Τι λέει ο Ρέτσος για τον Καλογερόπουλο, αλλά και για τον Τζόλη (vids)

Η επικαιρότητα; Δελεαστική. Τα φώτα του Καραϊσκάκης που ακόμη είναι… ζεστά από την φιέστα για το 46ο. Η αντίστροφη μέτρηση για τον τελικό κυπέλλου (22/5), που προφανώς ηλεκτρίζει. Ακόμη και τα πρώτα μεταγραφικά σενάρια που παραδοσιακά κάθε Μάη κερδίζουν τη θέση τους στο προσκήνιο. Έχουν με μπόλικα (διαφορετικά) πράγματα να καταπιαστούν οι φίλοι του Ολυμπιακού αυτές τις ημέρες.

Μια βόλτα όμως στα social media ίσως ήδη σας έπεισε πως δεν είναι λίγοι εκείνοι που με έναν τρόπο έχουν μείνει ακόμη στην περασμένη Κυριακή. Στην Τρίπολη και την –βαθμολογικά αδιάφορη- αναμέτρηση με τον Αστέρα που με έναν τρόπο κέρδισε τη θέση στην ιστορία της σεζόν: Ολυμπιακός με 5 παιδιά της ακαδημίας στην εντεκάδα του. Εκπρόσωποι από τρεις διαφορετικές «φουρνιές Ρέντη» στις βασικές επιλογές του Πέδρο Μαρτίνς που όπως φαίνεται με έναν τρόπο προσεγγίζει και αυτόν τον -σχεδόν ανέφικτο- στόχο.

Ο Αλέξης Καλογερόπουλος (26/7/2004) που δεν είναι ούτε 17 και που πρόλαβε να γίνει ο νεότερος ποδοσφαιριστής που εμπιστεύτηκε ο Ολυμπιακός στη βασική του εντεκάδα. Ο Κωνσταντίνος Τζολάκης και ο Βασίλης Σουρλής της τάξης του 2002 (όπως και ο Ηλίας Καραργύρης που χρησιμοποιήθηκε ως «αλλαγή» στην Τρίπολη). Ο Μάριος Βρουσάι και ο Θανάσης Ανδρούτσος της ευλογημένης σοδειάς 1997-98 που προφανώς και κέρδισαν με το σπαθί τους το δικαίωμα να λογίζονται καιρό τώρα ως πρωταγωνιστές. Όλοι τους στο επίκεντρο. Όλοι μαζί. Θα είναι αυτή η παρέα που θα ξεπεράσει την προηγούμενη; Μακάρι.

Το σίγουρο είναι πως οι Ερυθρόλευκοι αν και μια κλασική ομάδα πρωταθλητισμού με τεράστια πίεση για το αποτέλεσμα ολοένα και πλησιάζουν σε κάτι που για χρόνια ολόκληρα θεωρούνταν αδύνατο: Να σχηματίσουν μια «ελληνική βάση» βγαλμένη από τη δική τους παραγωγική διαδικασία. Από εκεί που την τελευταία 10ετία έχουν ξεπεταχτεί περισσότεροι από 40 επαγγελματίες ποδοσφαιριστές οι οποίοι κάνουν καριέρα εντός και εκτός συνόρων. Από τον Παναγιώτη Ρέτσο (Σεντ Ετιέν) των 22 εκατ ευρώ μεταγραφής (Μπάγερ Λεβερκούζεν) και τον Κώστα Τσιμίκα της Λίβερπουλ. Ως τον Μανώλη Σάλιακα (ΠΑΣ Γιάννινα) και τον Αργύρη Καμπετσή (Παναθηναϊκός) που φέτος έκαναν εξαιρετικές εμφανίσεις με άλλα χρώματα στη Super League. Όλοι παιδιά του Ρέντη.

Ακόμη θυμάμαι…

Αν έχει ξαναγίνει κάτι αντίστοιχο στο μεγάλο λιμάνι με το τρέχον; Το μυαλό ταξιδεύει αυτόματα στη σεζόν 2016-17. Στον Πάουλο Μπέντο που λίγοι θυμούνται με συμπάθεια το πέρασμα του, αλλά που έκανε κάτι το οποίο έμοιαζε ακατόρθωτο με εκείνο το δικό του «καρέ» από την παραγωγική διαδικασία: Με τον τρόπο που μέσα σε μια σεζόν όχι μόνο ανέδειξε τον Παναγιώτη Ρέτσο (34συμ), τον Θανάση Ανδρούτσο (30 συμ), τον Γιώργο Μανθάτη (27 συμ) και τον Δημήτρη Νικολάου (6 συμ) αλλά που έδειξε τον δρόμο.

