαλομετόχου, άλλωστε, εδώ κι αρκετούς μήνες, κάνουν διερευνητικές επαφές με άλλους προπονητές. Με τον Αλαφούζο να παραμένει μεγαλομέτοχος, λοιπόν, ο Ουζουνίδης λέει αντίο.
Τι συμβαίνει, όμως, αν αναλάβει η «Pan Asia»; Θεωρητικά θα περίμενε κανείς να έχουν προτεραιότητα την παραμονή του Ουζουνίδη. Να μιλήσουν μαζί του, να δουν αν υπάρχει ταύτιση απόψεων για να προχωρήσουν ή όχι. Οι πληροφορίες, όμως, αναφέρουν ότι το μυαλό των επίδοξων αγοραστών είναι στο εξωτερικό. Εκεί έχουν δικές τους επιλογές. Το να υπάρξει αλλαγή πολιτικής και να στραφούν στην Ελλάδα, είναι ένα ενδεχόμενο που ποτέ δεν μπορεί ν’ αποκλειστεί. Αλλά και πάλι ο Ουζουνίδης, όπως φαίνεται δεν θα είναι προτεραιότητα. Ο Γιώργος Δώνης, αντίθετα, ίσως να είναι μία σκέψη…
Αν πάλι στραβώσει η δουλειά και είναι εφικτό να προχωρήσει άμεσα το πρότζεκτ «Athens Alive» και ν’ αναλάβει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, τότε ίσως ο Ουζουνίδης έχει μία ακόμα ευκαιρία. Αλλά για να την έχει, θα πρέπει όλα να εξελιχθούν γρήγορα. Διότι ούτε ο Αλαφούζος θα περιμένει για να κάνει τον σχεδιασμό του, ούτε ο Έλληνας τεχνικός. Είναι λογικό να ψαχτεί για το μέλλον του (στο εξωτερικό). Σε κάθε περίπτωση ο Μαρίνος Ουζουνίδης έδειξε ότι αξίζει να καθοδηγήσει έναν… κανονικό Παναθηναϊκό. Είναι γραφτό όπως φαίνεται, ακόμα κι αν αλλάξει τώρα το ιδιοκτησιακό, να μην αποκτήσει αυτό το δικαίωμα.
Για το μέλλον, ωστόσο, μην αποκλείσει κανείς τίποτα. Σε έναν Παναθηναϊκό που πρώτη είδηση δεν θα είναι οι προσφυγές και το αν θα κάνουν αποχή οι παίκτες επειδή είναι απλήρωτοι, ο Ουζουνίδης πάντα θα είναι μία επιλογή. Όποιος κι αν είναι ο ιδιοκτήτης, αν ένας προπονητής δεν πετύχει στον πάγκο του «τριφυλλιού», τότε πάντα στις εναλλακτικές θα είναι Ουζουνίδης. Για προφανείς λόγους. Είναι ικανός, έμπειρος, γνωρίζει τη νοοτροπία του Παναθηναϊκού και απολαμβάνει της εκτίμησης του κόσμου. Μπορεί, λοιπόν, να μην είναι το πεπρωμένο του να μείνει τώρα στον σύλλογο. Αλλά να είναι μία επιστροφή. Με λίγα λόγια το κεφάλαιο Ουζουνίδη κλείνει μέχρι να ανοίξει το επόμενο… Ξέρει κι ο ίδιος ότι άφησε στη μέση μία δουλειά και κάποτε μπορεί να κληθεί να την ολοκληρώσει.
ΥΓ.: Το ότι οι παίκτες ζητούν εγγράφως (για να μην ισχυριστεί ότι «δεν το είπα ακριβώς έτσι, αλλά εννοούσα εκείνο…») από τον Κωνσταντίνου να τους αναφέρει πότε θα πληρωθούν, αποδεικνύει ότι έχουν χάσει κάθε ίχνος εμπιστοσύνης. Είναι ντροπιαστικό πραγματικά.
ΥΓ.1: Ο Παναθηναϊκός θεωρητικά δεν παίρνει άδεια. Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί και να ενημερωθεί πλήρως ο Ταϊλανδός για το τι συμβαίνει. Λογικά θα συζητηθεί στο επόμενο ραντεβού Αλαφούζου-Πιεμπονγκσάντ. Διότι με περιορισμό μεταγραφών τα 20 εκατ. ευρώ που υπολόγιζε να ρίξει ο Ασιάτης κι όποιοι είναι μαζί του, ή θα μείνουν στον… κουμπαρά ή μπορούν να δοθούν για την αποπληρωμή χρεών. Επιπλέον, δεν θα μπορούν να έρθουν αρκετοί ξένοι. Αρα, ίσως να επιβάλλεται να τρέξει την ομάδα Έλληνας προπονητής και ενδεχομένως κι Έλληνας τεχνικός διευθυντής. Φαντάζομαι θα πρέπει να το έχουν προβλέψει αυτό.
ΥΓ.2: Στις πιο δύσκολες στιγμές στην ιστορία του Παναθηναϊκού θα περίμενε κανείς να υπάρχει ενότητα μεταξύ των οργανωμένων…