Βλέπεις Άρη και σέβεσαι…

Παιχνίδι με πολλαπλά οφέλη ήταν αυτό της Τούμπας για τον Άρη, παρά το 1-1, το οποίο βάσει απόδοσης των δύο ομάδων δεν πρέπει να αφήνει ιδιαίτερα ευχαριστημένους τους «κίτρινους».

Πρώτα από όλα η ομάδα του Πάκο Ερέρα «σώπασε» τις επικριτικές φωνές που είχαν αρχίσει να ακούγονται από μερίδα των ίδιων του των οπαδών (ευτυχώς μικρή) μετά την πρόσφατη ήττα από τον ΠΑΣ στα Γιάννενα. Μιλάω για κάποιες ακραίες τοποθετήσεις στα Social Media και τις ραδιοφωνικές εκπομπές που κόντευαν να βγάλουν… άχρηστο τον Πάκο Ερέρα (για την αργή αντίδραση του στις αλλαγές) και τους μισούς ποδοσφαιριστές της ομάδας.

Φυσικά κριτική πρέπει να γίνεται και μάλιστα είναι απαραίτητη για μια ομάδα υψηλών απαιτήσεων όπως ο φετινός Αρης. Ναι μια ήττα από τα Γιάννενα και έτσι όπως ήρθε «πόνεσε» ωστόσο δεν πρέπει να φέρνουμε την καταστροφή.  Μιλάμε για μια τελείως νέα ομάδα που δεν έχει συμπληρώσει καν δίμηνο όλη μαζί και που προσθέτει παίκτες στο ροτεισον της ακόμη και τώρα. Και όχι απλά συμπληρωματικούς παίκτες, αλλά παίκτες «κλειδιά», που (λογικά) κάποιοι εξ αυτών θα κερδίσουν φανέλα βασικού το επόμενο διάστημα. Άρα δεν υπερβολή να πούμε ότι προς το παρόν ο Αρης αγωνίζεται με «σύνθεση ανάγκης», καθώς ο Πάκο ακόμη δεν έχει κατασταλάξει στο οριστικό βασικό σχήμα που θα παρατασεει.

Αυτες οι φωνές επιπλεον εξέφραζαν την ανησυχία ότι στην Τούμπα ο Αρης θα χάσει εύκολα και μάλιστα με πολλά γκολ. Ε, λοιπόν αυτό όχι μόνο δεν συνέβη, αλλά οι κιτρινόμαυροι με την αποψινή τους εμφάνιση έκαναν τους οπαδούς τους να αισθάνονται «γλυκόπικρη» γεύση από το τελικό 1-1. Κι αυτό καθώς τους έπεισαν ότι άξιζαν παραπάνω πράγματα.

Ναι μπορεί το ματς να μην έκρινε πολλά σε βαθμολογικό επίπεδο, όμως δεν παύει να είναι ένα ΠΑΟΚ – Άρης μετά από πολλά χρόνια και μετράει πολύ και για τους δυο, Εγώ είδα έναν ΠΑΟΚ να θέλει πολύ τη νίκη και το γεγονός ότι ο Λουτσέσκου παρέταξε την ομάδα του με κάποιες αλλαγές δεν μου λέει τίποτα. Ηξεραν πολύ καλά ότι αν έχαναν τότε η γκρίνια από τους οπαδούς τους θα ήταν μεγαλη. Συνεπώς δεν τους έπαιρνε να ηττηθούν γιατι οι επιπτώσεις θα ηταν πολλαπλές.

Αλλωστε ο δικέφαλος διαθέτει ένα πολυ πλούσιο ρόστερ και αν θεωρούμε… αλλαγή έναν ποδοσφαιριστή όπως ο Χατσερίντι ή ο πολυδιαφημισμένος και πανάκριβος Βέρνμπλουμ, τότε τι να πει κανείς. Εγώ είδα μέσα και τον Κρέσπο και τον Πέλκα και τον Ελ Καντουρί και τον Ζαμπά, ενώ η απόδοση του Άρη, ήταν αυτή που ανάγκασε τον Λουτσέσκου να ρίξει μέσα και τους Μπίσεσβαρ, Μάτος και Πρίγιοβιτς, προκειμένου να αποφύγει την ήττα, ή μπας και «κλέψει» τη νίκη.

