Τελικά πόσο βοήθησε την ΑΕΚ η αλλαγή προπονητή;

Είναι αλήθεια πως τα τελευταία τέσσερα χρόνια η ΑΕΚ ζει ένα deja vu. Μετά τη χρονιά της κατάκτησης του πρωταθλήματος η οποία μοιάζει πια τόσο μακρινή με όσα έχουν συμβεί έκτοτε, η Ένωση βιώνει διαρκώς την ίδια κατάσταση με λίγο διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φόρα και πάντα ίδια κατάληξη. Εκτός τίτλου από νωρίς, αλλαγές προπονητών, στοχοποίηση συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών.

Το περασμένο καλοκαίρι η ΑΕΚ άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ήρθαν 14 νέοι ποδοσφαιριστές, νέος προπονητής και η αύρα που υπήρχε ήταν μετά από καιρό θετική, παρά το γεγονός πως είχε προηγηθεί ένας ντροπιαστικός ευρωπαϊκός αποκλεισμός από τον Ιούλιο. Μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα και στο πρωτάθλημα, ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς αποχώρησε αιφνιδιαστικά και τη θέση του πήρε ο Αργύρης Γιαννίκης.

Με τις συστάσεις που τον συνόδευαν να είναι εξαιρετικές, ο Έλληνας τεχνικός αντιμετωπίστηκε έως και με ενθουσιασμό από την πλειοψηφία του κόσμου. Μετά από 3,5 όμως μήνες και με έναν γύρο (12 ματς) πλέον στην πλάτη του, αυτό που γίνεται κάτι παραπάνω από εμφανές είναι πως όχι μόνο δεν κατάφερε να βελτιώσει την ομάδα του, αλλά η ΑΕΚ παρουσιάζεται χειρότερη παιχνίδι με παιχνίδι.

Και δεν το λένε οι μόνο οι απογοητευτικοί αριθμοί της και το γεγονός πως από νωρίς η Ένωση έχει τεθεί ξανά εκτός τίτλου, αλλά κυρίως η κακή εικόνα της εντός αγωνιστικού χώρου. Ο Μιλόγεβιτς αποχώρησε μετά το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, έχοντας σε πέντε ματς τρεις νίκες, μία ισοπαλία και μία ήττα, αυτή στην Τούμπα. Άφησε την ΑΕΚ στο -2 από την κορυφή της βαθμολογίας και μέσα στην κούρσα του τίτλου. Θα πει κανείς και θα έχει δίκιο, «μετά από πέντε αγωνιστικές πόσο πιο πίσω θα μπορούσε να την έχει αφήσει;».

Βελτίωση αγνοείται

Στα μέσα του Ιανουαρίου πλέον, η ΑΕΚ βρίσκεται στην τρίτη θέση και στο -10 από την κορυφή, έχοντας χάσει εντός έδρας με ανατροπή από ΟΦΗ και Παναιτωλικό. Για πρώτη φορά στην ιστορία της έχασε από την ομάδα του Αγρινίου στην Αθήνα και για πρώτη φορά μετρά δύο εντός έδρας ήττες από ομάδες της περιφέρειας.

Από τα 12 ματς που έχει δώσει με τον Γιαννίκη, έχει ήδη κάνει 3 ήττες και 2 ισοπαλίες. Με το ζόρι δηλαδή έχει πάρει κάτι παραπάνω από τα μισά παιχνίδια. Κάτι που μόνο σε ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό δεν παραπέμπει. Το ακόμη χειρότερο βέβαια είναι πως η φετινή ΑΕΚ έχει καταφέρει να είναι ακόμα χειρότερη και από την περσινή στο ίδιο διάστημα.

Μετά από 17 ματς πέρσι ο Δικέφαλος ήταν στη δεύτερη θέση και στο -9 από τον Ολυμπιακό, με μία ήττα λιγότερη από φέτος και γκολ 28-17. Φέτος έχει καταφέρει να έχει χειρότερη άμυνα ακόμη και από πέρσι αφού πλέον μετράει 18 γκολ παθητικό ενώ έχει και 30 γκολ ενεργητικό. Πάνω κάτω δηλαδή οι αριθμοί είναι ίδιοι με ελάχιστες διαφοροποιήσεις. Για μία ομάδα με αδυναμίες που διαρκώς γίνονται περισσότερες, χωρίς συνοχή, χωρίς αυτοματισμούς, χωρίς διάρκεια στο παιχνίδι της.

Όλο αυτό που έγινε δηλαδή το καλοκαίρι και η αλλαγή στην αλλαγή προπονητή έγιναν για να υπάρχει ίδιο ή και χειρότερο αποτέλεσμα από την περσινή τραγική σεζόν; Το γιατί συνέβη αυτό, είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να απασχολήσει άπαντες μέσα στην ΑΕΚ γιατί πραγματικά πρόκειται περί κατορθώματος.