Αλεξανδρόπουλος : «Ο Ουζουνίδης με είχε πει χωροφύλακα!»

Η απόδοση του στο ντέρμπι των αιωνίων αντιπάλων δεν ήταν έκπληξη για όσους παρακολουθούν την εξέλιξη του. Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος είναι ένας ποδοσφαιριστής  ο οποίος μπορεί να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό και απλώς χρειάζεται εμπιστοσύνη και ευκαιρίες. Αυτό επισήμανε και εκείνος, λίγο πριν το ματς με τον Παναιτωλικό.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου στο match program:

Μία χρονιά που ξεκίνησε με πολλές προσδοκίες, όμως έως τώρα δεν έχει εξελιχθεί όπως θα θέλατε. Τι πιστεύεις ότι ευθύνεται για αυτό;

“Σίγουρα η χρονιά έχει ξεκινήσει πολύ άσχημα. Σε αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξε η προετοιμασία. Δεν προετοιμαστήκαμε όπως θα έπρεπε για τις επίσημες υποχρεώσεις μας. Ξεκινήσαμε άσχημα, συνεχίστηκε αυτό με μέτρια αποτελέσματα. Δεν ήμασταν ο Παναθηναϊκός που θέλουμε να είμαστε, τόσο αγωνιστικά όσο και από άποψη νοοτροπίας. Πιστεύω ότι υστερούσαμε σε όλα τα κομμάτια. Σίγουρα πρώτοι
ευθυνόμαστε εμείς οι παίκτες. Δίναμε τον καλύτερό μας εαυτό, αλλά δεν μπορούσαμε να βγάλουμε στο γήπεδο όσα δουλεύαμε στις προπονήσεις”.

Νωρίς στη σεζόν υπήρξε αλλαγή προπονητή. Η εικόνα που έχεις σχηματίσει για τον κ. Μπόλονι ποια είναι;

“Από την πρώτη στιγμή ήταν επαγγελματίας απέναντί μας. Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι η ενέργεια που βγάζει στις προπονήσεις, μας μιλάει πολύ και αυτό εγώ το εκτιμώ πολύ. Είναι ένας προπονητής που έχει παίξει ποδόσφαιρο και εγώ αυτό το θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό. Γνωρίζει την κατάσταση που βρίσκεται ένας ποδοσφαιριστής, είτε αγωνίζεται είτε όχι. Τον θεωρώ σίγουρα κοφτό και ταυτόχρονα δίκαιο”.

Στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Ολυμπιακό δείξατε ένα πολύ βελτιωμένο πρόσωπο, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να έρθει ένα θετικό αποτέλεσμα. Παρ’ όλα αυτά, αποτελεί αυτό σας το πρόσωπο σε ένα δύσκολο ματς, οδηγό για τη συνέχεια;

“Το πρόγραμμα από εδώ και στο εξής είναι δύσκολο. Δεν ξεκινήσαμε όπως θα έπρεπε τη σεζόν και τώρα καλούμαστε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Φυσικά και δεν είμαστε ικανοποιημένοι από το ματς με τον Ολυμπιακό γιατί χάσαμε. Η αντίδρασή μας, όμως, είναι ένα σημάδι. Σημασία πλέον έχουν οι βαθμοί και πρέπει να δουλέψουμε για να συνδυάσουμε στα επόμενα ματς την καλή μας παρουσία με την αποτελεσματικότητα”.

Ας γυρίσουμε πίσω στο χρόνο. Πότε ήρθες στην Ακαδημία του Παναθηναϊκού; Ποιου εισήγηση ήταν η απόκτησή σου από την ομάδα;

