Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ : Ο Πογκμπά άνοιξε το φαύλο κύκλο

Η Premier League μοιράζεται ένα κοινό μυστικό. Ο λόγος της αποτυχίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επί των ημερών του Ζοζέ Μουρίνιο δεν αφορά αποκλειστικά στην εμμονή του με συγκεκριμένες τακτικές ακολουθίες. Αυτό είναι το έναυσμα. Το «ενός κακού μύρια έπονται» του πράγματος. Οι παίκτες βιώνουν και κατανοούν βαθύτερα απ’ όσο κάθε εξωτερικός παρατηρητής την αποτυχία των μεθόδων του (κάθε) Μουρίνιο, με συνέπεια το πρόβλημα διογκώνεται, να ξεπερνά τα στενά σύνορα του αγωνιστικού και να αγγίζει το πνευματικό σκέλος.

Έχασαν λοιπόν την εμπιστοσύνη τους στο πλάνο, δεν τους έπειθε αυτό που έβλεπαν και αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν τον Μουρίνιο, προεξέχοντος του Πολ Πογκμπά. Ναι, η αντίδραση συνιστά αντιεπαγγελματική συμπεριφορά και δεν υπάρχει δικαιολογία γι’ αυτό, αλλά αυτή είναι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ποδόσφαιρο του σήμερα. Ο Μουρίνιο έπρεπε να το γνωρίζει πως οι «βεντετιές» των αστέρων της ομάδας διαπερνούν τις διοικήσεις και επηρεάζουν αποφάσεις. Ίσως το γνώριζε, αλλά αποφάσισε να μην κάνει κάτι γι’ αυτό, ή απλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Ο Πογκμπά, το κορυφαίο όνομα της Γιουνάιτεντ του σήμερα, αρνιόταν να τον υπακούσει. Η γνώμη του προπονητή δεν είχε αξία για τον Γάλλο.

Είναι συνέπεια του φαινόμενου της εμπορευματοποίησης. Όχι του αθλήματος, αλλά των ίδιων των ποδοσφαιριστών. Πρόσωπα τα οποία είναι ινδάλματα και προκαλούν μεγαλύτερο θαυμασμό στο κοινό από αυτόν που προκαλούν οι ομάδες στις οποίες αγωνίζονται. Συνειδητά ή όχι, αυτό το ποδόσφαιρο φτιάξαμε. Οι προπονητές δεν είναι πια αφεντικά στα αποδυτήρια, δεν έχουν τον έλεγχο που είχαν παλαιότερα στο μεταγραφικό σχεδιασμό και είναι αναγκασμένοι να κερδίζουν από το ξεκίνημα την εκτίμηση όλων με την κατ’ εξοχήν αρμοδιότητά τους. Το λεγόμενο κοουτσάρισμα. Αν δεν καταφέρουν αυτό, το παιχνίδι περνάει στο man-management. Κι αν δεν είσαι ο Ζινεντίν Ζιντάν, ή ο Ερνέστο Βαλβέρδε, τα πράγματα σκουραίνουν επικίνδυνα. Δεν μπορείς να επιβάλεις το δικό σου νόμο σε ένα μάτσο ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν το σκεπτικό σου.

Αυτό εκμεταλλεύτηκε ο Πογκμπά, έθεσε βέτο με έμμεσο τρόπο και ύστερα από αλλεπάλληλες γκέλες, ακριβώς εξαιτίας της κακής απόδοσης των ποδοσφαιριστών και δη του Γάλλου μέσου, ο Μουρίνιο είπε «αντίο». Στα τρία επόμενα ματς ο 24χρονος μέτρησε τέσσερα γκολ και τρεις ασίστ, ενώ στα 14 προηγούμενα παιχνίδια της φετινής σεζόν είχε πετύχει τρία τέρματα! Δηλώνει τον ενθουσιασμό του κανονικά δηλαδή, δεν τον κρύβει. Τι σημασία έχει που ήρθε ο Σόλσκιερ και πόσο μεγαλύτερο αντίκτυπο θα είχε το να ερχόταν ο Ζιντάν; Στο σημείο που έφτασε η Γιουνάιτεντ, το μόνο που έχει αξία είναι ότι ο Μουρίνιο αποχώρησε.

Κανείς δεν είναι τόσο αδαής ώστε να αρνηθεί τα λάθη του Πορτογάλου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ο νούμερο ένα υπαίτιος για την κατρακύλα της Γιουνάιτεντ. Ίσως η απομάκρυνσή του ήταν και απαραίτητη για να μπουν οι Κόκκινοι Διάβολοι στο δρόμο της ανάκαμψης. Αλλά η τόσο άμεση επιρροή μερίδας παικτών στη διοίκηση μιας τόσο μεγάλης ομάδας, είναι τουλάχιστον ανησυχητική για το ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι αναλώσιμοι, αλλά όχι επειδή είναι παικταράδες. Επειδή είναι προϊόντα που ενδυναμώνουν τα brands, που δεν «παίρνει» καμία ομάδα να τα χάσει.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Ο φαύλος κύκλος άνοιξε. Αν το καλοκαίρι ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο αναλάβει, δεν του βγουν τα πρώτα πειράματα και δυσαρεστήσει κάποιο από τα αστέρια της ομάδας, η θέση του θα γίνει επισφαλής. Γιατί οι παίκτες θα ξέρουν ότι μπορούν να σπρώξουν προς την κατεύθυνση που τους βολεύει. Το άθλημα μπαίνει σε περίεργα μονοπάτια, μακριά από αυτά που πρεσβεύει συνολικά ο αθλητισμός. Και διοικήσεις όπως της Γιουνάιτεντ αναλαμβάνουν την ευθύνη γι’ αυτό.