Ο Λάζλο Μπόλονι αποφάσισε στο Καραϊσκάκη να αφήσει το 4-3-3 και να παρατάξει τον Παναθηναϊκό με το... περίεργο 4-2-2-2. Σχήμα που μάλλον μπέρδεψε τους ποδοσφαιριστές.
Βλέποντας το ΑΕΚ – Ολυμπιακός και το… πάρτι που έκαναν οι ερυθρόλευκοι στη μεσαία γραμμή, ο Λάζλο Μπόλονι αποφάσισε να ξεφύγει από την πεπατημένη. Δεν ήθελε να κάνει το ίδιο λάθος με τον Χιμένεθ και να επιτρέψει στους ερυθρόλευκους να επιτεθούν/απειλήσουν από τον άξονα. Προτίμησε να τους στείλει στο πλάι και να τους σταματήσει εκεί με τα ντουμπλαρίσματα.
Πως θα το πετύχαινε; Δούλεψε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ένα μάλλον… περίεργο 4-2-2-2. Καλύπτοντας για τα καλά τον άξονά του. Ο Νιας και ο Βέλεθ μπροστά από τα δύο σέντερ μπακ στο πρώτο «2» του σχήματος. Οι Μαουρίσιο και Βιγιαφάνιες στο δεύτερο, με ρόλο περισσότερο οργανωτικό. Και ο Χατζηγιοβάνης δίπλα στον Μακέντα ή καλύτερα σε έναν πιο ελεύθερο ρόλο κοντά στον Ιταλό. Σαν δεύτερος φορ, όπως και να ‘χει.
Το αποτέλεσμα μέχρι τη στιγμή που ο Ολυμπιακός ισοφάρισε με τον Χασάν στο φινάλε του ημιχρόνου δικαίωνε τον Ρουμάνο για την επιλογή. Οι πράσινοι ήταν μπροστά στο σκορ χάρη στο πέναλτι του Μακέντα. Και μετά το 0-1 είχαν 2-3 καλές αντεπιθέσεις, με προοπτική για το 0-2. Όμως το αποτέλεσμα πολλές φορές κρύβει την αλήθεια κάτω από το χαλάκι.
Η αλήθεια – και η εικόνα του αγώνα – μαρτυρούσαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Πως ο Παναθηναϊκός για 20-25 λεπτά δεν υπήρχε στο γήπεδο. Πως οι παίκτες μπήκαν στο Καραϊσκάκη περισσότερο μπερδεμένοι. Σαν να μη γνώριζαν ακριβώς ποιο ήταν το πλάνο. Σίγουρα είχαν εντολή για αμυντικογενές παιχνίδι και ο Μπόλονι είχε στο μυαλό του να κάνει επίθεση με τέσσερις: Μαουρίσιο, Βιγιαφάνιες, Χατζηγιοβάνη, Μακέντα.
Αλλά δεν του βγήκε. Επί της ουσίας ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε ή μπορούσε να απειλήσει μονάχα με δύο ποδοσφαιριστές. Τους δύο επιθετικούς του. Με αυτούς έκανε και τις όποιες καλές στιγμές είχε στο πρώτο μέρος. Το πέναλτι που κέρδισε και εκτέλεσε ο Μακέντα και τις τρεις φορές που ο Χατζηγιοβάνης δημιούργησε προϋποθέσεις, αλλά δεν έκανε σωστή τελική πάσα.
Μαουρίσιο και Βιγιαφάνιες ήταν χαμένοι επιθετικά, ο Νιας με τον Βέλεθ δεν… ξεμυτούσαν πάνω από τη μεσαία γραμμή και η άμυνα δεν λειτουργούσε σωστά στο πρώτο ημίωρο. Ένα ημίωρο στο οποίο ο Ολυμπιακός έκανε φάσεις και βρήκε γκολ που ακυρώθηκε, λόγω του οφσάιντ του Φορτούνη.
Το σχήμα άλλαξε αναγκαστικά με την έξοδο του Σένκεφελντ στο ημίχρονο και όλα διαφοροποιήθηκαν εντελώς όταν ήρθε η κόκκινη κάρτα του Πούγγουρα. Όμως το 4-2-2-2 του Μπόλονι δεν μπορεί παρά να θεωρείται αποτυχημένο. Με βασικότερο λόγο όχι τις ευκαιρίες του Ολυμπιακού, ούτε τη σχεδόν μαζική άμυνα των πράσινων, άλλωστε αυτό είναι κάτι που το συνηθίζουν σχεδόν σε κάθε ματς ανεξαρτήτως αντιπάλου και έδρας.
Αυτό που συνέβη με το συγκεκριμένο σχήμα ήταν η ακύρωση πολλών ποδοσφαιριστών. Με κυριότερους τους Μαουρίσιο και Βιγιαφάνιες, που δεν βρήκαν τον τρόπο, ούτε και τον χώρο για να κινηθούν, να παίξουν πιο ελεύθερα, να τροφοδοτήσουν την επίθεση. Ένας Παναθηναϊκός χαμένος στη… μετάφραση ενός σχήματος.