“Θυμάμαι χαρακτηριστικά, ήταν μία μέρα που μόλις είχα γυρίσει από το σχολείο ενώ ήμουν στην έκτη δημοτικού, όταν οι γονείς μου, μου είπαν ότι θέλουν να με δοκιμάσουν στην Ακαδημία του Παναθηναϊκού. Εγώ τότε αγωνιζόμουν στην Ακαδημία του κ. Λάκη, στον Ατρόμητο Χαλανδρίου. Η εισήγηση από ό,τι έχω καταλάβει γιατί ποτέ δεν μου έλεγαν πολλά, ήταν από τον κ. Κυριαζή. Τότε στις Ακαδημίες ήταν μεγάλη υπόθεση να δοθεί το δελτίο, όμως ο κ. Λάκης απάντησε αμέσως θετικά γιατί ήθελε το καλύτερο για
μένα. Μάλιστα, είχε κάτσει να μου δώσει και συμβουλές. Άλλες ομάδες έκαναν τη ζωή των ποδοσφαιριστών δύσκολη, ζητώντας για παράδειγμα χρήματα. Εμένα η ομάδα μου με βοήθησε πολύ και θυμάμαι πως επί δύο μήνες δοκιμάστηκα στην Παιανία”.

Οι γονείς σου είπες πως δεν σου αναφέρουν συνήθως πολλές λεπτομέρειες. Για να μην αγχωθείς ή για να μείνεις προσγειωμένος;

“Με τους γονείς μου έχουμε μία άριστη σχέση και εγώ θέλω να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Δεν θέλω να ξέρω ποιος και γιατί έχει πει το οτιδήποτε για μένα. Έτσι σκέφτονται και οι γονείς μου, προσπαθούμε να μένουμε μακριά από την δημοσιότητα γιατί πιστεύουμε ότι αυτό κάνει καλό και στην προσωπικότητα και στην απόδοσή μου”.

Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν τόσο διαφορετική την Ακαδημία του Παναθηναϊκού, όπως τα βιώνει ένα παιδί από μέσα;

“Εγώ ήμουν πολύ τυχερός που όταν επιλέχθηκα από τον Παναθηναϊκό, στην Ακαδημία βρισκόταν ο κ. Σαμαράς. Είχε τη νοοτροπία πως εκτός από ποδοσφαιριστές, πρέπει να είμαστε και σωστοί άνθρωποι. Όλο το staff φρόντιζε να είμαστε καλοί άνθρωποι, να σεβόμαστε τον αντίπαλο και τους διαιτητές. Όλο αυτό με έμαθε να διαχειρίζομαι και τις καταστάσεις εκτός γηπέδου. Όταν αυτό το μαθαίνεις από μικρός, συμπεριφέρεσαι πιο σωστά και μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Στη συνέχεια ήρθε και ο Τάκης Φύσσας που μας έμαθε να είμαστε νικητές. Ήταν ένα στοιχείο αυτό που έλειπε και χωρίς να είναι πρωτεύουν στις Ακαδημίες, σε βοηθάει πολύ στην εξέλιξή σου”.

Ο πρώτος με τον οποίο έκανες προπονήσεις στην πρώτη ομάδα ήταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Σε μία όμως πολύ δύσκολη περίοδο για το κλαμπ. Πως το βίωσες εκείνο το διάστημα;

“Θυμάμαι τότε ο προπονητής μου στην Κ17 είχε έρθει και μου είχε πει πως από την επόμενη ημέρα θα είμαι στην πρώτη ομάδα. Με είχε φωνάξει την επόμενη μέρα ο κ. Μαρίνος Ουζουνίδης και μου είχε πει πόσο πιστεύει σε μένα. Τον ευχαριστώ και του χρωστάω πολλά. Είδα τότε πως είναι να αγωνίζεσαι στο πρώτο επίπεδο, οι ρυθμοί ήταν πολύ διαφορετικοί. Όλο αυτό μου έδωσε έξτρα κίνητρο να προσπαθήσω”.

Όταν σε φώναξε ο Μαρίνος Ουζουνίδης εκείνη την ημέρα, τι σου είχε πει;

“Με είχε πει χωροφύλακα, γιατί του άρεσε πως κυνηγούσα τους χώρους! Μου είχε πει πως έχω ένα σημαντικό προσόν, την ταχύτητά μου και πως μέσα από σκληρή δουλειά μπορώ να εξελιχθώ σε ένα πολύ καλό χαφ”.

