Πρόσωπο με πρόσωπο με τη βία!

Τον Οκτώβριο του 2015… έρχεται το τέλος τους. Τον Μάρτιο του 2016… η αρχή τους. Τον Μάιο του 2017… ευχαριστώ για την ασφάλεια. Είναι απλώς τα διαφορετικά πρόσωπα του Ιβάν Σαββίδη όταν έχεται φάτσα με φάτσα με επεισόδια στα ελληνικά γήπεδα.

Η σειρά είναι χρονική. Αλλά δεν είναι και τυχαία. Για αυτά άλλωστε φτάσαμε ένας ολόκληρος μηχανισμός, του ΠΑΟΚ, υπό του Σαββίδη, πλέον αντί να καταδικάζει ένα συμβάν στο οποίο ένας άνθρωπος τραυματίστηκε και μάλιστα στο δικό του γήπεδο, να λοιδωρείται. Η αλληλουχία των γεγονότων επιβεβαιώνει πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Τον Μάρτιο του 2015 ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν την Ντόρτμουντ. Τα επεισόδια που ακολούθησαν σε μια ευρωπαϊκή γιορτή και έφεραν τιμωρία ακόμη και από τον Σταύρο Κοντονή(!) τότε, είχαν εξοργίσει τον Σαββίδη, που είχε προαναγγείλλει το τέλος τέτοιων οπαδών.

Με μια ανακοίνωση οργής εννατίον των οπαδών της ομάδας του στο paokfc.gr: «Μετά από μια ακόμη μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά του ΠΑΟΚ στο γήπεδο, θα ήθελα σήμερα να μπορώ μόνο να εκφράσω την περηφάνια μου γι’ αυτή την ομάδα. Θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να νιώθω μόνο χαρά, τιμή, ανυπομονησία να δω ξανά αυτόν τον ΠΑΟΚ. Μετά από ένα -εν ριπή οφθαλμού- sold out, θα ήθελα να μπορώ να εκφράσω μόνο την ευγνωμοσύνη μου στους φιλάθλους μας, που υποστήριξαν υποδειγματικά την ομάδα στον αγώνα, που ανέχτηκαν τις προκλήσεις των αντιπάλων οπαδών, που έδειξαν ποιές είναι οι πραγματικές ΠΑΟΚτσήδικες αρχές και αξίες.

Δυστυχώς κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι οπαδοί του ΠΑΟΚ, δεν μου δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Ίσως δεν αισθάνονται ότι το αξίζω… Δυστυχώς, δεν είναι μόνον εναντίον μου και εναντίον του οράματός μου. Στέκονται απέναντι στην μεγάλη πλειοψηφία των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ οπαδών του ΠΑΟΚ, απέναντι στην οικογένεια στην οποία ισχυρίζονται ότι συμμετέχουν. Αυτό είναι το τέλος για εκείνους. Έχουμε τα μέσα για να τους αποβάλουμε και λαμβάνουμε τα μηνύματα των αυθεντικών και σοβαρών οπαδών να προχωρήσουμε σ´ αυτή την αποστολή. Τους θεωρούμε το ίδιο εχθρούς, όπως οποιονδήποτε άλλον προβοκάτορα εναντίον του ΠΑΟΚ. Από το ματς εναντίον του Ολυμπιακού θα δουν ένα άλλο πρόσωπο. Είναι μια υπόσχεσή μου προς τους πραγματικούς οπαδούς και φιλάθλους μας, ότι θα είναι περήφανοι μα και ασφαλείς στην Τούμπα. Και μέχρι σήμερα εκπληρώνω όλες τις υποσχέσεις μου».

Με τιμή, Ιβάν Σαββίδης

Αυτό το «τέλος» τελικά πότε ήρθε; Θα μπορούσε ίσως στον αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, τον Μάρτιο. Τότε που η εισβολή των οπαδών, που θα «τελείωναν» αντιμετωπίστηκε από τον Ιβάν Σαββίδη ως «άντρες». Για όσα έγιναν και τους κινδύνους που προκάλεσαν, ούτε κουβέντα. Για τους διαιτητές, ατελείωτες κουβέντες. Ήταν το ματς που διακόπηκε, με τον Ολυμπιακό να προηγείται 1-2 και που τελικά οδήγησε στην απόφαση του ΠΑΟΚ να μην αγωνιστεί στην ρεβάνς.

