Μαύρος για «Αγιά Σοφιά» – «Μακάρι να μπορούσα να παίξω σε αυτό το φανταστικό γήπεδο»

Ο Θωμάς Μαύρος μίλησε στην εφημερίδα «Δικέφαλος» για την προσφορά του στο Μουσείο Ιστορίας της ΑΕΚ, για τα συναισθήματα που ένιωσε μπαίνοντας στην «Αγιά Σοφιά» ενώ αναπόλησε και τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος.

Όσα είπε ο Μάυρος:

-Αρχικά, πες μας δυο λόγια για τα ανεκτίμητης αξίας αντικείμενα που παρέδωσες για το Μουσείο Ιστορίας της ΑΕΚ…

«Το έκανα με όλη μου την ψυχή και τα παρέδωσα με χαρά γιατί μέσα από την ΑΕΚ έγιναν πράξη αυτά. Το αργυρό παπούτσι, η Μικτή Kόσμου και η Μικτή Ευρώπης νωρίτερα. Θεώρησα πολύ καλύτερο να είναι αυτά τα πράγματα στο Μουσείο της ΑΕΚ και όχι στο σπίτι μου. Αυτό ένιωσα και αυτό έκανα, απλά πράγματα είναι. Οφείλουμε σε αυτή την ομάδα πολλά. Όποιος λοιπόν έχει κάποια αντικείμενα που αξίζουν και μπορεί να τα προσφέρει για τη μητέρα ΑΕΚ, να τα φέρει. Είναι πολύ ωραίο να βλέπει ο κόσμος διάφορα πράγματα αξίας μέσα στο Μουσείο της».

-Είχες έρθει στο γήπεδο από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το εσωτερικό;

«Είχα έρθει πριν ενάμιση με δύο χρόνια, όταν ήταν ακόμα οι μπουλντόζες μέσα και τελευταία φορά για μια συνέντευξη το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει! Είμαι συναισθηματικά δεμένος βέβαια, αλλά νιώθω μια μεγάλη χαρά, ένα δέος, μια συγκίνηση, και μακάρι να μπορούσα να παίξω σε αυτό το φανταστικό γήπεδο, κάτι όμως που δεν γίνεται. Θα ερχόμαστε να βλέπουμε τα δικά μας τα παιδιά, τους δικούς μας παίκτες να κερδίζουμε, να παίζουμε ωραία, να παίρνουμε τίτλους και να μας γεμίζουν περηφάνια».

-Στο παλιό γήπεδο μεγαλούργησες, ξέρεις τη δυναμική που είχε και τη βοήθεια που παίρνατε οι παίκτες από τον κόσμο. Αυτό το γήπεδο πόσο θα βοηθήσει την ΑΕΚ;

«Θα είναι τεράστια η βοήθεια που θα παίρνει η ομάδα σε αυτό το γήπεδο. Αν μιλήσω για τον εαυτό μου, όταν έπαιζα στο παλιό το γήπεδο, η δύναμη που μου έδιναν οι οπαδοί της ΑΕΚ την ώρα του παιχνιδιού, είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Πάρα πολλές φορές, ενώ οι δυνάμεις μου οι σωματικές έπεφταν, ειδικά από το 75′ και μετά που αρχίζαμε και κουραζόμασταν γιατί δεν υπήρχε η ιατρική κάλυψη, η αγάπη των φιλάθλων μου έδινε δύναμη και είμαι ευτυχισμένος που μπόρεσα να τους κάνω υπερήφανους όταν έφευγαν από το γήπεδο, μέσω της αγάπης τους φυσικά. Είναι τεράστια η συμβολή του κόσμου. Εγώ παρόλο που φαινόμουν ψυχρός, ήμουν συναισθηματικός και δεμένος με την ομάδα και τον κόσμο. Τα περισσότερα που έχω κάνει τα οφείλω και στον κόσμο».

-Πόσο πολύ εισέπραττε ο παίκτης της ΑΕΚ αυτό που συνέβαινε στην εξέδρα στη Νέα Φιλαδέλφεια;

«Εισέπραττα πάρα πολύ τη βοήθεια του κόσμου από την εξέδρα. Για τις κινήσεις, τη γρηγοράδα και την έκρηξη μου έπαιζε ρόλο και η αγάπη του κόσμου. Ένιωθες μέσα στην ψυχή σου εκείνη τη στιγμή να θέλει από σένα τη νίκη ή το γκολ. Και αυτό σου έδινε το κάτι παραπάνω. Όταν έπαιξα στο ΟΑΚΑ είδα τη διαφορά της Φιλαδέλφειας με το ΟΑΚΑ. Ψυχολογικά δεν είχα αυτό που με έπιανε όταν παίζαμε στη Φιλαδέλφεια που έλεγα “πω πω, να βγω έξω, να παίξω καλά να κερδίσουμε”. Το ΟΑΚΑ στο έκοβε αυτό. Είναι ψυχρό, μεγάλο, δεν ένιωθες αυτή τη ζεστασιά αυτού του γηπέδου εδώ».

