Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Τέτοιου είδους εικασίες και σενάρια υπήρξαν σε αρκετές περιπτώσεις στο παρελθόν, με πιο γνωστή ιστορία εκείνη σύμφωνα με την οποία ο εκλιπών Τίτο Βιλανόβα έπεισε τον απογοητευμένο Αργεντινό να μείνει στην Καταλονία μια βδομάδα πριν αφήσει την τελευταία του πνοή.

Όμως η ουσία είναι ότι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής των καιρών μας δεν πήρε ποτέ την αμετάκλητη απόφαση να αποχωρήσει. Παρόλες τις τριβές και τις δεύτερες σκέψεις που είναι αδύνατον να μην υπάρχουν σε μία μακροσκελέστατη και ταραχώδη σχέση ζωής, υπηρετεί πιστά την Barcelona από το 2004, όταν εγκατέλειψε την πατρίδα του για να βρει στην Ισπανία τις κατάλληλες συνθήκες για να αναπτύξει το ασύλληπτου επιπέδου ταλέντο του.

Οι επικριτές του συνήθιζαν ανέκαθεν να βλέπουν αυτή του την συμπεριφορά ως μια υπόρρητη απάντηση στο βασικότερο ερώτημα που πλανιέται γύρω από την συλλογική καριέρα του Αργεντίνου όλα αυτά τα χρόνια: Θα μπορούσε ο Messi να μεγαλουργήσει μακριά από την Barcelona;

Μύθος και πραγματικότητα

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια, ο Messi λειτουργεί πιο ευεργετικά για τη Barcelona από ότι η ομάδα για τον ίδιο. Η φιλοσοφία του club έχει αλλοτριωθεί σε σκανδαλώδη βαθμό, οι επιλογές προπονητών είναι τουλάχιστον ανεξήγητες, οι χείριστες διοικητικές και μεταγραφικές αποφάσεις διαδέχονται η μία την άλλη και ο κορμός της επταετίας 2008-2015 έχει γεράσει, αποσυρθεί ή μεταγραφεί σε άλλη ομάδα. Το πραγματικό σημείο αναφοράς που συνδέει την αίγλη των παλαιότερων εποχών της Barcelona με τη σημερινή εποχή της ανυποληψίας είναι ο ίδιος ο Messi. Ακόμη και όσες αξιόλογες πορείες έγιναν τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη έγιναν περισσότερο χάρη σε δικά του μεμονωμένα κρεσέντα παρά σε οργανωμένη ομαδική λειτουργία. Είναι επομένως ανεδαφικό να συζητάμε αν ο Messi θα τα κατάφερνε το ίδιο καλά μακριά από την Βαρκελώνη, την ώρα που όλοι οι κορυφαίου επιπέδου προπονητές θα δέχονταν να δουλεύουν αμισθί απλά και μόνο για να εντάξουν στην ομάδα τους τον ποιοτικότερο ποδοσφαιριστή των καιρών μας.

Να μη γίνει Αργεντινή

Όσο ο καιρός περνά και ο blaugrana οργανισμός βυθίζεται στην εσωστρέφεια και στη δίνη των καταστροφικών επιλογών του, ο Messi θυμίζει ολοένα και περισσότερο τον “albiceleste” εαυτό του. Τα ανδραγαθήματα του πέφτουν συνεχώς στο κενό, η χαρά του ποδοσφαίρου απουσιάζει από το πρόσωπο του σε κάθε κοντινό πλάνο, συμπεριφέρεται αλλόκοτα, αγνοεί προπονητικές οδηγίες και νιώθει μόνος. Ο προ ολίγων μηνών δημόσιος τσακωμός του με τον πρώην συμπαίκτη του Ερίκ Αμπιντάλ αποτέλεσε ένα ακόμη πλήγμα στην διαχρονικά εύθραυστη ψυχολογία του Αργεντινού. Κοινώς, αν οι καταστάσεις δεν αλλάξουν θεαματικά στη Barcelona και δεν επιτευχθεί η διαμόρφωση ενός εύφορου κλίματος που θα εξασφαλίσει στον Messi ότι τα τελευταία χρόνια της καριέρας του θα είναι στο υψηλότερο επίπεδο, ακόμη κι αν ο Αργεντίνος δεν αποχωρήσει από την Καταλονία, θα έχουμε με μαθηματική ακρίβεια μία πιστή αντιγραφή του σκηνικού της Αργεντινής. Αλλαγές διακοσμητικών στοιχείων στον πάγκο, συνονθύλευμα ανεπαρκών συμπαικτών, βεβιασμένες αποφάσεις και απύθμενη εσωστρέφεια. Είναι άραγε αυτός ο τρόπος με τον οποίο θέλουμε να παρακολουθήσουμε τα τελευταία χρόνια ενός ποδοσφαιριστή που όμοιος του δεν ξέρουμε αν θα ξαναγεννηθεί;

Εν κατακλείδι, ίσως η έλευση του Τσάβι να βελτιώσει τις συνθήκες και να αποτελέσει εχέγγυο ομαλής και αισιόδοξης μετάβασης στην νέα εποχή της Barcelona. Αν κάτι τέτοιο δε συμβεί και τα πράγματα συνεχίσουν να εξελίσσονται με αυτό τον καταστροφικό τρόπο, η τελευταία ρομαντική ποδοσφαιρική ιστορία των καιρών μας θα τελειώσει άδοξα και βιαστικά, χωρίς τον επίλογο που της αξίζει μετά από 16 χρόνια ποδοσφαιρικού «έρωτα»…

MUST READ

Live η αναμέτρηση της Λίβερπουλ με τη Σαουθάμπτον

*Για την υπογραφή: Κάτι μαγικό