Μήπως ο Ερέρα ομως δεν έκανε πειράματα και δεν ρίσκαρε; Και όμως, παρότι χρησιμοποίησε και αρκετά νέα πρόσωπα και κάποιους παίκτες σε διαφορετικές θέσεις από τις φυσικές τους, τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Ο Μάβραϊ για παράδειγμα έκανε το ντεμπούτο του και μάλιστα σε ντέρμπι, συνθέτοντας ένα πολύ καλό δίδυμο στο κέντρο της άμυνας με τον Βέλεθ. Οι δυο τους κέρδισαν τις περισσότερες μονομαχίες, βοηθώντας μάλιστα και στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας τους. Ο Αλβανός έδειξε ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει ο «άρχοντας» της κιτρινόμαυρης άμυνας, εκτοπίζοντας, λογικά τον Δεληζήση.

Ακόμη ο Ισπανός τεχνικός χρησιμοποίησε στο δεξί άκρο τον Ούγκο Σόουζα σε μια κίνηση-έκπληξη με τον Πορτογάλο αμυντικό να ανταποκρίνεται επαρκώς στα ανασταλτικά του καθήκοντα, οχι ομως και στα επιθετικά. Γενικοτερα ο Αρης δεν ειχε επιθετικό παιχνίδι απο τα μπακ του, καθως και ο Μενεντεθ προωθήθηκε λιγες φορες, ηταν ομως αξιοπιστος αμυντικά. Από εκεί και πέρα, στις καλές εμφανίσεις επανήλθε ο Ματίγια που δεν τα είχε πάει καλά στα Γιάννενα, ενώ ο Γκάμα αγωνιζόμενος αυτή τη φορά στο «φτερό» έδειξε ότι αυτός είναι ο χώρος δράσης που του ταιριάζει και οχι ο άξονας.

Ένα άλλο κέρδος για τον Αρη, ήταν η  εξαιρετική του αντίδραση μετά το γκολ που δέχθηκε. Παρά την υπεροχή του ΠΑΟΚ στο πρώτο 25λεπτο και το «άδικο» προβάδισμα από το ανόητο πέναλτι του Γιουνές (κατα τα άλλα ο Τυνήσιος ήταν καλός) οι κίτρινοι δεν «μάσησαν». Εβαλαν τη μπάλα κάτω, έπαιξαν πειστικό ποδόσφαιρο με τις γραμμές κοντά, με τρεξίματα, ανεβάσματα, και πρέσινγκ.  Ετσι κατάφεραν να κλείσουν τον ΠΑΟΚ στα καρέ του και να φτάσουν στην ισοφάριση με ένα πολύ όμορφο τέρμα του κορυφαίου του γηπέδου Μάτεο Γκαρσία που «σκότωσε» τον Ρέι.

Αμυντικά «εξαφάνισαν» τα ατού του δικεφάλου και η αλήθεια είναι ότι οι φάσεις στις οποίες απείλησαν πραγματικα οι γηπεδούχοι ηταν λιγες και προήλθαν κυρίως από αβίαστα λάθη και ολιγωρίες των φιλοξενούμενων. Όπως αυτη του 52΄ με τον Πέλκα (από το άτσαλο γύρισμα του Κολάσο), που ήταν ουσιαστικά η μοναδική για τον δικέφαλο στο Β’ μερος, αφού οι παίκτες του Ερέρα δεν του επέτρεψαν να δημιουργήσει άλλες δικές του. Αυτά όμως διορθώνονται και δεν πρέπει να ανησυχούν ιδιαίτερα.

