Ολυμπιακός: Στο τέλος της βραδιάς δεν μένει η ήττα…

Τσαντίλα, νεύρα, απορία γιατί αυτό το ματς που τελείωσε πριν λίγο χάθηκε για τον Ολυμπιακό. Λογικά συναισθήματα έχοντας στο μυαλό του το 3-2 και την ανατροπή του ΠΑΟΚ από το 0-2 στο 8ο λεπτό.

Αν κάποιος δεν έχει δει το ματς και απλά διαβάσεις την διακύμανση θα μιλήσει για μια μεγάλη νίκη του ΠΑΟΚ. Βεβαίως, για να είμαστε σωστοί, αξίζουν συγχαρητήρια στον ΠΑΟΚ που κατάφερε να μείνει ζωντανός, να γυρίσει το ματς και να πάρει πρωτίστως μια νίκη ψυχολογίας απέναντι στον Ολυμπιακό.

Όμως ο αγώνας που είδαμε δεν ήταν για το πρωτάθλημα. Υπάρχει ρεβάνς. Και ο Ολυμπιακός χρειάζεται νίκη. Μια απλή νίκη. Με «καβάτζα» τα δύο εκτός έδρας γκολ. Δεν είναι όμως ούτε τα δύο γκολ του Ολυμπιακού που όταν… επανέλθει η πίεση στα λογικά επίπεδα, κρατάς στα θετικά.

Στο τέλος της βραδιάς δεν μένει η ήττα για τον Ολυμπιακό. Μένει η γενικότερη εικόνα των δύο ομάδων σε συνδυασμό πως θα τα πουν στο Καραϊσκάκη τον Απρίλιο.

Με τον Ολυμπιακό να δείχνει και πάλι μέσα στην Τούμπα ότι είναι καλύτερη ομάδα σε όλους τους τομείς.

Ένας Ολυμπιακός που μετά το «σακάτεμα» του Μουνιέ στον Σα αναγκάστηκε να παίξει με τον 17χρονο Τζολάκη κάτω από τα γκολποστ. Ένα παιδί που τηρουμένων των αναλογιών έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Ένα Ολυμπιακό που παρότι παίζει ασταμάτητα μπήκε φουριόζος στην Τούμπα και πέτυχε δύο απανωτά γκολ.

Με τον Βαλμπουενά να είναι… 17αρης είχε στα χέρια του την ευκαιρία να κλειδώσει την πρόκριση απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που το βασικό του «όπλο» ήταν… η ψυχή και η καρδιά. Πέρα από το πάθος και το ξύλο που έριχναν αβέρτα οι γηπεδούχοι τα καλύτερα σημεία του ΠΑΟΚ ήταν… οι στόπερ του Ολυμπιακού.

Ο Ολυμπιακός που δεν δέχεται γκολ φέτος, δέχθηκε τρία από τον ΠΑΟΚ, «δώρα» και τα τρία από την άμυνα του. Κακή λειτουργία των Σισέ, Σεμέδο, αργή επιστροφή του Τσιμίκα και 1-2. Ξανά στον ύπνο η άμυνα, άργησε να αντιδράσει και ο μικρός και 2-2.

Ο Ολυμπιακός αντί να «σβήσει» το ματς μετά το 0-2 σαν να έχασε το μυαλό του.

Αλλά και πάλι παρά το 2-2 που ήρθε γρήγορα για τον ΠΑΟΚ αλλά και την εξέδρα που από το «βαριά του ΠΑΟΚ η φανέλα…» γύρισε να πανηγυρίζει και να εμψυχώνει, ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που με το που συνήλθε πήρε τον έλεγχο, πίεσε και έχασε ευκαιρίες με κυριότερες τις δύο του Σισέ που σε… κενή εστία σημάδευε άουτ.

Ο Σισέ βεβαίως το έβαλε εκεί που έπρεπε και μετρούσε περισσότερο. Θα βρεθεί και σε άσχημες βραδιές, στο ποδόσφαιρο είναι και αυτό. Όπως και ο Σεμέδο που δεν τράβηξε και μέσα σε όλα έκανε και το πέναλτι που από το πουθενά έδωσε τη νίκη στον ΠΑΟΚ.

Σε ένα δεύτερο ημίχρονο που ο Ολυμπιακός είχε τον απόλυτο έλεγχο. Όμως δεν βρήκε το γκολ. Η εικόνα των δύο ομάδων, όλη την χρονιά και ειδικά το τελευταίο διάστημα είναι η μέρα με τη νύχτα.

Με τα πλέι οφ να έρχονται (κάποια στιγμή), την τιμωρία του ΠΑΟΚ (αλλά και της Ξάνθης) για την πολυιδιοκτησία επίσης, νομίζω πως το ματς του Απριλίου στο Καραισκάκη θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τον Ολυμπιακό. Ελπίζω όχι το μοναδικό, να είναι ακόμη μέσα στο Γιουρόπα Λιγκ.

Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός που παίζει ασταμάτητα ήταν κυρίαρχος στην Τούμπα και με δικά του «δώρα» κράτησε… ζωντανό τον ΠΑΟΚ. Και στην ψυχολογία του και στην πρόκριση βεβαίως, καθώς το 3-2 δίνει προβάδισμα στον ΠΑΟΚ.

Προβάδισμα όμως που στο Καραισκάκη θα πρέπει να συμβούν πολλά για να τον οδηγήσει στον τελικό του Κυπέλλου. Μια επανάληψη του περσινού αγώνα ίσως με τον Βούκοβιτς.

Η ουσία είναι πως τα πάντα θα κριθούν στο «ναό», χάθηκε μια ευκαιρία να προκριθεί από τώρα, όμως όλα παραμένουν στο χέρι του Ολυμπιακού.

Ήταν το αφεντικό και παραμένει το αφεντικό. Το πόσο πανηγύρισαν άλλωστε στον ΠΑΟΚ τη νίκη (και καλά έκαναν οι άνθρωποι) δείχνει πολλά. Μια νίκη που είναι δεδομένο πως δεν πολυπίστευαν κιόλας. Για αυτό όμως είναι ωραίο το ποδόσφαιρο. Γιατί δεν νικά πάντα ο καλύτερος. Νικά όμως τις περισσότερες φορές και στο Καραϊσκάκη (και τα πλέι οφ) θα είναι η σειρά του.