ΑΕΚ : Πρωταθλήτρια για 9+1 λόγους!

Μετά και τη νίκη επί του Παναθηναϊκού η ΑΕΚ κρατά και με τα δύο χέρια την κούπα του πρωταθλητή, καθώς είναι πιθανό να εξασφαλίσει και μαθηματικά τον τίτλο, μόλις σε δύο αγωνιστικές από τώρα. Κάνοντας δηλαδή μια άτυπη φιέστα στο ματς με τον Λεβαδειακό και δίνοντας έναν καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα στο υπόλοιπο της σεζόν.

Η Ένωση κόβει όπως φαίνεται πρώτη το νήμα για μια σειρά από λόγους και σίγουρα όχι τυχαία. Παρουσιάζοντας κάποια στοιχεία που την έκαναν να ξεχωρίσει από τους αντιπάλους της και να φτάσει στον τίτλο, μετά από 24 χρόνια. Το10.gr καταγράφει αυτά τα 9+1 χαρακτηριστικά που έδειξαν οι Κιτρινόμαυροι στο σύνολο της σεζόν και οδηγούν την ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, με σημαντική, μάλιστα, διαφορά από τους διώκτες της.

«Δίψα» 24 ετών

Το πιο σημαντικό στοιχείο που έβγαλε η ΑΕΚ στο γήπεδο έναντι των αντιπάλων της, ήταν η «δίψα» για το πρωτάθλημα. Η επιθυμία δηλαδή για την επιστροφή στην κορυφή μετά από 24 χρόνια. Διάστημα πολύ μεγάλο για τα δεδομένα του συλλόγου, που όπως φάνηκε, δεν είχε άλλη… υπομονή. Με την Ένωση να παρουσιάζει σε πολλούς από τους αγώνες της το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό και να φτάνει τελικώς στην λύτρωση, για την οποία περίμενε καιρό.

Αήττητη στα ντέρμπι

Μπορεί τα πρωταθλήματα να κρίνονται στα λεγόμενα «μικρά» ματς, όμως το φετινό σε έναν μεγάλο βαθμό καθορίστηκε από τα ντέρμπι. Και ειδικά αυτά που έδωσε η ΑΕΚ. Η Ένωση κέρδισε όλους τους βασικούς αντιπάλους της στο ΟΑΚΑ, ενώ έβγαλε χωρίς ήττα και τα τρία εκτός έδρας ντέρμπι του πρωταθλήματος. Με σημαντικότερο εκείνο του Φαλήρου και τη νίκη επί του Ολυμπιακού με 2-1, με ανατροπή μάλιστα στα τελευταία λεπτά. Σημείο που αποτέλεσε και το κλειδί για να διαμορφωθεί η υπάρχουσα κατάσταση που φέρνει την ΑΕΚ πρώτη και εν δυνάμει πρωταθλήτρια.

Πιο ομάδα από όλες

Ένα επίσης σημαντικό χαρακτηριστικό της φετινής ΑΕΚ, που αναμφίβολα έπαιξε τον ρόλο του για την κατάληξη της χρονιάς, ήταν η ομοιογένεια που παρουσίασε το σύνολο του Μανόλο Χιμένεθ. Η Ένωση ήταν η πιο «ομάδα» από όλες όσες διεκδίκησαν το πρωτάθλημα, έχοντας ως μεγάλο συν σε αυτό το κομμάτι, τον σταθερό «κορμό» του ρόστερ της, που έχει χτιστεί σε βάθος τριετίας. Κάτι που σε σύγκριση με τους αντιπάλους της φέρνει την ΑΕΚ αρκετά βήματα μπροστά.

«Σφραγίδα» Χιμένεθ

Υπάρχουν ομάδες που πηγαίνουν στον… αυτόματο, έχοντας ένα δικό τους, ξεχωριστό στιλ παιχνιδιού και είναι και άλλες, στις οποίες η επιρροή του προπονητή τους στα γνωρίσματά τους είναι τεράστια. Η ΑΕΚ ανήκει σαφέστατα στη δεύτερη κατηγορία, καθώς η «σφραγίδα» του Μανόλο Χιμένεθ στη φετινή της πορεία είναι ανεξίτηλη. Με τον Ισπανό τεχνικό να έχει συμβάλει τα μέγιστα ώστε η ΑΕΚ να φτιάξει τον δικό της χαρακτήρα, που με τις αδυναμίες του και τα… στραβά του, παραμένει ακέραιος.

Ευέλικτη και… προσαρμοστική

Μπορεί το αγωνιστικό προφίλ της ΑΕΚ όσον αφορά στη φιλοσοφία της στο γήπεδο να ήταν σταθερό, όμως τακτικά, η Ένωση έδειξε πως είναι μια ομάδα ευέλικτη που ξέρει να προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες. Διαφοροποιώντας τακτικές ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε αγώνα (δεν είναι πολλές οι ομάδες που παίζουν με την ίδια ευκολία με τρεις και τέσσερις αμυντικούς) προκειμένου να πάρει αυτό που ήθελε. Ακόμα κι αν χρειαζόταν να θυσιάσει το θέαμα για να φτάσει στον στόχο της.

