Ο Τσιμίκας, ο Λαλά και το κανονικό ποδόσφαιρο

Στο κανονικό ποδόσφαιρο και σε ένα κοινό εκπαιδευμένο να αγαπά όχι μόνο το κλαμπ και τα χρώματα αλλά και τους ανθρώπους, η φημολογία περί δανεισμού του Κώστα Τσιμίκα φαίνεται πως προκαλεί αντιδράσεις.

Δεν θα είναι φυσικά ο Έλληνας μπακ ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος, που θα αναχωρήσει από το Άνφιλντ αν το αποφασίσει ο Γιούργκεν Κλοπ. Ούτε -αν αυτό συμβεί- θα υπάρξουν… διαδηλώσεις «αγανακτισμένων».

Οι φίλοι της Λίβερπουλ απλά μιλούν για ποδόσφαιρο μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Και εκφράζουν τις απορίες τους δημόσια στη δημοκρατία των social media. Με έναν τρόπο που αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει το πόσο καλά καταλαβαίνουν το παιχνίδι.

Δεν είναι παράξενο. Φυσιολογικό είναι. Ειδικά σε μια χώρα σαν την Αγγλία. Εκεί που για ποδόσφαιρο μιλούν όλοι. Και οι ομάδες και οι πρωταγωνιστές και τα media, άρα και το κοινό.

«Γιατί να φύγει αφού δεν πρόλαβε να αγωνιστεί για να δείξει την αξία του;». «Τι θα συμβεί αν τραυματιστεί ο Άντριου Ρόμπερτσον;». Πόσο συμβατό θα είναι το plan b «αριστερός μπακ ο Τζέημς Μίλνερ που βαδίζει προς τα 36 του χρόνια» αναρωτιούνται μεταξύ άλλων στις αναρτήσεις τους οι φίλοι των reds.

Απορίες 100% ποδοσφαιρικές, που εδώ στα μέρη μας δεν τις διατυπώνουν ούτε επαγγελματίες αθλητικοί συντάκτες προς έναν προπονητή (πολλώ δε μάλλον επιτυχημένο). Ενστάσεις ουσίας, στο ενδεχόμενο απομάκρυνσης όχι κάποιου star της ομάδας, αλλά μιας ρεζέρβας του rotation.

Ο φίλος της Λίβερπουλ ξέρει ότι το πορτοφόλι του κλαμπ είναι γεμάτο. Ότι το κλαμπ μπορεί εύκολα αύριο το πρωί και να αποκτήσει έναν άλλο Τσιμίκα με όσα χρήματα χρειαστεί να διαθέσει.

Ξέρει επίσης ότι μπορεί να μην χαθεί ούτε σεντ ανοίγοντας την πόρτα της εξόδου στον Έλληνα άσο. Διότι σχηματίζεται τέτοια υπεραξία από τη φανέλα που ο Τσιμίκας του 2021 είναι ακριβότερος από τον Τσιμίκα 2020 στην αγορά, έστω και αν έρχεται από σεζόν με μόλις 7 συμμετοχές.

Το έκανε επιστήμη κάποτε ο Ράφα Μπενίτεθ αυτό κάποτε στη Λίβερπουλ. Σε πιο δύσκολους καιρούς. Ήταν ο τρόπος να μεγαλώνει το μεταγραφικό μπάτζετ τα καλοκαίρια. Είχαν φτάσει οι reds να διαθέτουν καμία 60αριά συμβόλαια ποδοσφαιριστών. Ta μισά για το ρόστερ. Και άλλα τόσα προς πώληση. Μέχρι να τους πάρει χαμπάρι η FIFA. Μέθοδος που δεν είναι άγνωστη και σε εμάς. Κάπως έτσι άλλωστε έφτασαν στα μέρη μας ο Σεμπάστιαν Λέτο, ο Κρίστιαν Νέμεθ. Παίκτες Λίβερπουλ και ας είχαν βάλει τη φανέλα μόνο για τη φωτογράφηση.

Τα γνωρίζει λοιπόν όλα αυτά ο φίλαθλος της περσινής πρωταθλήτριας Αγγλίας. Όπως φαίνεται όμως αυτό δεν του απαγορεύει να διατηρεί σκέψη 100% ποδοσφαιρική.

Ο – κάθε- Τσιμίκας για να μπορέσει να μπει –έστω σαν ρεζέρβα- σε μια «έτοιμη» ομάδα τόσο υψηλών απαιτήσεων, χρειάζεται χρόνο. Να καταλάβει που βρίσκεται. Να καταλάβει τι ζητά η ομάδα από εκείνον, αλλά και τι μπορεί να δώσει ο ίδιος. Προφανώς σε μια δεύτερη σεζόν να είναι και πιο έτοιμος, αλλά και πιο τυχερός για να δείξει τις ικανότητες του.

Στην Ελλάδα τα media κάθε νέα μεταγραφή την παρουσιάζουν Χ 10 ή ακόμη και Χ 100. Και ενώ εκείνα (δηλαδή όλοι εμείς) δημιουργούν προσδοκίες τις περισσότερες φορές δυσανάλογες; Στο δεύτερο-τρίτο μέτριο ή και κακό ματς ενός ποδοσφαιριστή βάζουν στη πρίζα η μηχανή του κιμά, σχηματίζοντας ένα ντόμινο.

Ίσως το πιο πρόσφατο παράδειγμα να είναι ο Κένι Λαλά. Ένα από τα καλύτερα μπακ του Σαμπιονά της τελευταίας τριετίας. Ποδοσφαιριστής που κάποια στιγμή το όνομα του συζητήθηκε για την Πρέμιερ Λιγκ. Ήταν στη λίστα της Μάντσεστερ Σίτι και αυτό καταγράφηκε από την Εκίπ!

Ήρθε τέλη Γενάρη στη πρώτη «αποστολή» της επαγγελματικής ζωής του μακριά από την πατρίδα του. Πρόλαβε να κάνει όλες και όλες 11 συμμετοχές στον Ολυμπιακό -ο οποίος στο μεταξύ άλλαξε σχηματισμό και ζητούμενα για τους ακραίους της άμυνας-.

Και όμως μέσα σε 700 αγωνιστικά λεπτά (εκ των οποίων τα 120 μοιρασμένα σε 3 από τα 10 ματς των πλει-οφ) κάποιοι πρόλαβαν να τον… ζυγίσουν ελαφρύ. Και να διαπιστώσουν ότι οι Ερυθρόλευκοι «αστόχησαν» με την επιλογή τους.

Ευτυχώς βεβαίως στον Ολυμπιακό δεν αποφασίζουν τα media για τις μεταγραφές. Οι Ερυθρόλευκοι μια χαρά ποντάρουν στον Λαλά περιμένοντας τον ως «κανονική» μεταγραφή του καλοκαιριού. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ. Τον Μολδαβό που μπορεί να μην έχει προκαλέσει ντόρο όλο αυτό το διάστημα αλλά μια χαρά τον έχει στη λίστα της η Μαρσέιγ: Ο ίδιος ο Χόρχε Σαμπάολι.

Άραγε όμως πόσοι έχουν την απορία να δουν τους δύο μπακ των πρωταθλητών στη δεύτερη σεζόν τους; Πόσα κείμενα βρίσκει κανείς για αυτούς σε αυτόν τον μήνα «απραξίας»; Μόνο κάποια που μιλούν για το αντίο. Κανένα για ποδόσφαιρο. Και κάπως έτσι, το ένα φέρνει το άλλο…