Γιόζιπ Ίλισιτς – Νίκησε το «τέρας» της κατάθλιψης, επέστρεψε και συγκινεί

Πριν καταφέρει να σκοράρει κόντρα στον Ντε Χέα ο Γιόζιπ Ίλισιτς είχε πετύχει το σπουδαιότερο γκολ της ζωής του…αυτό απέναντι στο «τέρας» της κατάθλιψης.  

Όταν στις 10 Μαρτίου του 2020 ο Σλοβένος διεθνής στράικερ πετύχαινε και τα τέσσερα γκολ της Αταλάντα στην επικράτηση επί της Βαλένθια (4-3), όντας ο γηραιότερος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης που σκοράρει τέσσερα τέρματα, αλλά και ο μοναδικός που το επιτυγχάνει σε εκτός έδρας αναμέτρηση, κανένας δεν θα μπορούσε να προβλέψει αυτό που θα ακολουθούσε.  

Η αρχή του κακού  

Ο ερχομός του κορονοϊού ήρθε στο χειρότερο σημείο για τον Σλοβένο μεσοεπιθετικό ο οποίος έδειξε να λυγίζει με την ψυχολογία του να είναι αρκετά εύθραυστη. Η κατάσταση παγκοσμίως γινόταν όλο και χειρότερη, με την Ιταλία να είναι η χώρα που έχει πληγεί περισσότερο από όλες. Η πόλη του Μπέργκαμο δεν θύμιζε σε τίποτα μια φυσιολογική πόλη, με τις εικόνες από την μεταφορά δεκάδων φέρετρων θυμάτων της πανδημίας πάνω σε φορτηγά του Ιταλικού στρατού να κάνουν τον γύρο του κόσμου. Όλο αυτό το σκηνικό άρχιζε να επηρεάζει τον Ίλισιτς με τις εικόνες να τον γυρίζουν αρκετά πίσω και στον χαμό του πατέρα του, τον οποίο έχασε στον πόλεμο.  

Τα πράγματα δεν εξελίσσονταν καθόλου καλά για τον Σλοβένο ο οποίος τον Ιούλιο δηλώνει ανοικτά πως δεν μπορεί να ακολουθήσει το αγωνιστικό πρόγραμμα της ομάδα του. Ο Ίλισιτς απέχει δύο μήνες από τα γήπεδα δίνοντας την μάχη του απέναντι στην κατάθλιψη.  

Έπειτα από αλλεπάλληλες συνεδρίες με ειδικούς και την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης άρχισε να βρίσκει και πάλι τον εαυτό του έχοντας καταβάλει τους προσωπικούς του δαίμονες.  

Η επιστροφή και η εξιλέωση με την φανέλα της Εθνικής Σλοβενίας  

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2020 ο Σλοβένος, παίρνει την μεγάλη απόφαση και έχοντας και την στήριξη της οικογένειας του φορά ξανά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια επιστρέφοντας στις προπονήσεις της Αταλάντα.  

Φυσικά σε αυτό το νέο του ξεκίνημα είχε άπαντες στο πλευρό του με πρώτους από όλους του οπαδούς της ομάδας του Μπέργκαμο οι οποίοι κρεμάσανε ένα πανό έξω από το προπονητικό κέντρο της ομάδας το οποίο έγραφε: «Μην τα παρατάς φίλε το Μπέργκαμο είναι μαζί σου».  

Και ο Ίλισιτς έκανε ακριβώς αυτό…δεν τα παράτησε με την λύτρωση που τόσο περίμενε να μην αργεί. Στις 15  Οκτωβρίου  του ίδιου έτους η  Σλοβενία αντιμετωπίζει το Κόσοβο. Ο Ματίας Κεκ ξεκινάει στην ενδεκάδα τον άσο της Αταλάντα και στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων με εύστοχο χτύπημα πέναλτι ολοκληρώνει την ανατροπή της εθνικής ομάδας της χώρας του (2-1). Ήταν το πρώτο του γκολ μετά από 259 μέρες!  

Το γκολ απέναντι στη Γιουνάιτεντ και το τατουάζ της Λίβερπουλ  

Ο Γιόσιπ Ίλισιτς άνοιξε τον δρόμο για την επικράτηση της Αταλάντα επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και είναι αλήθεια ότι είχε ένα λόγο να το πανηγυρίσει επιπλέον… ποιος είναι αυτός; Μα φυσικά το ότι είναι οπαδός της Λίβερπουλ, με τον Σλοβένο επιθετικό να μην κρύβει ποτέ τα συναισθήματα του για την ομάδα του Μέρσεσαϊντ.  

Ο παίκτης της Αταλάντα έχει κοσμήσει τη γάμπα του με ένα φοβερό τατουάζ της θρυλικής ταμπέλας «This Is Anfield», την οποία και αγγίζει! Άλλωστε, αυτή η ταμπέλα είναι σήμα-κατατεθέν του γηπέδου, στον διάδρομο εισόδου προς τον αγωνιστικό χώρο. 

Έβαλε γκολ στην κατάθλιψη και συνεχίζει να κάνει αυτό που αγαπά 

Ο Γιόσιπ Ίλισιτς πάλεψε με τους δαίμονες του, βυθίστηκε βαθιά μέσα στο σκοτάδι, ένιωσε μια περίεργη μοναξιά, όμως σηκώθηκε μάζεψε τα κομμάτια του, συνεχίζοντας να κάνει αυτό που λάτρεψε μια ζωή: Να παίζει ποδόσφαιρο.  

Πλέον ο 33χρονος στράικερ της Αταλάντα έχει αφήσει πίσω την περιπέτεια του απολαμβάνοντας κάθε στιγμή που βρίσκεται στο χορτάρι, έχοντας παρέα του το μεγάλο του πλατύ χαμόγελο που σχηματίζεται στο πρόσωπο του, στέλνοντας προς όλους το δικό του ξεχωριστό μήνυμα.

«Δεν θα ήθελα να πω τι πέρασα, αλλά τα άφησα όλα πίσω μου. Κάθε αρνητικό γεγονός σε κάνει πιο δυνατό και καλύτερο. Δεν έχω παίξει ακόμα το καλύτερο μου ποδόσφαιρο. Κυριολεκτικά ξεκινώ τώρα να το απολαμβάνω. Συνειδητοποιώ πως δεν έχω μπροστά μου πολλά χρόνια, αλλά θέλω να δώσω όλες τις δυνάμεις μου για αυτό που αγάπησα σε όλη τη ζωή μου. 

Αυτή την μπάλα και αυτό το γήπεδο. Λέω πολλές φορές στους συμπαίκτες μου: ‘Παιδιά, αντιληφθείτε πόσο όμορφο είναι να παίζεις ποδόσφαιρο. Πάντα σκέφτομαι αυτό το πράγμα και πάντα θα βρίσκεται μέσα μου για όσο καιρό μπορώ να σταθώ στα πόδια μου».  

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…