Τα εσώψυχα τους στις μεταγραφές

Ολοκληρώνεται η μεταγραφική περίοδος του Γενάρη. Του δυσκολότερου Γενάρη, που έτυχε ποτέ διεθνώς στο ποδόσφαιρο. Στα απόνερα της πανδημίας και των σοβαρών οικονομικών συνεπειών για αυτό το σπουδαίο μονοπώλιο που παραμένει σε επήρεια σοκ.

Λίγα πράγματα στην Αγγλία που εν το μεταξύ προσπαθούν να καταλάβουν και τι συμβαίνει με το Brexit. Σχεδόν τίποτε στη Γαλλία που μέσα σε όλα ξέσπασε και το σκάνδαλο με τα τηλεοπτικά που απειλεί να αφήσει τις ομάδες ξεκρέμαστες την επόμενη σεζόν. Όχι κάτι σπουδαίο σε Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία. Τζίρος που άλλες χρονιές γίνονταν την πρώτη εβδομάδα.

Στην Ελλάδα πάλι το παράθυρο της ενίσχυσης το τιμήσαμε μια χαρά. Πολύ περισσότερο από ότι θα μπορούσε να αναλογιστεί κανείς, ειδικά τώρα προς το τέλος. Και μάλιστα παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχει τη 2η μεγαλύτερη βαθμολογική διαφορά στην Ευρώπη (έπειτα από εκείνη των Ρέιντζερς με τη Σέλτικ στη Σκοτία). Εδώ όμως οι μεταγραφές δεν γίνονται απαραίτητα για την ενίσχυση την ομάδων. Ενίοτε συμβαίνουν λες και θέλουν να δείξουν τις… ψυχές των ΠΑΕ.

Βλέποντας για παράδειγμα αυτό που συνέβη τις τελευταίες 72ώρες στον Παναθηναϊκό, δεν γίνεται να μη σκεφτείς πως «ο Γιάννης Αλαφούζος δεν θα μάθει ποτέ». Είδε και έπαθε να γυρίσει σελίδα έπειτα από το καταστροφικό δίδυμο Ρόκα-Πογιάτος. Φτιάχτηκε μια ομάδα με τον Μπόλονι. Εμφανίστηκαν κάποια νέα παιδία. Ήρθαν κάποια καλά αποτελέσματα. Και άρχισε πάλι η… παράνοια.

Αντίστοιχα δεν γίνεται να μην σκεφτείς το πόσο «προβληματική» είναι η ενότητα «σκάουτινγκ-μεταγραφές» για την ΑΕΚ. Να μην συνειδητοποιήσεις πως η ωραία τρέλα του Θόδωρου Καρυπίδη ανεβάζει διαρκώς τη στάθμη της λίμνης του Άρη. Να μην θυμηθείς ότι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε μια σεζόν που τον οδηγεί η ανάγκη του οικονομικού εξορθολογισμού, αλλά ότι αυτό δεν τον εμποδίζει να θέλει να κάνει και το… κομμάτι του. Και βέβαια να μην δεις την διαφορά στον Ολυμπιακό.

Έδωσε μια συνέντευξη ο Παπασταθόπουλος την Κυριακή στο «Πρώτο θέμα». Είπε λοιπόν μεταξύ άλλων πως αυτό που τον έπεισε να φορέσει τα Ερυθρόλευκα πέρα από την οικονομική πρόταση, ήταν το πρότζεκτ τριετίας που του παρουσίασε ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Βασίλης Τοροσίδης. Σήμερα ο Λαλά στις πρώτες του δηλώσεις είπε κάτι παρόμοιο: «Είμαι ενθουσιασμένος που είναι ένα πρότζεκτ που θα με πάει παρακάτω, κάτι που χρειαζόμουν στην καριέρα μου».

Ο Ολυμπιακός που δεν… βλέπει τον εγχώριο ανταγωνισμό, ξόδεψε περισσότερα από όσα όλοι οι άλλοι μαζί για την ενίσχυση του. Και την ίδια στιγμή εκείνοι που ήρθαν μιλούν για την εμπιστοσύνη τους σε ένα πρότζεκτ με προοπτική για τα επόμενα χρόνια. Είναι λογικό. Την ίδια στιγμή όμως και απίθανο να το ακούς για ένα ελληνικό κλαμπ. Οι Ερυθρόλευκοι όμως αλλάζουν. Και το δείχνουν. Ο ίδιος προπονητής τρία χρόνια. Οι ίδιοι άνθρωποι στον μεταγραφικό σχεδιασμό. Η ίδια όρεξη για το παραπάνω. Κανονικό ποδόσφαιρο.

