Από την ατζέντα της Super League όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει πάρα πολλά θέματα. Ένα δεν έλειψε ποτέ. Εκείνο της διαχείρισης, συνήθως κεντρικής, των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Τα τελευταία χρόνια και μετά από μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης και πολλών αντεγκλήσεων με τον κεντρικό πάροχο, την Nova, φτάσαμε στην απόφαση για τη διάλυση της κεντρικής […]
Από την ατζέντα της Super League όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει πάρα πολλά θέματα. Ένα δεν έλειψε ποτέ. Εκείνο της διαχείρισης, συνήθως κεντρικής, των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.
Τα τελευταία χρόνια και μετά από μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης και πολλών αντεγκλήσεων με τον κεντρικό πάροχο, την Nova, φτάσαμε στην απόφαση για τη διάλυση της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών, άρα και τον εμπορικών δικαιωμάτων.
Με λίγα λόγια, αυτό που πλέον κλονίζεται δεν είναι η κεντρική διαχείριση. Είναι η κεντρική ιδέα της Super League. Για αυτό πρωτίστως δημιουργήθηκε ο συνεταιρισμός, για αυτό και άντεξε, όπως άντεξε, παρά τα όσα έχουν συμβεί ή και δημιουργηθεί κατά καιρούς στους κόλπους του.
Με αυτά τα δεδομένα πια, ποια μπορεί να είναι η επόμενη ημέρα της Super League; Χωρίς κεντρική διαχείριση τηλεοπτικών, χωρίς και χορηγούς, αφού αυτός που έχει απομείνει ανήκει στην εταιρία ενός εκ των μελών της Λίγκας, στον Ιβάν Σαββίδη. Χωρίς – για να το πούμε όπως είναι – «δύναμη» για να συνεχίσει.
Για τις ομάδες πλην τις τέσσερις μεγάλες, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό, θεωρείται αδύνατο να βρουν τηλεοπτική στέγη. Και βρουν, θα είναι με έσοδα πενιχρά, σίγουρα πολύ λιγότερα από αυτά που τους πρόσφερε το τηλεοπτικό συμβόλαιο της κεντρικής διαχείρισης.
Σε αυτή την περίπτωση, με έσοδα σχεδόν ανύπαρκτα από τη στιγμή που έτσι λειτουργεί το πράγμα στην Ελλάδα και το ποδόσφαιρό της, δεν θα μπορούν να παρουσιάσουν καν καθαρή θέση στο Financial Fair Play. Εκτός αν μειώσουν κατά πολύ τα έξοδά τους, άρα και την ποιότητά τους.
Ακόμη και αυτές οι ομάδες, όμως, οι μικρομεσαίες, χωρίζονται σε δύο μέρη. Σε εκείνες που – τουλάχιστον μοιάζουν να – είναι ανεξάρτητες, όπως η Ξάνθη, η Λάρισα, ο Πανιώνιος, ο Παναιτωλικός, ο Ατρόμητος, ο Αστέρας Τρίπολης, ο ΠΑΣ Γιάννινα. Υπάρχουν και οι πιο «απελπισμένες», Λεβαδειακός, Λαμία, Κέρκυρα, Απόλλων Σμύρνης, Πλατανιάς.
Αυτές οι ομάδες, που κάποια στιγμή θέλησαν να κάνουν και την κίνηση των 12», τι μέλλον έχουν; Ή μάλλον τι επιλογή έχουν; Εκτός αν επιλογή θεωρείται η «παραρτηματοποίηση». Ακριβώς αυτό το στοιχείο, δηλαδή, που μάλλον έχει κατά καιρούς επηρεάσει αν όχι κλονίσει και την «κίνηση των 12», που στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν συμπαγής.
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, ο συνεταιρισμός κινδυνεύει. Καθώς αρκετοί είναι εκείνοι που πια δεν βλέπουν λόγο ύπαρξης. Και τότε; Χωρίς Super League για το ελληνικό πρωτάθλημα μόνο μία αρχή μπορεί να υπάρξη. Η ΑΕΠΟ. Που πιθανόν να το περιμένει και με ανοιχτές αγκάλες…