Ο Κριστιάνο Ρονάλντο θέλει να καθίσει σε «θρόνο»

Κριστιάνο Ρονάλντο και Γιουβέντους. Νέα πρόκληση για τον Πορτογάλο ή… παιδιαρίσματα απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης; Αποδέκτης άδικης συμπεριφοράς από τη διοίκηση των «μερένγκες» ή υπερβάλλουσα αντίδραση εκ μέρους του; Από την πλευρά της Ρεάλ, πρόκειται για εκμετάλλευση προς τον 33χρονο ή νηφαλιότητα και λογική σκέψη δεδομένης της ηλικίας του; Ως συνήθως, λίγο απ’ όλα.

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ πήρε μια τολμηρή απόφαση το καλοκαίρι του 2017. Επέλεξε να αγνοήσει την αλαζονική στάση του Κριστιάνο Ρονάλντο, σε μια προσπάθεια να προβλέψει το σημείο στο οποίο θα ερχόταν η αγωνιστική καμπή του Πορτογάλου επιθετικού. Το συμβόλαιο συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών λήγει το 2021, όμως παρά το αυτό, ο Ρονάλντο είχε ζητήσει την επέκτασή του, θέλοντας να δει τις οικονομικές απολαβές του να ανεβαίνουν.

Σε πρώτη φάση ο πρόεδρος της Ρεάλ τον καθησύχασε, διαβεβαιώνοντάς τον πως θα έκανε πράξη την επιθυμία του. Άλλωστε είχε προηγηθεί εκείνο το ονειρικό εξάμηνο, κατά το οποίο πέτυχε δέκα γκολ κόντρα σε Μπάγερν Μονάχου, Ατλέτικο Μαδρίτης και Γιουβέντους, οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση που (βάσει απόδοσης) άξιζε περισσότερο απ’ όλες επί εποχής Ζινεντίν Ζιντάν. Εκείνη του Champions League της σεζόν 2016-2017.

Τι ακολούθησε την υπόσχεση του Πέρεθ; Ουδεμία ανανέωση, ατελείωτη κωλυσιεργία και διαδοχικά δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για ενδιαφέρον της Ρεάλ για την επερχόμενη «βιτρίνα» αυτού του αθλήματος, τον Νεϊμάρ της Παρί Σεν-Ζερμέν. Η προσωπική ηθική του Ρονάλντο είναι τέτοια που εξέλαβε την κινητικότητα της Ρεάλ για τον Βραζιλιάνο ως τεράστια έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό του.

Το σημαντικότερο, όμως, ήταν το γεγονός ότι εντέλει ο Πέρεθ δεν αντίκρισε στον Ρονάλντο αυτήν την καμπή που προσδοκούσε. Ακόμη και τη φετινή σεζόν, ο 33χρονος απέδωσε για μεγάλο διάστημα σε πολύ υψηλό επίπεδο, εκπλήσσοντας τους πάντες και κερδίζοντας με το «σπαθί» του μια θέση στην ελίτ, παρά την προχωρημένη ηλικία του.

Στα τέλη της σεζόν, η Ρεάλ τον προσέγγισε για να του προσφέρει νέο συμβόλαιο, αλλά εκείνος πλέον ήταν απόμακρος και ανένδοτος. Το ποσό που του προσέφεραν πλησίαζε τα «θέλω» του, όμως πλέον δεν ήταν αρκετό για να τον πείσει. Έτσι, φτάσαμε στο σήμερα. Στο ζενίθ της δυσαρέσκειας του Ρονάλντο, την αιφνίδια φυγή του Ζινεντίν Ζιντάν και την πρόταση της Γιουβέντους.

Η «μεγάλη κυρία» αποτελεί πρόκληση για τον Ρονάλντο. Είναι μια ομάδα που προσπαθεί με αξιοθαύμαστη επιμονή να κατακτήσει το Champions League τα τελευταία χρόνια, παρότι βλέπει συνεχώς την τύχη να της γυρίζει την πλάτη.

Ταυτόχρονα, τα εξωαγωνιστικά συν, δηλαδή εκείνα που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση του brand της Γιουβέντους, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, πράγμα που προς το παρόν ο κόσμος αδυνατεί να συνειδητοποιήσει. Τα αγωνιστικά πλεονεκτήματα είναι ευνόητα, διότι πλέον όλοι γνωρίζουμε καλά ποιος είναι ο Ρονάλντο. Κίνηση σε ιδανικό χώρο και χρόνο μέσα στην περιοχή, εκτέλεση για σεμινάριο, γκολ. Και πάλι από την αρχή.

Στην αντίπερα όχθη, είναι αμφίβολο το κατά πόσο η Ρεάλ θα πληγεί από αγωνιστικής πλευράς, ειδικά από τη στιγμή που θα λάβει το λιγότερο 100.000.000 ευρώ για την παραχώρησή του. Το πρόβλημα, όπως σε πολλές περιπτώσεις, είναι πρωτίστως επικοινωνιακό. Μετά τη σπαρακτική αποχώρηση του Ίκερ Κασίγιας το 2015, η Ρεάλ θα κληθεί να διαχειριστεί το «αντίο» ενός παίκτη που είναι επίσης δεμένος με τη μαδριλένικη κερκίδα.

Όσο για τον Ρονάλντο, δίνει την εντύπωση πως αν δεν τον κάνουν να αισθανθεί «βασιλιάς», δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει στη Ρεάλ. Αυτήν την αίσθηση δείχνει να αναζητά. Δεν έχει σημασία αν θα την αποκομίσει σε Μαδρίτη ή Τορίνο. Σημασία έχει ποιος θα του πει με πιο πειστικό τρόπο ότι τον θεωρεί κορυφαίο.

Θέλει να νιώσει ότι τον εκτιμά ένας μεγάλος σύλλογος και το κοινό του. Ίσως και ότι τον υπερεκτιμά. Τόσο έμπρακτα, με έναν ετήσιο μισθό που θα προκαλεί ίλιγγο, όσο και πνευματικά. Προτιμά αυτό το άκρο από το άλλο, εκείνο της υποτίμησης και της απαξίωσης.

Αυτός είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Εγωκεντρικός, καυχηματίας και πρωταθλητής. Ναι, δεν είναι ο τύπος με τον οποίο θα θέλαμε να βρεθούμε στην ίδια παρέα. Αλλά παράλληλα δηλώνουμε σίγουροι πως αν η προσωπικότητά του δεν διακατεχόταν από αυτήν την άκρατη περηφάνια, σήμερα δεν θα τον απολαμβάναμε στα γήπεδα αυτού του κόσμου. Ουδέν κακό αμιγές καλού, δεν λένε;