-Στους τέσσερις πυλώνες του γηπέδου υπάρχουν τέσσερα ιερά τέρατα και η δικιά σου φωτογραφία εκεί. Πώς ένιωσες όταν την είδες;

«Όταν την είδα, ένιωσα μεγάλη τιμή και συγκίνηση. Μέσα στην ψυχή μου αυτή η κίνηση που έκανε ο Δημήτρης Μελισσανίδης με γεμίζει χαρά ότι και εγώ κάτι έκανα, κάτι προσέφερα σε αυτή τη μεγάλη ομάδα, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά. Συγκινούμαι και ευχαριστώ τον Θεό ότι αναγνωρίστηκε αυτό που έκανα στην ομάδα μου την ΑΕΚ μέσω αυτής της φωτογραφίας και είμαι και εγώ ένα από τα ιερά τέρατα της ΑΕΚ».

-Ποιο ματς ξεχωρίζεις και ποιο δικό σου γκολ θεωρείς ως το πιο ξεχωριστό στη Νέα Φιλαδέλφεια;

«Μας έχει μείνει της ΚΠΡ, επειδή ήταν διεθνές παιχνίδι και πηγαίναμε στα ημιτελικά, επειδή ήμουν και τραυματίας (σ.σ. γέλια). Όχι μόνο για την ΑΕΚ, αλλά και για την Ελλάδα ολόκληρη ήταν μια φοβερή πρόκριση διότι είχαμε χάσει 3-0 και φαινόταν σχεδόν απίθανο να προκριθούμε. Τώρα τα γκολ, ήταν τα τρία τέρματα που είχα σκοράρει με τον Ολυμπιακό στο 6-1 εδώ μέσα στη Φιλαδέλφεια. Επίσης ήταν ένα γκολ με το Αιγάλεω που αν θυμάμαι καλά την επόμενη μέρα ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης στο ΦΩΣ είχε γράψει ότι αυτό το γκολ θα το ζήλευε και ο ίδιος ο Πελέ. Όλα τα γκολ τα αγαπάω σαν παιδιά μου. Τίποτα δεν είναι εύκολο για να βάλεις το γκολ. Εγώ είχα φτιάξει έτσι τον εαυτό μου, ούτε να ενθουσιάζομαι όταν ερχόμουν σε επαφή για να κάνω το γκολ, αλλά ούτε και να φοβάμαι ότι θα το χάσω το γκολ. Είχα φτιάξει την ψυχοσύνθεσή μου ότι είσαι ένας επαγγελματίας γκολτζής, πληρώνεσαι γι’ αυτό, ο κόσμος μπορεί να πανηγυρίζει, αλλά εσύ κάνεις τη δουλειά σου και κοίταζε να βάζεις περισσότερα με μεγάλη ψυχραιμία γιατί αυτό πρέπει να κάνεις».

-Πόσο σημαντική είναι η εξυπνάδα και η ικανότητα του σκόρερ να βρεθεί στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή;

«Η εξυπνάδα του σκόρερ είναι τεράστια ειδικά στο πως θα ξεμαρκαριστείς. Εγώ πολλές φορές έκανα τον αδιάφορο σε μια φάση που γινόταν από δεξιά και ο αμυντικός νόμιζε πως δεν ενδιαφερόμουν. Αλλά με την άκρη του ματιού μου έβλεπα την εξέλιξη της φάσης και ήξερα -και αυτό ήταν το μεγάλο προσόν- που θα καταλήξει η μπάλα. Έκανα μια προσποίηση προς τα έξω από τη μεγάλη περιοχή και έφευγα κατευθείαν στο σημείο που υπολόγιζα ότι θα κάνει την πάσα ο συμπαίκτης μου. Ήμουν εκεί και μετά το θέμα ήταν να είσαι εκτελεστής. Να σκοράρεις με τη μία. Δεν έχεις περιθώριο να κάνεις κοντρόλ, άρα πρέπει να έχεις εκπαιδευτεί στο τελείωμα. Με το που έρθει η μπάλα να είσαι έτοιμος με το δεξί, με το αριστερό, με το κεφάλι, με το σώμα, γιατί έχω βάλει γκολ και με το σώμα απέναντι στον Άρη».

-Έχουμε δει πολλούς μεγάλους επιθετικούς να χάνουν τεράστιες ευκαιρίες. Εσύ θυμάσαι κάποια δική σου τέτοια;

«Θυμάμαι μια σε ένα ματς ΑΕΚ – Παναθηναϊκός. Ένα 0-0 και ήταν στο τέλος του παιχνιδιού, στο 85′. Μου γίνεται μια δυνατή συρτή σέντρα από τα δεξιά και έχω ξεμαρκαριστεί και είμαι σε κενό τέρμα γιατί ο τερματοφύλακας είχε πάει στην αριστερή γωνία. Όπως ήμουν έτοιμος να βάλω απλά το πόδι μου για να στείλω την μπάλα στα δίχτυα, κάνει ένα ύψωμα η μπάλα και μου φεύγει πάνω από το δοκάρι. Tο χορτάρι δεν είχε κουρευτεί και όπως η μπάλα ερχόταν με δύναμη, γκέλαρε στο χορτάρι και τα έχασα, μου ήρθε να λιποθυμήσω, λέω δεν γίνεται αυτό το πράγμα».

