Ζιντσένκο: «Μισώ όσους εισέβαλαν στην Ουκρανία»

Απογοητευμένος από την σιωπή των Ρώσων ποδοσφαιριστών, σχετικά με τον πόλεμο στην πατρίδα του, εμφανίσθηκε ο , μιλώντας στην αγγλική εφημερίδα «The Guardian».

«Απλώς κλαίω», είχε πει στο «BBC» ο Ουκρανός ακραίος οπισθοφύλακας της Μάντσεστερ Σίτι, τις πρώτες ημέρες της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και μέσω του «Guardian», εκφράζει την λύπη του για την σιωπή των Ρώσων ποδοσφαιριστών και φίλων του.

Αναλυτικά όσα ανέφερε ο Ολεξάντρ Ζιντσένκο: 

«Δεν μπορώ να ζήσω έξω από αυτήν την κατάσταση. Το να προσπαθώ να παρακολουθώ τα πάντα έχει γίνει η ζωή μου τώρα. Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε μέρα είναι να πιάνω το κινητό μου, το οποίο μένει συνεχώς στο χέρι μου.

Έχουν περάσει περισσότερες από επτά εβδομάδες τώρα και βλέπετε μερικούς ανθρώπους να ξεχνούν, να προσαρμόζονται σε αυτή τη βαρβαρότητα που συμβαίνει στη χώρα μου. Όχι, όχι, όχι. Οι άνθρωποι λιμοκτονούν, πεθαίνουν, πτώματα ανακαλύπτονται, οπότε πώς μπορεί κανείς να χαλαρώσει;

Τώρα είναι που πρέπει να μιλήσεις ακόμα περισσότερο. Μισώ τους ανθρώπους που εισέβαλαν στη χώρα μας ολοένα και περισσότερο κάθε μέρα. Δεν θα σταματήσω να μιλάω για αυτό, γιατί όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει την αλήθεια.

Ούτε οι Ρώσοι στρατιώτες δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ήρθαν. Για τι παλεύουν; Για ποιον; Γιατί να προσπαθήσεις να πολεμήσεις έναν άντρα που κρύβεται σε ένα καταφύγιο για σχεδόν δύο μήνες; Αυτοί οι άνθρωποι, και δεν μπορώ καν να τους αποκαλώ ανθρώπους επειδή δεν υπάρχουν λόγια για αυτούς, δεν έχουν ιδέα ποιος είναι ο σκοπός τους».

«Τους μισώ τόσο πολύ για όλα όσα έχουν κάνει στον ουκρανικό λαό και την Ουκρανία. Και μισώ τους ανθρώπους στη Ρωσία που προσπαθούν να πείσουν άλλους ότι αυτό είναι προπαγάνδα. Είναι ντροπιαστικό. Πώς μπορούν να το πουν αυτό; Οι άνθρωποι μού στέλνουν τις πραγματικές εικόνες, τα πραγματικά γεγονότα. Τα σώματα των νεκρών αμάχων μας βρίσκονταν στο έδαφος για δύο εβδομάδες. Πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για αυτό.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Δεν νομίζω ότι σκέφτεται κανείς τώρα το ουκρανικό ποδόσφαιρο. Το μυαλό τους είναι μόνο στις οικογένειές τους και πώς να κάνουν τα πράγματα καλύτερα. Αλλά όταν κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο, και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα τον κερδίσουμε, θα δημιουργήσουμε κάτι ξεχωριστό. Είμαι σίγουρος».