Διαβάστε τις λέξεις μία προς μία και να δούμε αν τελικά την βία ήθελε να την τελειώσει ή μήπως…

«Να ζητήσω συγγνώμη ενώπιον όλων. Δυστυχώς δεν βλέπουμε καμία θετική κίνηση προς τα εμπρός με όλα αυτά που βλέπουμε στον αγωνιστικό χώρο σήμερα. Στη Νέα Υόρκη είπα τη φράση την οποία δεν κατάλαβαν όλοι ορθώς. Σήμερα είναι παρών το αθηναϊκό ποδόσφαιρο και το ποδόσφαιρο όλης της Ελλάδας. Σε αυτό πρέπει να δοθεί ένα τέλος . Δεν μπορούν να βγαίνουν τέτοιοι διαιτητές στον αγωνιστικό χώρο. Εγώ απαιτώ να απομακρυνθούν όλοι οι διαιτητές που βγαίνουν σε τέτοια ματς. Ζητώ την παραίτηση του Γκιρτζίκη. Και απ’ τον κύριο Μαρινάκη, που βρίσκεται στο Λονδίνο, να φύγει.

Το παιχνίδι αυτό πρέπει να επαναληφθεί, αλλιώς εμείς δεν θα πάμε να παίξουμε στην Αθήνα. Ανεξαρτήτως τιμωρίας, εγώ την θέση μου δεν την αλλάζω. Αν έχετε προβλήματα με την συνείδηση και το νόμο να φύγετε. Οι ενέργειές σας οδηγούν σε καταστροφικές απώλειες. Δεν ξέρω τι ύψους ζημιά έχουν προκαλέσει οι φίλαθλοι και ποιους προκάλεσε ο διαιτητής. Για ποιον λόγο η πολιτεία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη; Για πόσο θα μπορούμε να υπομένουμε;

Μπροστά σε ένα γεμάτο γήπεδο με 30.000 χιλιάδες κόσμο αυτοί οι άνθρωποι δεν φοβούνται ούτε τον θεό ούτε τον διάβολο. Για πρώτη φορά στη ζωή μου παρακολουθώ όλα αυτά και ντρέπομαι που συνδέω τον εαυτό μου το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η Αθήνα πρέπει να τα ακούσει αυτά. Δεν είναι μόνο Αθήνα η Ελλάδα. Τα αποφάγια της Αθήνας τα πετάνε στους υπόλοιπους. Αν έχετε τη δυνατότητα να αντιπαρατεθείτε αγωνιστικά, να πάρετε την απόφαση να συμμετέχουν στα ντέρμπι οι διεθνείς διαιτητές κι εφόσον η Ομοσπονδία δεν έχει τα χρήματα, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ αναλαμβάνει τα έξοδα.

Δεν δικαιολογώ αλλά είμαστε άντρες και κάτι πρέπει να μας φύγει, γι’ αυτό θεωρώ ότι κάτι πρέπει να μας φύγει. Να ξεκινήσει ποινική δίωξη κατά των διαιτητών που προκαλούν τη βία, όπως και όλοι οι αρμόδιοι φορείς. Ο ΠΑΟΚ ακόμη και να μείνει μόνος θα συνεχίσει να κάνει ότι πρέπει για την διάλυση τέτοιων συμπεριφορών και φαινομένων.

Ο νέος άνθρωπος της ΕΠΟ θα είναι ΜΟΝΟ άνθρωπος από την Θεσσαλονίκη. Να είστε δίκαιοι και να μην φοβάστε. Ζητώ συγνώμη σε εκείνους που επιθυμούν την κάθαρση του ποδοσφαίρου αλλά δυστυχώς οι λεγόμενοι διαιτητές σπάνια κοιτάζονται στον καθρέφτη. Η θέση του ΠΑΟΚ δεν αλλάζει ακόμη και να μας αποβάλλουν».

