Το παράδοξο με τον Δημήτρη Νικολάου που ενώ έχει καθιερωθεί στο ιταλικό πρωτάθλημα, δεν παίρνει ευκαιρία στην Εθνική ομάδα.
Το βασικό εξαγώγιμο προϊόν του ελληνικού ποδοσφαίρου εδώ και χρόνια, είναι οι αμυντικοί και δη τα σέντερ μπακ. Πρόχειρα αν σκεφτεί κανείς Έλληνες στόπερ που παίζουν στο εξωτερικό, θα θυμηθεί τον Μαυροπάνο που παίζει στην Στουτγκάρδη και τον Χατζηδιάκο ο οποίος έχει εξελιχθεί σε μία από τις ηγετικές μορφές της Άλκμααρ. Οι δυο τους συνθέτουν σταθερά το κεντρικό αμυντικό δίδυμο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, ωστόσο δεν είναι οι μόνοι αξιόλογοι στόπερ που αγωνίζονται στο εξωτερικό.
Μία ιδιαίτερη περίπτωση είναι αυτή του Δημήτρη Νικολάου που εδώ και 1,5 χρόνο βγάζει το… ψωμί του στην Σπέτσια. Ο 24χρονος άσος, που αναδείχθηκε από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού, συμπλήρωσε τέσσερα χρόνια πλέον στη γειτονική χώρα και στα ιταλικά γήπεδα. Η Έμπολι τον απέκτησε ως δανεικό από τους Πειραιώτες τον Ιανουάριο του 2019 και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, έχοντας πειστεί για τις ικανότητές του, έδωσε τέσσερα εκατ. ευρώ και τον έκανε δικό της.
Με την Έμπολι πρόλαβε να καταγράψει μόλις τέσσερις συμμετοχές στη Serie A καθώς η ομάδα υποβιβάστηκε τη σεζόν 2018-19 και μέχρι το καλοκαίρι του 2021 που επέστρεψε στα σαλόνια, ο Νικολάου αγωνίστηκε στη Serie B. Μάλιστα ήταν πολύ καλός φίλος με τον νυν τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού, Αλμπέρτο Μπρινιόλι, με τους δυο τους να είναι από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στην άνοδο της Έμπολι στη μεγάλη κατηγορία.
Εκεί που καθιερώθηκε τελικά με τη φανέλα της Σπέτσια η οποία τον έκανε δικό της αντί 3,5 εκατ. ευρώ. Μαζί της έχει ήδη καταγράψει 61 συμμετοχές στη Serie A, έχοντας εξελιχθεί σε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχός της, με εμφανίσεις που δεν περνούν απαρατήρητες. Μόλις το περασμένο καλοκαίρι το όνομά του «έπαιξε» δυνατά για τη Φιορεντίνα αλλά και για τη Μαγιόρκα, που τον είχαν πολύ ψηλά στις λίστες τους.
Παρόλα αυτά όμως, κι ενώ μετράει 48 συμμετοχές με όλα τα ηλικιακά κλιμάκια της Εθνικής, σε επίπεδο ανδρών έχει μόλις μία συμμετοχή. Κι αυτή πίσω στο 2018 όταν είχε αγωνιστεί σε ένα φιλικό με τη Σαουδική Αραβία επί Σκίμπε. Έκτοτε, κλήθηκε άλλη μία φορά, πέρσι τέτοια εποχή όταν ο Γκουστάβο Πογέτ τον πήρε στην αποστολή για ένα φιλικό με το Μαυροβούνιο, χωρίς να τον χρησιμοποιήσει.
Παίκτες όπως ο Λυκογιάννης και ο Κυριακόπουλος, που επίσης γράφουν χιλιόμετρα στα ιταλικά γήπεδα, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως είναι εξίσου αδικημένοι όσον αφορά στην Εθνική. Εκείνοι βέβαια έχουν κλήσεις και συμμετοχές αραιά και πού, σε αντίθεση με τον Νικολάου που δεν θα ήταν υπερβολή να τον χαρακτηρίσουμε ως τον πιο αδικημένο της γενιάς του.
Αν αναλογιστεί μάλιστα κανείς πως πρόκειται για αριστεροπόδαρο στόπερ, σε εξαιρετική ηλικία και με πολύ υψηλές παραστάσεις ήδη, μπορεί να αντιληφθεί πως πρόκειται για ένα πακέτο που δεν συναντάς και κάθε μέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο ώστε να μην του δίνεις χώρο έστω στις αποστολές. Είναι από τα παράδοξα