Πως να σκεφτείς κάτι ανάλογο για την ΑΕΚ που έδινε 1 εκατ ευρώ στον Παπασταθόπουλο, αλλά τελικά σε κανέναν άλλο στόπερ. Που τα είχε βρει με τον Λιβάγια, ως ότου τα έχασε. Που θέλησε να πάρει έναν τερματοφύλακα ως τη τελευταία στιγμή και δεν μπόρεσε να καταφέρει ένα deal που η Σέφιλντ το βρήκε με την τελευταία ομάδα της Ολλανδίας; Ο οργανισμός ΑΕΚ που έχει το όραμα του γηπέδου και την φιλοδοξία να φτιάξει μια ισχυρή ομάδα μπαίνοντας σε αυτό. Που άλλαξε τεχνικό διευθυντή. Αλλά που δεν λέει να αλλάξει την αντίληψη της για τον τρόπο με τον οποίο κινείται η αγορά. Λεπτομέρεια: Ο ατζέντης του Λαλά ζήτησε από την Ένωση 1 εκατ ευρώ τον χρόνο. Και μια προμήθεια ως «μπόνους υπογραφής». Στον Ολυμπιακό υπέγραψε με 700.000 ευρώ τον χρόνο.

Ο ΠΑΟΚ με το ρίσκο του δανεισμού Γιαννούλη στη Νόριτς, αποφάσισε να τελειώσει την ιδέα του καλοκαιριού. Την πώληση του κορμού που θα μπορούσε να είναι η βάση των επόμενων χρόνων. Και όταν πρέπει να πουλήσεις, δεν το καταφέρνεις στις σωστές τιμές. Ο Λημνιός, ο Πέλκας, ο Γιαννούλης, ο Άκπομ. Όλοι τους ως 26 ετών. Σκεφτείτε δίπλα τον Τζόλη και τον Μιχαϊλίδη και δείτε τα 6/11 μιας ομάδας που θα μπορούσε να κρατήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο για αρκετά χρόνια. Με ελληνικό «κορμό». Και με παραστάσεις στον πρωταθλητισμό. Αντ αυτού; Τα λεφτά του Λημνιού και του Πέλκα έγιναν Τσόλακ (!!!!). Ο Άκπομ έφερε λιγότερα στα ταμεία από όσα χρειάστηκαν για την απόκτηση του Μουργκ. Και ποιος ξέρει πόσες ακόμη αλλαγές θα χρειαστούν ως το καλοκαίρι, όταν προκύπτουν κινήσεις τύπου Καγκάβα: Σπουδαίος κάποτε, αλλά χωρίς ομάδα από τον Οκτώβρη…

Αντίθετα ο Άρης «γεμίζει». Και το κάνει θεαματικά. Ο Μήτρογλου είναι ο καλύτερος Έλληνας επιθετικός των τελευταίων 15 χρόνων. Ήρθε… τσάμπα. Καίγεται να παίξει. Όχι για να φύγει. Για να μείνει. Την ίδια στιγμή στο ίδιο ισχυρό ρόστερ του πρώτου γύρου προστέθηκε ο Μπρούνο αλλά και ο Ιωάννου που άρχισε ήδη να παίρνει χρόνο. Έτοιμοι, με παραστάσεις. Με ικανότητα να δώσουν ακόμη μεγαλύτερη ώθηση σε μια σεζόν που κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν πως οι Κιτρινόμαυροι είναι «φούσκα». Έχουν πια μια ομάδα ανταγωνιστική για τη 2-4 πρόκληση. Και θα το παλέψουν ως το φινάλε. Εκείνοι στο ευρωπαϊκό εισιτήριο βλέπουν κάτι. Οι Δικέφαλοι όχι. Και αυτό είναι ομολογουμένως ιδιαίτερο συμπέρασμα σε μια σεζόν που έχει άλλο τόσο για να ολοκληρωθεί.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

«Κάτι» είδε και το κοινό του Παναθηναϊκού μες τον Γενάρη. Παρά το φιάσκο στην υπόθεση Ζαγαρίτη. Είδε νέα παιδία, είδε όρεξη. Μια ομάδα που ακόμη δεν έχει δεχτεί γκολ. Και ξαφνικά… καταιγίδα: Δανεικός με οψιόν αγοράς 500.000 ο Εμμανουηλίδης για να χωρέσει κάποιος Ενγκμπακοτό. Μπορεί ο συγκεκριμένος να είναι σπουδαίος. Μπορεί να προσφέρει άμεσα και γρήγορα. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να σχηματίσει υπεραξία στο ρόστερ του όσο χάνει τους νεαρούς Έλληνες τσάμπα, για να κάνει τα χατίρια των τεχνικών διευθυντών. Εκείνων που συνήθως διώχνει έπειτα από μερικούς μήνες.