Για κάτι που θέλει υπομονή, κόπο. Αλλά που αξίζει το βάρος του σε… χρυσάφι: «Ακόμη θυμάμαι πόσο μας μιλούσε, πόσο βίντεο είδαμε μαζί του, πόσο ενδιαφέρον έδειχνε για εμάς και εκείνος αλλά και οι συνεργάτες της ομάδας, όπως ο γυμναστής Χρήστος Μουρίκης. Πόσο θάρρος πήραμε τότε» λέει στα ΝΕΑ ο Παναγιώτης Ρέτσος για τον Πορτογάλο. Ο διεθνής αμυντικός που ίσως είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ανάδειξης ποδοσφαιριστή από τον Ρέντη. Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν; Είναι και ο μικρός αδερφός του ακόμη στο αθλητικό κέντρο του Ολυμπιακού. Ο Δημήτρης (7/8/2004): Συμμαθητής του Αλέξη Καλογερόπουλου που τούτες τις ημέρες συζητά για εκείνον ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ελλάδα.

«Αν δεν υπήρχε η δική του υποστήριξη»

«Είναι τεράστια τιμή να καταφέρει ένα παιδί της ακαδημίας να φτάσει στη πρώτη ομάδα. Ανταμοιβή για την δική σου προσπάθεια, αλλά και για εκείνη της ομάδας που έχει σχηματίσει εξαιρετικές προϋποθέσεις για την παραγωγική διαδικασία. Ένα καταπληκτικό αθλητικό κέντρο, εξαιρετικές εγκαταστάσεις συνολικά, πολύ ικανούς προπονητές. Από εκεί ξεκινούν όλα. Από αυτό που συμβαίνει στον Ρέντη χάρη στον κύριο Μαρινάκη. Αν δεν υπήρχε η δική του υποστήριξη δεν θα είχε γίνει τίποτα. Πραγματικά θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ» προσθέτει και ανοίγει το… άλμπουμ με τις αναμνήσεις.

«Θυμάμαι το καλοκαίρι του ΄15 που τη μια μέρα γίναμε επαγγελματίες με τον Δημήτρη Νικολάου (Έμπολι) και την άλλη μπήκαμε στο αεροπλάνο για την προετοιμασία με τον κύριο Σίλβα. Και βέβαια τον Αύγουστο του ΄16 και εκείνα τα ματς με την Αρούκα για τα προκριματικά του Europa League. Στο πρώτο αγωνίστηκε ο Θανάσης Ανδρούτσος. Στο δεύτερο έπαιξα εγώ, βασικός! Η πρώτη μου συμμετοχή. Δεξί μπακ, 120΄λεπτά. Είχε παίξει και ο άλλος της παρέας μας, ο Γιώργος Μανθάτης». Απαραίτητη σημείωση: Ρέτσος, Ανδρούτσος, Νικολάου και Μανθάτης (Παναιτωλικός) ήταν και παραμένουν αυτοκόλλητοι και ας τους χώρισε το ποδόσφαιρο. Και έτσι θα παραμείνουν «Φυσικά και μιλάμε καθημερινά. Και χαίρομαι πάρα πολύ για τον Θανάση που φέτος σε νέα θέση κάνει καταπληκτική σεζόν στον Ολυμπιακό. Του ταιριάζει πάρα πολύ. Είμαι περήφανος για αυτόν». Η κουβέντα έχει πάρει τον δρόμο της…

«Μακάρι να μας ξεπεράσουν»

«Ήταν ωραίο που ήμασταν όλοι μαζί. Και νομίζω μας βοήθησε όλους. Δεν είναι απλό πράγμα να είσαι συμπαίκτης του Καμπιάσο, του Τσόρι, του Μιλιβόγιεβιτς. Δεν είναι εύκολη η μετάβαση στην πρώτη ομάδα. Άλλο ποδόσφαιρο, άλλη ταχύτητα, άλλη ένταση, άλλη ποιότητα. Θυμάμαι είχαμε πάει το 2015 για κάποια φιλικά στην Τουρκία και στην πρώτη προπόνηση χτύπησα σε μια φάση και δεν το έλεγα. Για να συνεχίσω. Καταλαβαίνω πως νιώθουν τα παιδιά που έχουν τώρα την ευκαιρία τους.