Από εκείνα, έγιναν και χειρότερα. Τον Μάιο του 2017, στον τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Η κοινή δήλωση με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, πριν τον τελικό, για ένα ματς χωρίς ακρότητες και συνύπαρξη στις εξέδρες, αυτά έλεγαν τότε και τα γραπτά μένουν, όπως λέμε, πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων μπροστά στη θέα του τίτλου. Με το γκολ οφσάιντ, για να μην ξεχνιόμαστε…

Μετά τον τελικό, λοιπόν, καταδίκη της βίας, με μαχαίρια και αίματα υπηρξε. Για ψάξτε στη δήλωση του Ιβάν Σαββίδη: «Αισθανόμουν ότι η ομάδα είναι ανεβασμένη, ήμασταν τόσο ενωμένοι στον στόχο μας, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Το έχω πει με λίγο υπερβολικό τρόπο, ότι πάμε για το Κύπελλο, αλλά είχαμε αυτό το συναίσθημα. Βλέπουμε ότι η ομάδα μας άξιζε δύο τίτλους. Βεβαίως, ξεκινήσαμε νευρικά, σκοράραμε, δεχθήκαμε το περίεργο γκολ και όποια ομάδα έβαζε το δεύτερο, θα μπορούσε να κερδίσει.

Τα παιδιά θέλανε πολύ να κάνουνε δώρο στον ΠΑΟΚ και μπορώ να πω ότι τα καταφέρανε και χθες τους είπα μια κουβέντα: Αύριο θα κερδίσει η ψυχολογία και να παίξετε για να πάρουμε τον τίτλο.

Να ευχαριστήσω όσους έχουν δουλέψει, όλα τα γραφεία, τους ποδοσφαιριστές, τους φιλάθλους, που πήγαν στην προπόνηση και στήριξαν τα παιδιά. Ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια. Έχω πει στον Ίβιτς ότι εγώ πίστευα πως θα κερδίσει το Κύπελλο και σήμερα όταν έμπαινε στο πούλμαν, του είπα ότι πιστεύω, για κάποιο λόγο είμαι απόλυτα σίγουρος, πως θα πάρει το Κύπελλο. Είμαι πολύ χαρούμενος που ένας πρώην παίκτης μας είναι άξιος της εμπιστοσύνης μας ως προπονητής.

Θέλω να ευχαριστήσω την ΑΕΚ. Είδαμε ένα αρκετά ήρεμο ματς. Υπήρχαν κάποια σκληρά σημεία, αλλά είναι ένας τελικός Κυπέλλου. Είπα στον κ. Μελισσανίδη: «Δημήτρη, θα χαρείς σήμερα στη δική μου χαρά». Θέλω να ευχηθώ πως να είναι αρχή για μεγάλες νίκες. Εκτιμώ ότι για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν πρέπει να υπάρχει μονοπώλιο. Κάθε χρόνια και από μία ομάδα να κερδίζει.

Αντιλαμβάνομαι ότι στον Ολυμπιακό δεν θέλουν να παραδεχτούν πως η ηγεμονία τους τελειώνει. Ο ΠΑΟΚ είναι πιο δυνατή ομάδα από αυτούς και οικονομικά. Δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους, όλους όσους εξασφάλισαν την ασφάλεια σήμερα και σε όσους ήρθαν σήμερα, στην αστυνομία, στην ΕΠΟ και στον υφυπουργό Αθλητισμού. Υπήρχε μια ανησυχία ότι θα μπορούσαν να αναβάλουν τον τελικό. Ο κ. Δρόσος και ο κ. Βασιλειάδης είχαν πάρει τη σωστή απόφαση για να γίνει ο τελικός».

Ειδικά αυτό το τελευταίο, οι ευχαριστίες σε όλους όσους εξασφάλισαν την ασφάλεια, για ένα ματς που βάφτηκε στο αίμα, μοιάζει με ιστορική δήλωση.

Αυτά συμβαίνουν όταν, λοιπόν, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τη βία. Όσα έγιναν στην Τούμπα την Κυριακή (25/2), με τον προπονητή της αντίπαλης ομάδας, δεν θα μπορούσαν να τού αλλάξουν τη γνώμη. Ίσως να το κάνει κάτι επόμενο…

Μέχρι τότε, δήλωση κατά της βίας, θα παραμένει εκείνη η ανακοίνωσή του την ημέρα του «ΟΧΙ». Γράφοντας μεταξύ άλλων: «Σας καλώ όλους και σήμερα, ενωμένοι, να πείτε «ΟΧΙ» στη βία, την τρομοκρατία και την ξενοφοβία, που καταστρέφουν την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη».

Αλλά ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας…