Τα πρώτα γενέθλια της πολυδιοκτησίας και η (ποδοσφαιρική) τιμωρία ΠΑΟΚ και Ξάνθης

Μου το θύμισε χθες το απόγευμα ένας καλός φίλος. «Γενέθλια» λέει σήμερα για την πολυδιοκτησία. Ακριβώς ένας χρόνος, από το απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου 2020, όταν η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού ανακοίνωσε το περίφημο πόρισμα της για την παράξενη «σχέση» ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τη Ξάνθη.

Δύο ΠΑΕ -σύμφωνα με την μοναδική αρχή που θα μπορούσε να ασχοληθεί σε βάθος με αυτή την υπόθεση- αποδείχθηκε ότι επιχείρησαν επί μια διετία κάτω από την ίδια «επιχειρηματική ομπρέλα» διαλύοντας κάθε λογική υγιούς ανταγωνισμού στη Σούπερ Λιγκ. «Ομόσταυλες» που λένε και στον ιππόδρομο. Είδηση-βόμβα, που δεν χρειάστηκε ποτέ πυροτεχνουργό. Γιατί εδώ είναι Ελλάδα. Και η Κυβέρνηση φρόντισε να… αποσυνδέσει τα καλώδια. Πριν καλά-καλά καταλάβουμε τι έχει συμβεί.

Η ΕΕΑ «κατακρεουργήθηκε» επικοινωνιακά για αυτή της την απόφαση. Ένα χρόνο και μπόλικες δίκες μετά, κανείς από τους κατηγορούμενους δεν αποδόμησε την έρευνα της. Δεν αμφισβήτησε τις τριγωνικές σχέσεις εταιριών, τις οικονομικές συναλλαγές, τη διαδρομή του χρήματος. Τα στοιχεία δηλαδή που οδήγησαν την Επιτροπή στο συμπέρασμα της. Κατηγορήθηκε εξ αρχής ότι ήταν «στημένη». Αργότερα κατηγορήθηκαν και οι δικαστές για τον ίδιο λόγο. Για την ουσία της υπόθεσης, δεν μάθαμε ποτέ το παραμικρό. Και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ. Η ιστορία είναι ακόμη ανοιχτή. Και έχοντας διανύσει διαδρομή ενός έτους επί της ουσίας παραμένει στο ίδιο σημείο.

Το ντέρμπι της νέας εποχής

Συμπτωματικά: Απόψε έχει και Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη. Κερασάκι στην τούρτα των γενεθλίων. Ανήμερα της επετείου, ένα τετ α τετ για τις δύο πλευρές της αντιπαράθεσης που ακολούθησε εκείνο το πόρισμα. «Βρέθηκαν» και παραμένουν «απέναντι» σε αυτή την ιστορία. Και όχι μόνο σε αυτή. Δεν είναι όμως ένα τυχαίο Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ, το αποψινό. Είναι μάλλον το πρώτο της «νέας εποχής». Δώδεκα βαθμοί διαφορά έπειτα από 18 αγωνιστικές δεν θυμίζουν το σενάριο της τελευταίας τριετίας-τετραετίας. Είμαστε στα μισά του δρόμου και κανείς δεν κουβεντιάζει πλέον για τον πρώτο. Σα να το θεωρούμε όλοι μας δεδομένο. Κεκτημένο των Ερυθρόλευκων (15 νίκες – 3 ισοπαλίες λέει το κοντέρ). Αλλά και απόδειξη… παράδοσης των υπολοίπων.

Ο άλλος ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ μέχρι και το απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου 2020 απολάμβανε πιθανότατα την καλύτερη «εποχή» της σύγχρονης ιστορίας του στη Σούπερ Λιγκ. Αν δεν χάσαμε το μέτρημα: 49 νίκες-8 ισοπαλίες και μόνο 1 ήττα (εκείνη από τον Άρη στο Βικελίδης, αρχές του ΄20) από τις 31 Μαρτίου του 2018. Από το απόγευμα της ανακοίνωσης της ΕΕΑ και πέρα, στον τελευταίο χρόνο δηλαδή, το αντίστοιχο ρεκόρ του είναι 15 νίκες- 13 ισοπαλίες και 6 ήττες. Το ποσοστό νικών του από το εμφατικό 84,4%, κατρακύλησε στο 44,1 %. Φυσικά στο μενού προστέθηκαν και τα πλει-οφ. Αλλά και πάλι είναι σα να μιλάμε για μια άλλη ομάδα. Και είναι πραγματικά παράξενο. Διότι ο Δικέφαλος από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης της ΕΕΑ φώναξε για την αθωότητα του. Κατήγγειλε την ΕΕΑ, τον Υπουργό Αθλητισμού, την Κυβέρνηση, τους δικαστές κλπ. Θα έπρεπε το «δίκαιο» που νιώθει, να αποτελεί για εκείνον έξτρα κίνητρο. Για να κρατηθεί στην κορυφή. Για να αποδείξει πως δεν χρειάστηκε ποτέ κάποιο δεκανίκι, σαν αυτό της Ξάνθης κλπ.

Παραδομένος

Αντίθετα από τότε μοιάζει παραδομένος στην αγωνιστική του μοίρα. Λες και αυτή είναι τελικά η τιμωρία του. Ο Ιβάν Σαββίδης λείπει μήνες ολόκληρους από τη Θεσσαλονίκη. Στο ρόστερ του δεν θα βρεις πια παίκτες σημαντικούς (Λημνιός, Γιαννούλης, Πέλκας, Μάτος, Μαουρίσιο, Άκπομ, Μπίσεσβαρ κλπ). Το μπάτζετ περιορίσθηκε αισθητά μιας και ανάμεσα στα άλλα υπήρξε και ο μπελάς του FFP. Καταγράφηκε ως και το «ιστορικό» της πώλησης ενός προπονητή, του Αμπέλ ο οποίος για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν το Σάββατο με την Παλμέιρας διεκδικεί το Κόπα Λιμπερταδόρες. Ο ΠΑΟΚ ένα χρόνο πριν ήταν κάτι άλλο. Σήμερα θυμίζει άλλες εποχές του.

Ο χρόνος της… Ξάνθης

Για την αθωότητα της μίλησε, σαφώς σε πιο ήπιους τόνους, και η Ξάνθη. Εκείνη όμως από ένα σημείο και πέρα περισσότερο ασχολήθηκε με την αθωότητα του ΠΑΟΚ και λιγότερο από τη δική της. Τρανό παράδειγμα: Η υπόθεση του CAS. Ο Δικέφαλος έφτασε ως εκεί το θέμα, η Ξάνθη όχι. Οι Θρακιώτες όμως θέλησαν να παραστούν στην εκδίκαση μέσω του Χρήστου Πανόπουλου. Ως μάρτυρες υπεράσπισης, όπως ίσως θυμάστε τα ρεπορτάζ εκείνων των ημερών. Θα πήγαινε ο Πανόπουλος για το δίκαιο του ΠΑΟΚ, αλλά όχι για το δικό του! Κάπως έτσι η Ξάνθη που δεν πήγε στη Λοζάνη κράτησε το -7 (-12 συνολικά μιας και είχε και μια επιπλέον ποινή) και επί της ουσίας με αυτό υποβιβάστηκε στη Σούπερ Λιγκ 2. Υποβιβασμός σοκ έπειτα από 10ετίες παραμονής στην πρώτη εθνική. Η αλλαγή ιδιοκτησίας που χώρεσε στο «πακέτο», λέει και τη δική της ιστορία. Από πέρσι στις 27 Γενάρη. Μέχρι σήμερα. Κατρακύλα. Έχει και εκείνη ντέρμπι σήμερα: Με τον Λεβαδειακό. Τιμωρία.

Η αλλαγή του νόμου

Εκείνο το απόγευμα του πορίσματος κάποιοι πίστεψαν ότι άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Ένιωσαν ότι βρισκόμαστε μπροστά από συγκλονιστικά γεγονότα. Δεν θα έπρεπε όμως να παρασυρθούν, ούτε από την αντίδραση του Μάκη Γκαγκάτση που μέχρι να βραδιάσει είχε απειλήσει σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση πως θα χωρίσει την Ελλάδα στα δύο. Ούτε από τη νομοθεσία που προέβλεπε τον αυτόματο υποβιβασμό για τις δύο ΠΑΕ. Οι νόμοι στην Ελλάδα είναι για τους φουκαράδες. Η Κυβέρνηση μέσα σε ένα 48ώρο με φωτογραφική «ρύθμιση» είχε δείξει το μέλλον. Ο υποβιβασμός μετατράπηκε σε αφαίρεση βαθμών: Από 5 ως 10. Ανάλογα την… πολυδιοκτησία. Δηλαδή λίγο πολυδιοκτησία… -5. Πολύ… -10. Και εδώ τα πειθαρχικά όργανα του ποδόσφαιρου αποφάσισαν κάτι ενδιάμεσο: Τιμωρία -7 και για τους δύο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ.

Οι ντομάτες και ο μανάβης

Ο ΠΑΟΚ και η Ξάνθη κρίθηκαν ένοχοι από την ΕΕΑ. Από το πρωτοβάθμιο όργανο της Σούπερ Λιγκ. Και από την Επιτροπή Εφέσεων. Παράλληλα η προσπάθεια του ΠΑΟΚ να πάει την υπόθεση στα πολιτικά δικαστήρια (κόντρα στη ποδοσφαιρική νομοθεσία) έπεσε και αυτή στο κενό. Σε κάθε δικαστική αίθουσα προέκυψε το ίδιο αποτέλεσμα, παρά την προσπάθεια της νομικής ομάδας υπεράσπισης και τα καταπληκτικά επιχειρήματα της. Ενώπιον της ΕΕΑ, οι δικηγόροι του ΠΑΟΚ είπαν ότι το κλαμπ δεν ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη άρα δεν υπάρχει θέμα. Στην Επιτροπή Εφέσεων ο Τάκης Μπαλτάκος έφερε εκείνο το περίφημο παράδειγμα για τον μανάβη και τις ντομάτες που δεν μπορούν να του ασκούν κυριαρχική επιρροή. Μάθαμε επίσης από εκείνους, ότι η cult φυσιογνωμία της υπόθεσης ο αόρατος Καλπαζίδης –γιος της αδερφής του Ιβάν-, ο σερβιτόρος που έγινε εκατομμυριούχος δεν μιλάει με τον θείο του. Άσχετο: Βασικά ο Καλπαζίδης δεν πρέπει να μιλάει γενικώς. Ούτε τον είδε κανείς, ούτε τον άκουσε σε αυτόν τον ένα χρόνο.

Να τιμωρηθεί σαν αθώος

Στο μεταξύ ήρθε το πρώτο lockdown. Και η κουβέντα για το αν θα ξαναρχίσει το πρωτάθλημα ή όχι. Εκεί η πλευρά του ΠΑΟΚ, όπως κατέγραψε το ρεπορτάζ, έκανε μια ακόμη… ντρίμπλα. Ήθελε να σταματήσει το πρωτάθλημα. Να μπει «παύλα», άρα να μην έχουμε πρωταθλητή. Και ήθελε σε εκείνη τη σεζόν να προστεθεί και η βαθμολογική της τιμωρία. Δεν έγινε, αλλά είχε σίγουρα την σημασία της η προσπάθεια. Γιατί ήταν ίσως η μοναδική φορά που ο ΠΑΟΚ ως οργανισμός ήθελε να τιμωρηθεί παρότι συνέχισε να δηλώνει «αθώος».

Ακόμη περιμένει…

Που είμαστε σήμερα σε αυτή την ιστορία; Έλα ντε. Τον Ιούλη το CAS μας έστειλε το μπαλάκι πίσω. Δεν άνοιξε το φάκελο της υπόθεσης. Από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ υποστήριξε πως η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ, δεν μπήκε στην ουσία της υπόθεσης, έστριψε μαεστρικά. Ξανά στην ΕΠΟ. Στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία που έπειτα από αυτή την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου είδε όλους τους δικαστές της, να παραιτούνται, παραδομένοι στο «μπούλινγκ» που τους έγινε. Δώρο ήταν αυτή η εξέλιξη για το Πάρκο Γουδή. Έγινε μια Εκτελεστική Επιτροπή και αποφασίστηκε ότι το επόμενο «δικαστικό σώμα» να προκύψει Οκτώβρη. Έτσι για να μείνουμε τρεις-τέσσερις μήνες χωρίς καθόλου δικαστές. Θα μπορούσε αν ήθελε να το βάλει να δικάζει στη Ριζούπολη, αλλά μάλλον δεν το σκέφτηκε κάποιος με χιούμορ. Έγινε λοιπόν η εκδίκαση της υπόθεσης εκ νέου 9 Δεκέμβρη. Και από τότε περιμένουμε. Για πόσο; Ποιος ξέρει; Μπορεί και για πάντα.