Πριν το «Wanda Metropolitano”, 13 άλλα γήπεδα φιλοξένησαν αναμετρήσεις μεταξύ Ατλέτικο και Ρεάλ
Ιστορικό χαρακτήρα έχει η σημερινή αναμέτρηση Ατλέτικο – Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν είναι μόνο το ότι δύο αδέρφια (Λούκας και Τεό Ερνάντεθ) τίθενται αντιμέτωπα στον αγωνιστικό χώρο – κάτι που είχε να συμβεί από την σεζόν 1929-30, με τους αδελφούς Ολάσο – αλλά και γιατί είναι το παρθενικό στο νεόδμητο σπίτι των “κολτσονέρος”, το “Wanda Metropolitano”.
H απόφαση της Ατλέτικο να μετακομίσει από το γηραλέο (εγκαινιάστηκε το 1966) «Βιθέντε Καλδερόν» σε ένα υπερσύγχρονο στάδιο μ (σ. 5 «αστέρων» κι έδρα του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2019) ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στις αναμετρήσεις των δύο συμπολιτισσών.
Το υπεραιωνόβιο «χαρμάνι» τους, άλλωστε, είναι σπάνιο, περιλαμβάνοντες αγώνες όχι μόνο εκτός Μαδρίτης, αλλά κι… Ισπανίας!
Γιατί το στάδιο που εδρεύει στο νούμερο 4 της οδού, η οποία φέρει το όνομα ενός εμβληματικού προπονητή (όχι μόνο για την Ατλέτικο, αλλά για σύσσωμο το Ισπανικό ποδόσφαιρο), του Λουίς Αραγονές, είναι – ούτε λίγο, ούτε πολύ – το 14ο διαφορετικό που θα φιλοξενήσει derbi madrileño!
Από την ίδρυση των δύο ομάδων, στο λυκαυγές του 20ου αιώνα (σ. το 1902 η Ρεάλ, την επόμενη χρονιά η Ατλέτικο) οι αναμετρήσεις τους διέτρεξαν όλη τη γεωγραφία των γηπέδων της Μαδρίτης.
Εκεί αποκρυστάλλωσαν τον «χαρακτήρα» τους ως σύλλογοι, βάζοντας τα θεμέλια της αβυσσαλέας κόντρας τους.
Από το «Ιπποδρόμιο», μέχρι σήμερα…
Η πρώτη τους αναμέτρηση χρονολογείται το μακρινό 1905 – όταν ακόμη η Ατλέτικο λειτουργούσε ως… θυγατρική της Αθλέτικ Μπιλμπάο, στην Μαδρίτη – στο «Ιπποδρόμιο», το οποίο χρησιμοποιούσε η Ρεάλ, τότε, ως έδρα.
Ακολούθησαν αγώνες σε γήπεδα που, όπως το προαναφερθέν, χάνονται στην αχλή του μύθου. Για παράδειγμα το «Φουέντε ντελ Μπέρο», αλλά και το «Κάμπο ντελ Ρετίρο», το παρθενικό γήπεδο της Ατλέτικο. (1903-13)
Αλλά και το «Ο’ Ντόνελ» που χρησιμοποίησαν, εξ αδιαιρέτου, οι άσπονδες συμπολίτισσες και…συγκάτοικοι!
Το Ποδηλατοδρόμιο, επίσης, φιλοξένησε το ντέρμπι, στον τελικό της Κεντρικής Ομοσπονδίας, του 1923, για να έρθει, κατόπιν, η σειρά του «Τσαμαρτίν». Προκατόχου του σημερινού «Μπερναμπέου».
Αλλά και του «Μετροπολιτάνο», …προγόνου του «Wanda Metropolitano».
Το οποίο, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, καταστράφηκε μ’ αποτέλεσμα η Ατλέτικο να πάει στο Βαγιέκας, αλλά και στο… «Τσαμαρτίν» για ν’ αγωνιστεί ως γηπεδούχος!
Πρώτα οι «μερένχες» (1947) κι αργότερα οι «παπλωματάδες» στεγάστηκαν στα γήπεδα, που έφεραν ονόματα ιστορικών τους πρόεδρων («Σαντιάγκο Μπερναμπέου» και «Βιθέντε Καλδερόν») και τα οποία φιλοξένησαν δεκάδες αναμετρήσεις του πλέον επαναλαμβανόμενου ζευγαριού, στα χρονικά του ισπανικού ποδοσφαίρου.
Το Μαδριλένικο ντέρμπι το 1959, βγήκε κι εκτός των ορίων του αστικού ιστού της Ισπανικής πρωτεύουσας, για χάρη του μπαράζ των ημιτελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Τόπος φιλοξενίας του, το «Ρομαρέδα» της Σαραγόσα.
55 χρόνια αργότερα, διεξήχθη, όχι απλά εκτός Μαδρίτης, αλλά κι Ισπανίας.
Αιτία στάθηκε ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ στο «Ντα Λουζ», της Λισσαβώνας.
Δύο χρόνια αργότερα ο μεταξύ τους αγώνας είχε, μεν, το ίδιο διακύβευμα, αλλά το «σκηνικό» του ήταν το Σαν Σίρο του Μιλάνου.
Για να φτάσουμε στο σημερινό αγώνα του σταδίου με …ονοματεπώνυμο λόγω χορηγίας.