Γιατί αντέδρασε στις αποδοκιμασίες του κόσμου ο Ραζβάν Λουτσέσκου μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό...
Έχοντας παρακολουθήσει τις πρώτες πέντε αγωνιστικές του πρωταθλήματος δεν περιμέναμε το ντέρμπι της Τούμπας για να διαπιστώσουμε ότι ο φετινός Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου. Η νίκη των «πράσινων» και ο τρόπος που αυτή ήρθε το βράδυ της Κυριακής, επιβεβαίωσε απλά το γεγονός.
Το αποτέλεσμα, μα κυρίως η εμφάνιση του Δικεφάλου στο δεύτερο ημίχρονο, προκάλεσαν τις έντονες αποδοκιμασίες του κόσμου σε προπονητή και παίκτες με το τέλος του ματς, με τον Ραζβάν Λουτσέσκου να αντιδρά και να μην συμμερίζεται την οργή των οπαδών. Ο Ρουμάνος τεχνικός δεν είναι από αυτούς που κρύβουν τα συναισθήματά τους, κάτι που δεν έκανε ούτε απέναντι στις αποδοκιμασίες των οπαδών της ίδιας του της ομάδας.
Γιατί όμως ο Λουτσέσκου ξέσπασε κατά όσων αποδοκίμασαν; Γιατί από την αρχή της σεζόν μοιάζει σαν να έχει χάσει το κέφι του, σαν να έχει βγει από τα νερά του; Μήπως γιατί δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τη νέα κατάσταση και με τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί;
Το καλοκαίρι είναι σαφές πως ο ΠΑΟΚ άλλαξε ρότα και έκανε στροφή 180 μοιρών. Οι «τρελές» αγορές και τα παχυλά συμβόλαια, που έτσι κι αλλιώς είχαν περιοριστεί, αποτελούν παρελθόν, με τον Ζοσέ Μπότο να αναλαμβάνει να δημιουργήσει μία ομάδα γύρω από τρεις βασικούς άξονες. Προώθηση και καθιέρωση παιδιών από την ακαδημία του συλλόγου, απόκτηση παικτών με προοπτική και μεταπωλιτική αξία που όλοι αυτοί θα πλαισιωθούν από μερικούς έμπειρους ποδοσφαιριστές που πρωταγωνίστησαν στις μεγάλες επιτυχίες του ΠΑΟΚ τα προηγούμενα χρόνια.
Ένα πλάνο που είναι η αλήθεια πως δεν κολλάει και ιδιαίτερα με τη φιλοσοφία του Λουτσέσκου και με τα όσα μας έχει δείξει με την πορεία του τα τελευταία χρόνια. Ένα πλάνο για το οποίο κύριος υπεύθυνος είναι ο Μπότο που όπως φαίνεται γι’ αυτόν τον λόγο προστέθηκε στο δυναμικό του Δικεφάλου. Ώστε να χτίσει μία ομάδα συμβατή με τα νέα δεδομένα του περιορισμένου μπάτζετ.
Όταν λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, είναι μάλλον προφανές πως ο στόχος μίας ομάδας, δεν μπορεί να είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά το χτίσιμο μίας ομάδας που θα χρειαστεί πάνω από όλα υπομονή. Ο στόχος λοιπόν του ΠΑΟΚ τη φετινή χρονιά ποιος είναι; Γιατί οι οπαδοί που έμαθαν τον ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή τα τελευταία χρόνια, είναι λογικό να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Στο ματς με τον Παναθηναϊκό η πρώτη αλλαγή του Λουτσέσκου ήταν ο 34χρονος Μπίσεσβαρ. Βασικός στο αριστερό άκρο της άμυνας ήταν 0 36χρονος Βιεϊρίνια. Και από τον πάγκο ήρθαν επίσης οι νεαροί Τσαούσης, Κωσταντέλιας και Γκορντεζιάνι. Όταν οι αλλαγές που κάνεις σε ένα ντέρμπι που κυνηγάς το σκορ είναι αυτές, καταλαβαίνει πολύ εύκολα κανείς πως δεν είναι δυνατόν στόχος του ΠΑΟΚ να είναι η διεκδίκηση τίτλων.
Όταν από όλες τις μεταγραφές μόνο ο Νάρεϊ δείχνει να ανταποκρίνεται, όταν τα κενά στο ρόστερ «φωνάζουν» και έστω και την ύστατη στιγμή δεν έγινε μία μεταγραφή στη θέση «10» για παράδειγμα που είναι εμφανές πως πονάει η ομάδα, τότε πραγματικά ποιες μπορεί να είναι οι απαιτήσεις; Ο Λουτσέσκου βέβαια, που είναι συνηθισμένος στο να δίνει σόου, έχει τα δίκια του να νιώθει εκτεθειμένος με το ρόστερ που έχει να διαχειριστεί, δεν είναι όμως άμοιρος ευθυνών.
Αν διαφωνούσε με την αλλαγή πολιτικής θα μπορούσε πολύ εύκολα να παραιτηθεί το καλοκαίρι και να στείλει από νωρίς το μήνυμα στον κόσμο. Δεν το έκανε, και τώρα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Σε μία κατάσταση που μοιάζει οριακή και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα οδηγήσει.