Παίκτες με φιλοδοξία

Το σύνολο το κάνουν οι μονάδες και στην περίπτωση της ΑΕΚ, αυτές διαθέτουν στην συντριπτική πλειοψηφία τους ένα κοινό χαρακτηριστικό: φιλοδοξία. Η βάση του κορμού της Ένωσης αποτελείται από ποδοσφαιριστές που τώρα φτάνουν στο πικ της καριέρας του, έχοντας βλέψεις για περαιτέρω εξέλιξη και γιατί όχι μια καλή μεταγραφή στο εξωτερικό. Στοιχείο που αποτυπώθηκε και συνολικά στο γήπεδο, προσδίδοντας στην ΑΕΚ γνωρίσματα όπως το νεύρο, το πάθος, τα τρεξίματα και η διάθεση για διάκριση.

Έκανε… έδρα το ΟΑΚΑ

Μπορεί σε αρκετά παιχνίδια ο κόσμος που βρισκόταν στο ΟΑΚΑ να μην ήταν εκείνος που θα άρμοζε στην φετινή πορεία της ΑΕΚ, όμως η Ένωση κατάφερε να μετατρέψει το Στάδιο σε έδρα. Γνωρίζοντας μόλις μία ήττα μέχρι στιγμής, απέναντι στον Ατρόμητο. Και δείχνοντας στα περισσότερα ματς που ήταν γηπεδούχος πως εύκολα ή δύσκολα έβρισκε τους τρόπους για να φτάσει στο ζητούμενο.

Πλουραλισμός και λύσεις από παντού

Αν κάνει κάποιος μια μικρή καταγραφή των πεπραγμένων των παικτών της ΑΕΚ στην μέχρι τώρα πορεία της στη σεζόν, θα διαπιστώσει πως δεν υπάρχει στην Ένωσης ένας παίκτης που να ξεχωρίζει. Ένας που φαίνεται ξεκάθαρα πως οδηγεί την ομάδα στον τίτλο και έχει απλά σημαντικές βοήθειες από τους υπόλοιπους. Η ΑΕΚ έχει κατορθώσει να βρει λύσεις από πολλούς παίκτες της, σε διαφορετικές περιόδους, με τον έναν κιτρινόμαυρο να διαδέχεται τον άλλον στο… κουπί. Στο ξεκίνημα ήταν οι Μάνταλος, Χριστοδουλόπουλος, στη συνέχεια ανέλαβε δράση ο Λιβάγια, μετά πήρε μπρος ο Αραούχο, ενώ στο τέλος ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο και ο Μπακασέτας. Με την ΑΕΚ να παρουσιάζει ένα πρωτοφανή πλουραλισμό, που αποδείχθηκε τελικά καθοριστικός ώστε ο τίτλος να «βαφτεί» κιτρινόμαυρος.

Πορεία χωρίς… κοιλιά

Μπορεί ανά περιόδους ο Δικέφαλος να παρουσίασε τα πάνω και τα κάτω του, όμως σε κανένα σημείο της σεζόν δεν έκανε μεγάλη «κοιλιά». Χάνοντας δηλαδή πολύτιμο έδαφος από την κορυφή και μπαίνοντας σε περιπέτειες. Σε όλες τις φάσεις της σεζόν, η Ένωση έβρισκε τους τρόπους να βγαίνει από δύσκολες καταστάσεις, επιστρέφοντας όλο και πιο δυνατή. Κρατώντας έτσι ένα σταθερό τέμπο που ενδεχομένως να δημιουργούσε και ένα επιπλέον άγχος στους αντιπάλους της.

Χαμηλοί τόνοι και υποδειγματική επικοινωνιακή πολιτική

Το τελευταίο στοιχείο που έκανε την ΑΕΚ να ξεχωρίζει από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ δεν ήταν αγωνιστικό, όμως σίγουρα έπαιξε τον ρόλο του. Ίσως μάλιστα και σε σημαντικό βαθμό. Αναφερόμαστε στην επιλογή της Ένωσης να διαχειριστεί τις μπόλικες εντάσεις που προέκυψαν εν μέσω της σεζόν με χαμηλούς τόνους και μια διαφορετική επικοινωνιακή πολιτική. Χωρίς κραυγές και ακραίες αντιδράσεις, αλλά με την μπάλα χαμηλά.

Πολιτική που δικαιώθηκε στον απόλυτο βαθμό, αφού κράτησε την ΑΕΚ έξω από διαμάχες και συγκρούσεις, στις οποίες αναλώθηκαν οι αντίπαλοί της. Με την Ένωση να βγαίνει έτσι η μεγάλη κερδισμένη από την παραπάνω εξέλιξη και να τραβάει τη δική της πορεία, που την φέρνει στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου μετά από σχεδόν δυόμιση δεκαετίες.