-Ήσουν από τους λίγους ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής που είχε δουλέψει και το σώμα του…

«Είχα δουλέψει πάρα πολύ το σώμα μου σε μια εποχή που στο ποδόσφαιρο έπεφτε ξύλο. Τα βάρη στο ποδόσφαιρο, χωρίς να είναι εγωιστικό αυτό, είναι από μένα. Το 70′ δεν έκανε κανένας. Δεν ήξεραν. Εγώ όταν ξεκίνησα ήμουν αδύνατος. Είχα μια τεχνική, ένα ταλέντο, αλλά δεν είχα δύναμη. Έτσι ξεκίνησα τα βάρη. Πήγα στις Σέρρες να παίξω και ήταν τότε δύο θηρία σέντερ μπακ. Μου λένε, “πιτσιρικά η μπάλα περνάει, εσύ ποτέ”. Μην τα πολυλογώ, δεν ακούμπησα την μπάλα. Εκεί σκέφτηκα. Θα ξαναπάω εκεί, θα πάω και αλλού. Τότε όλα τα σέντερ μπακ ήταν έτσι. Πήγα λοιπόν στο προπονητήριο του Πανιωνίου, είδα έναν κύριο που έκανε βάρη και τον ρώτησα αν μπορεί να με βοηθήσει. Μου λέει “σε ξέρω, ο Θωμάς είσαι, βέβαια”. Και έτσι ξεκίνησα τα βάρη γιατί δεν μπορείς να μπεις μέσα στην περιοχή αν δεν είσαι δυνατός. Άμα ο αντίπαλος είναι πιο δυνατός από σένα και σου βάλει το χέρι του, θα σε βγάλει εκτός. Και το κατάλαβα πολύ νωρίς και επιδόθηκα με πολύ φανατισμό, φτάνοντας σε αυτά τα επίπεδα. Να έχω και αλτικότητα παραπάνω και έκρηξη και δύναμη. Σκεφτόμουν ότι αν εγώ με τον αντίπαλό μου έπεφτα μπρούμυτα στην περιοχή με το τέρμα άδειο και την μπάλα μπροστά, τι θα γινόταν; Θα το έβαζα το γκολ; Αν ήμουν πιο γρήγορος και πιο δυνατός εγώ θα το έβαζα. Αλλιώς θα το έχανα. Βάσει αυτού του σκεπτικού που έλεγα “Παναγία μου μην χάσω κανένα γκολ”, τα έδινα στα βάρη και έφτιαξα και το σώμα μου εκείνη την εποχή που δεν υπήρχε κάτι τέτοιο σε αντίθεση με σήμερα».

-Είναι η χειρότερή σου στιγμή στην ΑΕΚ η αλλαγή από τον Αλέφαντο;

«Η χειρότερή μου στιγμή είναι όταν ήρθε το διαζύγιο με την ΑΕΚ. Τώρα αν συνετέλεσε και αυτό, βάλε και αυτό μέσα. Δεν το περίμενα γιατί πίστευα ότι μπορώ να βοηθήσω την ομάδα. Όχι χαριστικώς να μείνω. Το είχα πει τότε και στον τότε πρόεδρο τον Ζαφειρόπουλο που μου είπε ότι δεν θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας γιατί δεν είσαι πλέον το ιερό τέρας».

-Τι σημαίνει ΑΕΚ και πόσο σημαντική είναι η διαμόρφωση της νοοτροπίας του νικητή στην ομάδα;

«Όταν ξεκινάγαμε την προετοιμασία, το έλεγα και στους άλλους παίκτες, ότι πάμε για πρωτάθλημα όπως κι αν είμαστε, όποιοι κι αν είμαστε. ΑΕΚ σημαίνει πάω για πρωτάθλημα. Το τι θα γίνει, θα το δείξει ο χρόνος. “Πρώτα από όλα”, τους έλεγα, “πρέπει να το πιστεύετε όλοι αυτό και δεύτερον ότι εμείς είμαστε η καλύτερη ομάδα”. Έχω πει ότι ο εγωισμός είναι κακός έξω από το γήπεδο, αλλά χωρίς εγωισμό μέσα στο γήπεδο δεν προχωράς. “Εμείς, όποιοι κι αν είμαστε, νιώθουμε καλύτεροι από τους άλλους. Κι εγώ, κι εσύ, είμαστε καλύτεροι από τους αντιπάλους μας. Αυτά άμα τα πιστεύουμε θα κερδίζουμε κι ας μην είμαστε καλοί”, τους έλεγα. Και υπήρχαν πολλά παιχνίδια που δεν ήμασταν καλύτεροι και τα πήραμε. Εγώ πάρα πολλές φορές τους μάζευα και το Σάββατο στο δωμάτιό μου. Παιδιά νέα που ήταν και από την επαρχία και τα εμψύχωνα. Βγαίναμε με πίστη στο γήπεδο. Αν δεν έχεις πίστη δεν μπορείς να προχωρήσεις σε τίποτα».