Στο δευτερο ημίχρονο ο Άρης έπαιξε καλά το παιχνίδι των αντεπιθέσεων και αν ήταν λίγο πιο αποτελεσματικός στα 3-4 μεγαλα σουτ που είχε (πχ αυτα των Σόουζα και Γκαρσία) ή στην τελική πάσα, τότε θα μπορούσε να είχε φτάσει στη νίκη. Βεβαίως θα ήθελα, μετά την αποβολή οι κίτρινοι να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα ποσοστά κατοχής τους και να ελέγξουν πιο ξεκάθαρα το ματς. Θα ερθει ομως κ αυτο με τον καιρό και την απόκτηση μεγαλύτερης συνοχής.

Εξάλλου, το ότι οι κίτρινοι έβαλαν δύσκολα στους αντιπάλους τους φάνηκε και από το γεγονός ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ επιδόθηκαν σε πολλά σκληρά μαρκαρίσματα προκειμένου να ανακόψουν επιθέσεις των αντιπάλων τους. Ετσι ήρθε η αποβολή του Κίτσιου, ενώ κάλλιστα μπορούσε να δοθεί απευθείας κόκκινη αντί κίτρινη καρτ στον Βέρνμπλουμ. Επιπλέον ο Αρης ήταν σκληρός ως ομάδα και αυτό είναι κάτι που μετράει πολύ σε τέτοια ματς.

Γενικότερα η ομάδα του Ερέρα έδειξε χαρακτήρα, άφησε πίσω την κακή εμφάνιση στα Γιάννενα και με την παρουσία της υποχρέωσε την Τούμπα να ανησυχεί, να μουρμουρίζει και να δυσανασχετεί από την αρνητική (για την ομάδα της) εξέλιξη του ματς.

Κατα την άποψη μου το ματς αυτο αποτελεί ισχυρή ένεση αυτοπεποίθησης στον οργανισμό που λέγεται Άρης καθώς τον έβαλε και πάλι στην ψυχολογία των ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος που τόσο του είχαν λείψει τα προηγούμενα χρόνια. Ο «Θεός του πολέμου» μέτρησε της δυνάμεις του απέναντι στην (ομολογουμένως) πιο φορμαρισμένη και ίσως πιο «γεμάτη» ομάδα του πρωταθλήματος και τα πήγε περίφημα. Επιπροσθέτως, αυτό το ματς θα αποτελέσει «οδηγό» για το ντέρμπι της 7^ης αγωνιστικής, απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που πλέον δεν θα αισθάνεται και τόσο… σίγουρος απέναντι στον αιώνιο αντίπαλό του.

Προσοχή. Δεν λέω ότι ο Αρης πέτυχε κάτι σπουδαίο, ούτε θα πρέπει να πετάει στα σύννεφα και να μείνει… εκεί, επειδή πήρε ένα Χ στην Τουμπα στην πρεμιερα του Κυπελλου. Και βελτίωση χρειάζεται η ομαδα και «χημεία» να βρει και σταθερότητα στην απόδοση της. Εδειξε όμως ότι σιγά σιγά ανακτα τη νοοτροπία που πρεπει να έχει μια μεγάλη ομάδα και που ο Άρης είχε απωλέσει τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Άρης γίνεται και πάλι ΑΡΗΣ μέσα από τέτοια ματς και επιβάλλει τον σεβασμό σε όλους. Εχθρούς, φίλους και πάνω από όλα στον ίδιο του τον εαυτό…

MUST READ

Το «πενιχρό» 20, τα τρία... μηδενικά και το παράδειγμα του Βιλντόζα

ΥΓ: Ενηνεντα λεπτα μπινελίκι απο τους οπαδούς των ασπρόμαυρων. Φωνάξτε και κανα σύνθημα υπέρ της ομάδας σας. Ειναι που δεν ασχολείστε με τον Άρη…