Το δεύτερο μεγάλο μάθημα της Μπαρτσελόνα στο ποδόσφαιρο

Σαν τη ζωή και το ποδόσφαιρο. Κάνει κύκλους. Και η ωριμότητα που τους αποδέχεσαι, αποφασίζει τα υπόλοιπα. Έγινε η Μπαρτσελόνα του 21ου αιώνα σημείο αναφοράς στην έκρηξη επιτυχίας του «βασιλιά». Ταυτίστηκε η εικόνα της με το όμορφο, το σπουδαίο. Η… Βραζιλία της δικής μας γενιάς. Οι τρομερές ιδέες του Πεπ, ο μύθος του Μέσι, ο επιβλητικός Τσάβι, ο Ροναλντίνιο. Η γοητεία μιας superteam που εν πολλοίς δεν αγοράστηκε με λεφτά, αλλά δημιουργήθηκε μέσα από την παραγωγική διαδικασία ενός elite club.

Δεν επηρέασε καμιά άλλη ομάδα το ποδόσφαιρο στον 21ο αιώνα όσο η Μπάρτσα, και αυτό δεν χρειάζεται να είσαι φίλος της για να το επιβεβαιώσεις. Όλοι ήθελαν να παίξουν σαν αυτή. Όλοι ήθελαν να τη σταματήσουν. Έφερε η έκρηξη στο Καμπ Νου, μια φοβερή και τρομερή Ρεάλ. Έφερε την καλύτερη Ατλέτικο που είδαμε ποτέ. Έφερε την άνθιση της La Liga που είδε τους οικονομικούς της δείκτες να απογειώνονται.

Κράτησε καμιά δεκαριά χρόνια και δέκα χρόνια στο ποδόσφαιρο είναι πολύς καιρός. Βαστάει τώρα και καμιά τριετία που οι Καταλανοί δεν λένε να βγουν από τον λήθαργο που προκαλεί η επιλογή τους να ζουν αποκλειστικά με τις αναμνήσεις. Χθες η Μπάγερν δεν έκανε κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που περίμεναν όλοι. Μια χαψιά την ομάδα του Τσάβι που μάλλον πρόλαβε γρήγορα να διαπιστώσει πως η ομάδα που κρατά στα χέρια του είναι βαριά άρρωστη.

«Μερικοί από εσάς δεν έχετε καταλάβει τι σημαίνει να παίζεται για τη Μπαρτσελόνα» φέρεται να είπε στους ποδοσφαιριστές του, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Οι παίκτες έρχονται, φεύγουν. Το θέμα είναι πως ο οργανισμός Μπαρτσελόνα θα αντιληφθεί πως αυτό το μοναδικό που δημιούργησε συμβαίνει μια φορά στα 50 χρόνια στο ποδόσφαιρο. Και σίγουρα δεν είναι μπορείς να το… παραγγείλεις για να στο σερβίρουν ξανά στο πιάτο σου. Πολλώ δε μάλλον, αυτή την εποχή που το club μαστίζεται από μια βαθιά οικονομική κρίση που επιβεβαιώνει ότι κανείς δεν ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα.

Οι λίγο μεγαλύτεροι είδαμε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ. Παλεύει και εκείνη ακόμη και σήμερα να βγει από τη «φυλακή» που επέβαλλε η καλύτερη εποχή της ιστορίας της. Και όπως και η Μπάρτσα το κάνει με ένα τσουβάλι λεφτά. Κάθε τρεις και λίγο όμως νιώθοντας ότι δεν μπορεί να περιμένει πατά το κουμπί του «πανικού». Και της επανεκκίνησης.

Η Μπαρτσελόνα έμαθε στο ποδόσφαιρο ότι η μέθοδος είναι που κάνει τη διαφορά. Ότι μπορείς να το πλάσεις, να το δημιουργήσεις, να το εξελίξεις αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Η ίδια μαθαίνει τώρα στο παιχνίδι ότι το χρήμα δεν είναι απαραίτητο ότι φέρνει την ευτυχία. Το τρέχον ρόστερ της αποτιμάται καμιά 700αριά εκατ. ευρώ. Παίκτες σαν τον Κουτίνιο, τον Ντεμπελέ, τον Γκριεζμάν, τον Ντε Γιόνγκ επιβεβαιώνουν ότι το club την τελευταία 5ετία έχει ξοδέψει εξωφρενικά ποσά στον δρόμο για την… άβυσσο.

«Οκ» έκλεισε ένας κύκλος. «Οκ» ο Λιονέλ Μέσι που ούτως ή άλλως δεν μένει πια εδώ, είναι κάποιος από αυτούς που με τη σειρά τους εμφανίζονται κάθε 30 χρόνια στο ποδόσφαιρο. Είναι και οι συγκυρίες. Το πρώτο μεγάλο βήμα για να βγεις από μια τέτοια κατάσταση όμως είναι να την αποδεχθείς.

Και η Μπαρτσελόνα δεν λέει να το κάνει. Δεν νοείτε μια ομάδα του υψηλότερου επιπέδου από τον Πεπ και πέρα να μην έχει επενδύσει σε κάποιον από τους αποδεδειγμένα καλύτερους προπονητές του κόσμου. Δεν νοείται να πιστεύει πως θα φτιάξει τον επόμενο. Όπως δεν είναι λογική η εμμονή σε εκείνους που έχουν φορέσει τη φανέλα της (με μικρές εξαιρέσεις).

Την Λίβερπουλ την άλλαξε ο Κλοπ. Τη Μπάγερν την ανέβασε σκαλοπάτια ο τρόπος του Πεπ, του Αντσελότι και του Φαν Χαάλ ως ότου σήμερα να μπορεί να υποστηρίζει project τύπου Νάγκελσμαν. Η Σίτι είναι ένα ακόμη τέλειο παράδειγμα. Η Τσέλσι το ίδιο.

MUST READ

H «πτώση» του Ομπράντοβιτς: Τα 23 εκατομμύρια της Παρτιζάν και το... 2-8 (vids)

Δεν είναι καταστροφή μια μετάθεση στο Europa League. Ίσα-ίσα που μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσει προϋποθέσεις για τον μοναδικό τίτλο της σεζόν. Καταστροφή είναι να επιμένεις σε ένα μοντέλο που μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε αδιέξοδο. Και αυτό δεν είναι «προνόμιο» μόνο της Μπάρτσα. Το συναντάς σε όλες τις ταχύτητες του ποδοσφαίρου. Όπου δεν υπάρχει υπομονή. Όπου δεν εντοπίζεται η αιτία του προβλήματος. Όπου επιμένουν να ζουν με τις αναμνήσεις…