Μαρσέιγ : Ταπί, ο…ψύχραιμος!

Το επώνυμο του «βάφτισε» ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στα χρονικά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και σίγουρα το πλέον διαβόητο του Γαλλικού. Για τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους αποτελεί συνώνυμο της απάτης, αλλά για εκείνους της Ολιμπίκ Μαρσέιγ έναν αδιαμφισβήτητο ευεργέτη, αφού δεν ξεχνούν τις (αδιάβατες ως τότε…) λεωφόρους δόξας στους οποίους οδήγησε την ομάδα του μεγάλου, Γαλλικού, λιμανιού.

Άλλωστε οι διοικητικοί του επίγονοι, σε επίπεδο επιτυχιών, δεν τον φτάνουν ούτε στο …δαχτυλάκι, μ’ αποτέλεσμα η εικόνα του να παραμένει άφθαρτη στο εικονοστάσι της μνήμης τους, εκδηλώνοντας την λατρεία και την ευγνωμοσύνη τους σε κάθε ευκαιρία.

Όπως όταν ο Μπερνάρ Ταπί, περί ου ο λόγος, έγινε γνωστό ότι πάσχει από καρκίνο του στομάχου…

Ο πρόεδρος που οδήγησε τους «Φωκαείς» όχι απλά στο μοναδικό Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας τους (1993), αλλά τους έκανε την μοναδική γαλλική ομάδα που ανέβηκε στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό Έβερεστ, είχε καταδικαστεί για τη χειραγώγηση του αγώνα με την Βαλενσιέν, λίγες μέρες πριν τον τελικό του Μονάχου.

Έτσι βίωσε, με διαφορά μηνών, τον απόλυτο θρίαμβο και την «αποκαθήλωση», με την ομάδα του να υποβιβάζεται και τον ίδιο πίσω από της φυλακής τα σίδερα…

Όλα αυτά, όμως, ωχριούν μπροστά στη δοκιμασία, που παραδέχθηκε ότι περνά, στην συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό πρόγραμμα «19 heures de dimanche» του καναλιού France 2.

Την πρώτη, αφ’ ης στιγμής πληροφορήθηκε τα άσχημα μαντάτα, ότι είναι υποχρεωμένος να παλέψει με την επάρατη νόσο.

Ο πολυσχιδής. Γάλλος, επιχειρηματίας και πολιτικός, με Ολύμπια ψυχραιμία και χωρίς την παραμικρή διάθεση δραματοποίησης της κατάστασης του, παραδέχθηκε ότι η πορεία της υγείας του «δεν πηγαίνει καλά» και πως πρόκειται «για μια αρρώστια απαίσια»…

Στα 74 του χρόνια, πια, ο άλλοτε «ισχυρός ανήρ» των Μαρσεγιέζων είναι μια σκιά του παντοδύναμου εαυτού του, αλλά το γεγονός αυτό δεν του έχει αλλάξει, στο ελάχιστο, τον, δυναμικό του χαρακτήρα. Που χαρακτηριζόταν, πάντα, άλλωστε, από μαχητικότητα.

Έτσι δηλώνει ότι θέλει να παλέψει κι αυτή την αναποδιά: «Ξυπνάω κάθε πρωί με διάθεση να μην το βάλω κάτω. Είναι πολύ δύσκολη η χημειοθεραπεία. Πρέπει να υποβληθώ σε μια χειρουργική επέμβαση που επίσης είναι πολύ δύσκολη. Ενδέχεται να μου αφαιρέσουν τον οισοφάγο και το στομάχι…» αποκαλύπτει λες και μιλάει για την αφαίρεση…παρανυχίδας.

«Καλύτερη…χημειοθεραπεία η στήριξη του κοινού του Βελοντρόμ!»

Όμως αυτή τη ζοφερή κατάσταση γίνεται λιγότερο επώδυνη, όπως τουλάχιστον λέει ο ίδιος, από την στήριξη που λαμβάνει από το κοινό της Μαρσέιγ. αφότου δημοσιοποίησε το πρόβλημα υγείας του. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Είναι η καλύτερη μορφή χημειοθεραπείας τα όσα συμβαίνουν στο «Βελοντρόμ» (σ. πανό και συνθήματα υπέρ του). Εκεί άλλωστε έζησα στιγμές αξέχαστης ευτυχίας και η συμπεριφορά τους δείχνει πως και εγώ κάτι προσέφερα».

Εξάλλου δείχνει συμφιλιωμένος με την ιδέα του θανάτου: «Κάποια στιγμή πρέπει να δεχθούμε την τελική απόδειξη του θανάτου. Δεν θα ήταν καταστροφή να νικηθώ. Έχω τακτοποιήσει τα πάντα από πλευράς μου. Μπορώ να φύγω ήσυχος…»