Εκείνο τον Μάιο είχες έναν σοβαρό τραυματισμό στον τελικό με την Κ17 στο Αγρίνιο. Έναν τραυματισμό που σε κράτησε εκτός για εννέα μήνες. Γιατί είχε περάσει ένα τόσο μεγάλο διάστημα για να επιστρέψεις;

“Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα γιατί είχα μία ενόχληση στον δικέφαλο. Δέχθηκα γονατιά στον τετρακέφαλο και σε ένα πάτημα στον τελικό γύρω στο 30’, ένιωσα έναν έντονο πόνο στο πίσω μέρος του γονάτου μου. Στο ημίχρονο μίλησα με τον γιατρό, μου είπε ότι το γόνατό μου είναι σταθερό και πάνω στην ένταση είπα πως δεν πονάω. Μέχρι το 60’ δεν είχα κάτι, στο 70’  πάτησα άσχημα ξανά και είχα πόνο. Μέχρι και το 80’ κούτσαινα. Μετά ηρέμησε λίγο ο πόνος αλλά σε κάποιες αλλαγές κατεύθυνσης καταλάβαινα ότι έχω πρόβλημα. Το ματς πήγε στην παράταση και εκεί δεν θυμάμαι πόνο. Τελικώς πήγαμε στα πέναλτι και δοκίμασα να σουτάρω αλλά είδα πως δεν μπορούσα ούτε να πατήσω καλά. Δεν έδωσα πολλή σημασία, δυστυχώς χάσαμε χωρίς να το αξίζουμε. Την επόμενη μέρα στο σχολείο δεν μπορούσα να ανέβω τη σκάλα. Πήγαμε στον γιατρό της πρώτης ομάδας, κάναμε εξετάσεις και είδαμε ότι έχω ζημιά στον μηνίσκο. Εκεί
άρχισε ένας μικρός Γολγοθάς”.

Σου πέρασε από το μυαλό ακόμα και να σταματήσεις το ποδόσφαιρο τότε;

“Εγώ έμεινα εκτός εννέα μήνες. Η διαδικασία ήταν ένας μήνας η επέμβαση και 20 μέρες αποθεραπεία. Δούλεψα όλο το καλοκαίρι και ήμουν κανονικά στην προετοιμασία της Κ19. Εκεί όμως φάνηκε πως δεν είχα εμπειρία και μυαλό. Δεν διαχειρίστηκα σωστά τον εαυτό μου, πίστεψα πως είχα επανέλθει πλήρως και δεν προστάτεψα το πόδι μου. Δεν γίνεται να είσαι στο 100% μετά από μόλις έναν μήνα. Έτσι, είδαμε πως είχα ένα οίδημα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν ξέρεις ακριβώς πόσο καιρό θα σε αφήσει έξω, το πηγαίνεις μέρα με την ημέρα, μήνα με τον μήνα. Υπήρξαν πολλές δυσκολίες, όπως σε κάθε τραυματισμό, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ πως θα σταματήσω. Δεν έμπαινα στη διαδικασία να σκεφτώ ακριβώς πότε θα επιστρέψω. Όταν είσαι τραυματίας, δουλεύεις πολύ περισσότερο. Μπορεί να άργησα αλλά επέστρεψα πιο δυνατός γιατί έμαθα να διαχειρίζομαι καλύτερα τον εαυτό μου”.

Και ήρθε το ανεπίσημο ντεμπούτο σου στο φιλικό κόντρα στη Φέγενορντ που ο Παναθηναϊκός νίκησε και μάλιστα με ευρύ σκορ. Έμοιαζε σαν την ιδανική συγκυρία;

“Θυμάμαι πως ήμουν στην Ολλανδία σε ένα τουρνουά και μου είχαν πει ο κ. Νταμπίζας με τον κ. Ταράση πως θα ακολουθήσω την προετοιμασία της πρώτης ομάδας. Με φώναξε στη συνέχεια και ο κ. Δώνης. Έφτασα στο ημίχρονο του αγώνα με τη Φέγενορντ να μου πει πως μπαίνω για να αλλάξω τον Κουρμπέλη. Τότε ξαφνικά αισθάνεσαι παίκτης της πρώτης ομάδας. Μετά όλα έγιναν γρήγορα. Ακολούθησε και το πολύ καλό αποτέλεσμα με τον Άγιαξ. Περνούσαν από το μυαλό μου όσα έχω δει σε βίντεο. Σε εμάς τους μικρούς, μάλιστα, μας έδειχνε μέσα στον αγωνιστικό χώρο που ακριβώς είχε κάνει την κούρσα”.

Ακολούθως, ο αγώνας κόντρα στον Ατρόμητο στο Περιστέρι και επίσημο ντεμπούτο για σένα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Τι σκεφτόσουν όταν έμπαινες στο γήπεδο αντί του Κουρμπέλη;

“Ήταν και πάλι ένα δύσκολο διάστημα για την ομάδα. Θυμάμαι πως είχε προηγηθεί διακοπή για τις εθνικές ομάδες. Είχα γυρίσει από την Εθνική τη Δευτέρα, ενώ ο Κουρμπέλης την Πέμπτη λόγω του ότι ήταν στην Ανδρών. Ο κ. Δώνης με είχε χρησιμοποιήσει όλες τις μέρες ως το βασικό εξάρι της ομάδας. Θυμάμαι στο βίντεο είχε κάνει ομιλία και είχε πει πως μπορεί παίκτες που ήταν εκτός 18άδας ξαφνικά να βρεθούν στην ενδεκάδα. Ένιωσα ένα χτύπημα στην καρδιά. Είχα πίστη στον εαυτό μου, δεν θεωρώ πως το δύσκολο είναι να μπεις στον αγώνα. Το δύσκολο είναι να δουλέψεις όλη την εβδομάδα και να κάνεις τον προπονητή και τους συμπαίκτες σου να πιστέψουν σε σένα. Τελικώς, επέλεξε να ξεκινήσει τον Κουρμπέλη ως πιο έμπειρο και αρχηγό. Έφτασα να είμαι στον πάγκο και αυτό για μένα ήταν επίσης επίτευγμα. Στο ημίχρονο με σήκωσε και στο 75’ με φώναξε για να μπω στο ματς. Γούσταρα πολύ!”

Πέρσι ανανέωσες και το συμβόλαιό σου με τον Παναθηναϊκό. Τι σκέφτηκες και πήρες αυτή την απόφαση;

“Είχα εξηγήσει στον κ. Νταμπίζα πως δεν με ενδιέφεραν καθόλου οι όροι του συμβολαίου, όμως ήθελα να μην ανανεώσω πριν την προετοιμασία για να δω πρώτα αν μπορώ να ανταπεξέλθω σε αυτό το επίπεδο. Κοιτούσα να παίξω για να δω αν έχω θέση στην πρώτη ομάδα. Σίγουρα καθοριστικό ρόλο στο να ανανεώσω έπαιξε και το κλίμα. Έλληνας προπονητής και πολλοί Έλληνες παίκτες. Πίστεψα πως μπορώ να βελτιωθώ και να αναδειχθώ μέσα από την ομάδα”.

Τα όνειρά σου; Θέλεις να παίξεις στο εξωτερικό;

“Αυτή τη στιγμή αυτό που πρέπει να κάνω, είναι να καθιερωθώ στον Παναθηναϊκό. Να δώσω τα πάντα στον Παναθηναϊκό και η ομάδα να με ανταμείψει. Είμαι σε μια πολύ μεγάλη ομάδα και νιώθω τυχερός για αυτό. Εγώ όμως πιστεύω πως και πριν δέκα χρόνια να ήμουν στον Παναθηναϊκό, πάλι θα έπαιζα. Δεν θέλω ποτέ να σκέφτομαι πως παίζω επειδή η ομάδα δεν είναι στην καλύτερή της κατάσταση. Δεν θέλω κανείς να πει πως παίζω επειδή είναι έτσι ο Παναθηναϊκός και δεν αγωνίζεται στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ όπως κάποτε. Θα είχα θέση σε κάθε Παναθηναϊκό. Μακάρι όλοι μαζί να επιστρέψουμε στην Ευρώπη και να φέρουμε και πάλι την ομάδα εκεί που της αξίζει. Από εκεί και πέρα, το πρωτάθλημα που μου αρέσει περισσότερο είναι το ιταλικό”.

Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί στην ηλικία σου που καθιερώνεται και φοράει τη φανέλα του Παναθηναϊκού, να μείνει προσγειωμένο;

“Πιστεύω ότι θέλει πολύ μεγάλη προσοχή και δουλειά αυτό το θέμα. Από όταν ξεκίνησα την καριέρα μου, πήγα σε μία Ακαδημία που δίδασκε ήθος. Ο κ. Λάκης ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Euro 2004 και μου μιλούσε σαν να είμαστε ισάξιοι. Χωρίς ίχνος έπαρσης. Πάντα μου είχε μάθει να είμαι προσγειωμένος. Όταν πήγα στον Παναθηναϊκό συνάντησα τον κ. Σαμαρά που μου είχε πει πως πρέπει να μένω ήρεμος και προσγειωμένος. Είναι καλό να βρίσκεσαι ανάμεσα σε ταπεινούς ανθρώπους αλλά το σημαντικότερο ρόλο τον παίζει η οικογένεια. Είμαστε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Φυσικά και αντιλαμβάνομαι ένα κλίμα αλλά μέσα στο σπίτι μου δεν επιτρέπω να συζητάμε πολλά για την ομάδα. Στη νοοτροπία μου είναι να παραμένει το μυαλό μέσα στο κεφάλι. Αν είσαι υπερόπτης μπορεί να κάνεις μία λάθος ντρίμπλα που να σου κοστίσει”.

Στο γήπεδο φαίνεσαι ένα παιδί σκληρό που δεν διστάζει να βάζει τα πόδια του «στη φωτιά». Είσαι έτσι και εκτός αγωνιστικού χώρου;

“Δεν θα με χαρακτήριζα τον πιο ήρεμο άνθρωπο! Αλλά πάλι καλά που έχω τους γονείς μου που με κρατάνε εκεί που πρέπει. Όπως και η κοπέλα μου που είναι μία πολύ σημαντική προσθήκη στη ζωή μου. Έχω δουλέψει στο να διαχειρίζομαι τα νεύρα μου και το πάθος μου. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι το ψυχολογικό. Έτσι παίρνεις αυτοπεποίθηση και είσαι έτοιμος να λάβεις σωστές αποφάσεις. Μέσα από το ποδόσφαιρο ωριμάζω κάθε μέρα”.

Με τι άλλο ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο;

“Ο ελεύθερος χρόνος ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή είναι περιορισμένος. Η παρέα μου εμένα, είναι η κοπέλα μου. Είμαστε συνήθως σπίτι μαζί, θα βγούμε φυσικά και για ένα φαγητό. Μου αρέσει να παρακολουθώ αγώνες πυγμαχίας και γενικότερα μαχητικά αθλήματα. Επίσης μου αρέσει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός”.

Η σχέση σου με την πυγμαχία πως ξεκίνησε;

“Όλοι οι φίλοι μου ήταν της πυγμαχίας, υπάρχει και ένα κλαμπ εδώ κοντά στη γειτονιά. Μου αρέσει κυρίως να παρακολουθώ αγώνες στην τηλεόραση. Έχω κάνει και κάποιες προπονήσεις γιατί πιστεύω ότι βοηθάει στο αναπνευστικό. Ο ξάδερφός μου είναι τζούντο και κόλλησα και από εκεί λίγο. Μου άρεσε πολύ και ο ΜακΓκρέγκορ ως αθλητής, ακόμα και αν στη συνέχεια δεν το διαχειρίστηκε σωστά. Τέλος, θεωρώ και τον Ζαμπίδη αθλητή πολύ ψηλού επιπέδου”.

Κλείνοντας, η ζωή θα έλεγες πως θυμίζει σάκο του μποξ;

MUST READ

Έτσι… γεννήθηκε η Boxing Day – Το μακρινό 1860 και τα πρώτα παιχνίδια στην ιστορία

“Είμαι της άποψης ότι στη ζωή ό,τι δίνεις, παίρνεις. Εγώ πέρσι έκανα προπονήσεις όλη τη χρονιά και πήρα ευκαιρίες κυρίως στα play offs. Ήμουν ικανοποιημένος που δικαιώθηκα. Ξέρω πως για να ανέβω ακόμα περισσότερο επίπεδο, πρέπει να τελειοποιήσω κάθε κομμάτι του παιχνιδιού μου. Αυτό είναι ο αθλητής”.