Η κριτική των παικτών του Πλατανιά

Ο… εξασφανισμένος Ενσικουλού, ο εγκλωβισμένος Στανισάβλιεβιτς και ο φιλότιμος Παπανικολάου. Η κριτική του Πλατανιά για το ματς με την ΑΕΚ από to10.gr.

Κλιάιτς: Είχε κάποιες εντυπωσιακές επεμβάσεις, με τη συμβολή του στο να μην ξεφύγει το σκορ να είναι σημαντική.

Ντικαμόνα: Αντιμετώπισε προβλήματα από την πλευρά του, ειδικά όταν ανέβαινε ο Λόπες και η ΑΕΚ αποκτούσε υπεραριθμία στα αριστερά.

Νίλι: Ήταν ο παίκτης που πήρε πάνω του τον περιορισμό του Αραούχο, κερδίζοντας αρκετές μάχες από τον φορ της Ένωσης.

Ουές: Όταν η ΑΕΚ αναπτυσσόταν με την μπάλα κάτω είχε ζητήματα και έκανε λάθη.
Σκαρντοβέλι: Δεν ανέβηκε καθόλου, ρίχνοντας όλο το βάρος στα ανασταλτικά του καθήκοντα. Όπου τα πήγε σχετικά καλά.

Μάλσα: Eίχε αναλάβει τον ρόλο της «σκούπας» στην μεσαία γραμμή, χωρίς, ωστόσο, να μπορέσει να δώσει όσα περίμενε από εκείνον ο προπονητής του.

Παπανικολάου: Έβγαλε ενέργεια και κυνήγησε μπάλες, χωρίς όμως να καταφέρει κάτι περισσότερο.

Πατράλης: Δεν μπόρεσε να πάρει πρωτοβουλίες και να βοηθήσει δημιουργικά τον Πλατανιά.

Στανισάβλιεβιτς: Ήταν ο παίκτης από τον οποίο περίμεναν τα περισσότερα στον Πλατανιά και η αλήθεια είναι πως στο πρώτο μέρος ήταν δραστήριος. Όμως δεν κατάφερε να δώσει κάτι ουσιαστικό στην ομάδα, μένοντας συνολικά σε μάλλον ρηχά νερά.

Κασάλιτσα: Περιορίστηκε σχετικά εύκολα από την άμυνα της ΑΕΚ, χωρίς να μπορεί να βρει πεδίο δράσης.

Ενσικουλού: Η παρουσία του κρίνεται μάλλον απογοητευτική, αφού δεν υπήρξε επί της ουσίας φάση, στην οποία να έκανε τα μετόπισθεν της Ένωσης τον νιώσουν.

Ουντότζι: Η είσοδός του στο ματς έδωσε κάποια τρεξίματα στους γηπεδούχους, όμως δεν μπόρεσε να αλλάξει κάτι περισσότερο στην εξέλιξη του αγώνα.

Αγγελόπουλος: Μπήκε στη θέση του Στανισάβλιεβιτς όμως δημιουργικά δεν κατάφερε να προσφέρει κάτι παραπάνω.

Σινγκ: Aγωνίστηκε λίγο για να κριθεί.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Γιάννης Χατζηνικολάου: Είχε διαβάσει καλά τον τρόπο ανάπτυξης της ΑΕΚ, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στον περιορισμό των άκρων των Κιτρινόμαυρων. Κάτι που λειτούργησε καλά, μέχρι τη φάση του γκολ. Από εκεί και έπειτα ο Πλατανιάς έδειξε ευάλωτος, ενώ παράλληλα αδυνατούσε να απειλήσει. Έχοντας έναν ρόλο… κομπάρσου στο παιχνίδι, τουλάχιστον τη μεγαλύτερη διάρκειά του.