Και τους εύχομαι ολόψυχα η δική τους γενιά να ξεπεράσει τη δική μας. Και το ταλέντο έχουν. Και το περιβάλλον για να τα καταφέρουν. Υπάρχει γενικά ταλέντο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και ειδικά στον Ολυμπιακό αλλά και σε άλλες ομάδες. Ο Χρήστος Τζόλης του ΠΑΟΚ για παράδειγμα κάνει φέτος σπουδαία πράγματα και οι αριθμοί του τα λένε όλα: 18 χρονών με τόσες συμμετοχές, γκολ και ασίστ. Είναι πάντα εκεί που πρέπει. Πιστεύω ότι μπορεί και εκείνος να φτάσει ψηλά» λέει ο 23χρονος άσος. Και επιστρέφει στα ερυθρόλευκα χρώματα (του) και στα… λημέρια του. Εκείνα της άμυνας. Έπαιξε την πρώτη του σεζόν και ως στόπερ, και ως μπακ, και ως αμυντικός χαφ. Τα πάντα όλα.

Μεστός και τυχερός

«Δεν γνώριζα τον Καλογερόπουλο. Τον είδα και εγώ τώρα στην τηλεόραση, αν και προπονείται με τον αδερφό μου τον Δημήτρη. Πραγματικά μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση η ωριμότητα του και η απλότητα στο παιχνίδι του. Στη Τρίπολη μάλιστα αντιμετώπισε έναν εξαιρετικό φορ όπως ο Μπαράλες και τα πήγε πάρα πολύ καλά. Ήταν μεστή η παρουσία του. Ειλικρινά του εύχομαι να έχει την υγεία του και να συνεχίσει έτσι να προοδεύει.

Είναι πολύ τυχερός που του συμβαίνει αυτό σε έναν οργανισμό όπως ο Ολυμπιακός. Είναι πολύ τυχερός που υπάρχει δίπλα του στο γήπεδο ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Ένας κορυφαίος αμυντικός και εξαιρετικός άνθρωπος που σίγουρα θα τον βοηθήσει πολύ για να ενταχθεί. Βοήθησε και μένα πολύ στη Γερμανία όταν μετακόμισα εκεί και πραγματικά τον νιώθω ως καλό μου φίλο. Και βέβαια είναι και άλλα παιδιά που μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Ο Ανδρούτσος, ο Μπουχαλάκης. Είναι πολύ καλές οι βάσεις».

«Μόνο το ποδόσφαιρο»

Ποιο είναι το κλειδί μιας τέτοιας ομαλής ένταξης σε αυστηρά προσωπικό επίπεδο, καθώς προφανώς και αλλάζουν δεδομένα ζωής με τη δημοσιότητα κλπ; «Να αντιμετωπίσεις την κατάσταση χαλαρά σε ότι αφορά σε όλα τα υπόλοιπα από το ποδόσφαιρο. Συγκεντρωμένος μόνο σε αυτό.

Τα υπόλοιπα δεν υπάρχει λόγος να τα σκέφτεσαι. Συνεχίζεις να έχεις τους ίδιους φίλους, την ίδια καθημερινότητα, τον ίδιο στόχο. Το ποδόσφαιρο. Τη βελτίωση. Τη δουλειά. Να καταλάβεις τις συνθήκες που σχηματίζονται γύρω σου. Και να τις αξιοποιήσεις. Έχω αγωνιστεί αυτά τα χρόνια στη Λεβερκούζεν, τη Σέφιλντ, τη Σεντ Ετιέν. Και εκεί υπάρχουν νέα παιδιά, και εκεί υπάρχουν αντίστοιχες ιστορίες. Όχι όμως τόσες πολλές όσο φαίνεται. Αυτό που (ξανά) συμβαίνει στον Ολυμπιακό και ο τρόπος που συμβαίνει, είναι σπουδαίος».

*Ο Παναγιώτης Ρέτσος μίλησε στα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο