Nερέο Ρόκο: Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε το «Κατενάτσιο»

Ένας άνθρωπος που άλλαξε τον τρόπο που ο κόσμος είχε συνηθίσει να βλέπει το ποδόσφαιρο. Ένας άνθρωπος που επέλεξε τον απλό τρόπο για να παίζει, που δεν έκανε τίποτα περίπλοκο στις τακτικές του. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Νερέο Ρόκο.

Ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε το γνωστό σε όλους μας «Κατενάτσιο», δηλαδή την επιτομή της φράσης «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Η εντολή ήταν απλή και καθόλου δύσκολη για να την καταλάβει κάποιος: άμυνα, άμυνα και πάλι άμυνα.

Αν διαφυλάξεις τα μετόπισθεν τότε θα βρεις την ευκαιρία να χτυπήσεις σε κάποια αντεπίθεση και να κερδίσεις το παιχνίδι. Αν όχι, τότε θα πρέπει να διασφαλίσεις το μηδέν στην άμυνα και να φροντίσεις με κάθε τρόπο να μην δεχθείς γκολ. Αυτή ήταν λίγο-πολύ η φιλοσοφία που υπήρχε και υπάρχει στον συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Ας βάλουμε όμως κάποια πράγματα σε μία σειρά.

Ο Τζίπο Βιάνι, που βρισκόταν στο τιμόνι της Σαλερνιτάνα, ήταν ο πρόγονος αυτής της επανάστασης. Τη σεζόν 1946-47 κι ενώ στη Serie A κυριαρχούσε το «systemista» της Μεγάλης Τορίνο του Βαλεντίνο Ματσόλα, κέρδισε το πρωτάθλημα της Serie B υιοθετώντας το λεγόμενο «vianema», έναν τρόπο παιχνιδιού που ήθελε έναν παίκτη να τοποθετείται πίσω από τους τρεις στόπερ, τον γνωστό πλέον σε εμάς λίμπερο. Ο Viani δεν ήταν ο μόνος που είχε αυτή την ιδέα. Στην Τεργέστη ο Νερέο Ρόκο υιοθέτησε την ίδια στρατηγική για να αντισταθμίσει την έλλειψη ποιότητας στην επίθεση. Το αποτέλεσμα εξαιρετικό. Κατάφερε και ήρθε δεύτερος πίσω από την Τορίνο στο πρωτάθλημα του 1947-48.

Η βασική ιδέα αυτής της τακτικής ήταν απλή: μείνετε πίσω. Ο Ρόκο, που ονομαζόταν «δάσκαλος», με την κοινή λογική του και με τη φυσική συμπάθεια που ενέπνεε, ήταν ο προπονητής που επηρέασε μια ολόκληρη γενιά περισσότερο από τον καθένα. Η μέθοδος του δεν είχε τίποτα το επιστημονικό, και ίσως και για αυτό άρεσε στους υπόλοιπους.

Στο επίκεντρο όλων ήταν το πρόσωπο, ο άνθρωπος, με τα μειονεκτήματα του και τις αρετές του, με τα προβλήματά και τα ερεθίσματα του. Ο Ρόκο στην εξωτερική του εμφάνιση έμοιαζε περισσότερο με πατέρα μιας οικογένειας, παρά με προπονητή. Έμοιαζε κάποιον που εργαζόταν σκληρά, έφερνε τον μισθό και εξασφάλιζε πως δεν θα υπήρχαν εντάσεις και διαμάχες στο σπίτι. Αν του έδειχναν σήμερα γραφήματα στον υπολογιστή ή του μιλούσαν για την κατοχή της μπάλας, θα είχε αντιδράσει με μια απλή φράση: «Tasi, mona!». Δηλαδή, σε μια πιο ευγενική μετάφραση: «Πάψε, ανόητε!».

Ήταν ο πρώτος προπονητής που έφερε ευρωπαϊκό τίτλο στην Ιταλία, οδηγώντας την Μίλαν την άνοιξη του 1963 στην κατάκτηση του τροπαίου. Με παίκτες όπως ο νεαρός, τότε, Ριβέρα και ο ταχύτατος Αλταφίνι. Κερδίζοντας τότε την φοβερή Μπενφίκα του Εουσέμπιο. Αυτή η κατάκτηση ήρθε ουσιαστικά για να επιβεβαιώσει την δουλειά του Ρόκο και εν μέρει να αμφισβητήσει το εντυπωσιακό ποδόσφαιρο.

Στον τελικό του 1969 κόντρα στον Άγιαξ του Κρόιφ, έπρεπε να αποφασίσουν ποιος θα μάρκαρε τον «ιπτάμενο Ολλανδό», με τον Ρόκο να επιλέγει αμέσως τον Ανκιλέτι. Έναν δυναμικό φουλ-μπακ πολύ καλό στο μαρκάρισμα. Ο Μαλατράσι ένας άλλος δυναμικός αμυντικός πρότεινε στον Ρόκο να βάλει κάποιον άλλον πάνω στον Κρόιφ. Εκείνος όμως έκανε πως δεν άκουσε. Ο Κρόιφ δεν βοήθησε τον Αίαντα και έτσι ο Ρόκο κατέκτησε το δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ της καριέρας του.

Δεν του άρεσαν οι αλλαγές και οι πολύπλοκες καταστάσεις. Ήταν αφοσιωμένος στο πλάνο του από την αρχή. Ήταν ο άνθρωπος που ουσιαστικά έκανε τον Τζιάνι Ριβέρα να μεγαλουργήσει. Το «Κατενάτσιο» ήταν ένας διαφορετικός και ασυνήθιστος τρόπος παιχνιδιού. Ακόμα είναι αν το σκεφτεί κανείς.

Στο σημερινό ποδόσφαιρο όμως μπορείς να διακρίνεις κάποια στοιχεία του σε διάφορες ομάδες. Ακόμα «περιπλανιέται» σε συλλόγους με μικρότερη δυναμική που βρίσκουν μπροστά τους μεγαθήρια. Κάποιες φορές μάλιστα τις αντιμετωπίζουν και επιτυχημένα χάρη σε αυτόν τον τρόπο.

MUST READ

Το μεγάλο κόλπο του Μπαρτζώκα με τον Βιλντόζα: Ποσά λεφτά πληρώνει ο Παναθηναϊκός τον Αργεντινό που κάνει θραύση στον Ολυμπιακό (vid)

Υπεύθυνος για αυτό μπορεί περήφανα να θεωρείται ο Νερέο Ρόκο. Για πολλούς αυτό είναι το λεγόμενο αντι-ποδόσφαιρο, για τον Ιταλό τεχνικό όμως ήταν το εισιτήριο του ώστε να να κερδίζει τρόπαια.