Άφαντοι : Οι παίκτες που απογοήτευσαν τον Μπόλονι στο Αγρίνιο

Αποκτήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι για να πάρουν φανέλα βασικού. Οι δύο αποτελούσαν επιλογή του Τσάβι Ρόκα. Ο τρίτος του Γιάννη Αλαφούζου. Με τον Λάζλο Μπόλονι στον πάγκο και από τη στιγμή που ο Ρουμάνος βρήκε έναν βασικό κορμό 13-14 παικτών, κανείς τους δεν μοιάζει να είναι στα βασικά του πλάνα. Κλήθηκαν και οι τρεις να αποδείξουν πως αξίζουν και πάλι την ευκαιρία στο ματς του Κυπέλλου απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα. Αλλά και οι τρεις απογοήτευσαν.

Ο λόγος; Για τον Βιγιαφάνιες, τον Αϊτόρ και τον Φακούντο Σάντσες. Δεν υπήρξαν καθόλου επιδραστικοί στο ματς του Αγρινίου. Με μοναδική εξαίρεση την πάσα με το κεφάλι του Βίγια στον Μακέντα στη φάση του γκολ, σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι και οι τρεις ήταν… χαμένοι από το γήπεδο.

Ο Σάντσες αντιμετώπισε τα περισσότερα προβλήματα απ’ όλη την άμυνα του Παναθηναϊκού στις επιθέσεις του ΠΑΣ Γιάννινα. Σαν να τον είχε… στοχεύσει ο Αργύρης Γιαννίκης. Εκτέθηκε ο Αργεντινός. Για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο βαθμό στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού. Και στη σύγκριση με την εικόνα που δείχνει ο Μολό εδώ και καιρό; Ο Γάλλος μοιάζει πια με αναντικατάστατο στο δεξί άκρο της άμυνας. Πείσμωσε, πάλεψε και δικαιώνεται.

Η ταυτόχρονη παρουσία των Αϊτόρ και Σάντσες στη δεξιά πλευρά του Παναθηναϊκού αποτέλεσε και την αχίλλειο πτέρνα της ομάδας. Ο Ισπανός δεν είχε καλές επιστροφές και στη σύγκριση με το πως αμύνονται οι Καμπετσής, Ιωαννίδης και Ενγκμπακοτό, τον φέρνει αρκετά πίσω στον συγκεκριμένο τομέα. Αλλά και μεσοεπιθετικά δεν κατάφερε να απειλήσει ούτε στιγμή. Στη μοναδική ευκαιρία στην οποία πρωταγωνίστησε είχε μια εύκολη φάση από τη μικρή περιοχή, αλλά δεν πλάσαρε σωστά. Σχεδόν δεν ήρθε σε επαφή με την μπάλα.

Όσο για τον Βίγια; Ο Αργεντινός ήρθε με πολλές φιλοδοξίες στον Παναθηναϊκό. Ήρθε με στόχο να ηγηθεί της μεσοεπιθετικής γραμμής. Να γίνει ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Η εικόνα του στο Αγρίνιο δείχνει πως δεν μπορεί ούτε καν να ανταγωνιστεί με Μαουρίσιο και Σανκαρέ για να πάρει τη θέση ενός εκ των δύο στο αρχικό σχήμα. Δεν δημιούργησε, δεν απείλησε, ήταν νευρικός, τσακωνόταν συνεχώς με τους αντιπάλους του. Και ήταν ένας από τους λόγους που ο Μακέντα έμοιαζε… ξένος με όλο το υπόλοιπο σύνολο.