Κύπελλο Ελλάδας: Η «απειλή» Άρης και η άμυνα ζώνης του Ολυμπιακού

Ο μετρονόμος του κυπέλλου δεν είναι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός. Είναι ΑΕΚ-Άρης και μάλιστα εδώ και καμιά πενηνταριά μέρες. Από εκείνο το μεσημέρι του Οκτώβρη, που μέσω της κλήρωσης προέκυψαν τα δύο μονοπάτια για τον τελικό.

Διαβάστε επίσης: Τι λένε στην Ιταλία για τον Παλομίνο και τον Ολυμπιακό 

Σε μια σύντομη περιγραφή: Τέσσερα τα ευρωπαϊκά εισιτήρια για τη νέα χρονιά. Θα τα πάρουν Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός αν το κύπελλο καταλήξει φυσιολογικά σε χέρια δικά τους. Αν όμως το κύπελλο το πάρει άλλος; Τότε το σενάριο αλλάζει σημαντικά.

Ο κυπελλούχους μπαίνει αυτομάτως στον πρώτο προκριματικό γύρο του Europa League. Το πρωτάθλημα μένει με ένα εισιτήριο για τον δεύτερο προκριματικό του Champions League και δύο για τον δεύτερο προκριματικό του Conference League. Το κύπελλο δηλαδή, δεν προσφέρει μόνο έναν τίτλο στο ράφι και το προνόμιο για τις τελευταίες εντυπώσεις. Με θέα στην επόμενη σεζόν προσφέρει και το δεύτερο πιο σημαντικό ευρωπαϊκό εισιτήριο –με βάση την διοργάνωση-. Από χθες το βράδυ λοιπόν ο Άρης δεν έβαλε δύσκολα μόνο στην ΑΕΚ, αλλά και στους άλλους της Big 4.

Διότι αν καταφέρει να κεφαλαιοποιήσει τη χθεσινή ισοπαλία στη ρεβάνς και τελικά να αποκλείσει την περσινή νταμπλούχο, τότε αυτομάτως δημιουργεί ένα μονοπάτι για τον τελικό στρωμένο στα μέτρα του ή τέλος πάντων σε κάποιον άλλο που θα το περπατήσει ως το φινάλε αξιώνοντας να κερδίσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Στον προημιτελικό θα περιμένει ο νικητής του Λεβαδειακός-Νίκη Βόλου (1-1 το πρώτο παιχνίδι). Και στον ημιτελικό όποιος επιβιώσει από το καρέ ΟΦΗ-Κηφισιά (3-1)/Παναιτωλικός-Athens Kallithea (3-2).

Και ο Άρης του Άκη Μάντζιου όσο ο καιρός περνά, τόσο επαναφέρει τα βασικά χαρακτηριστικά του. Ένας ολοκληρωμένος μπελάς πίσω από τη μπάλα. Με σημαντική ικανότητα στην «κόντρα». Νίκησε τον Παναθηναϊκό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στα τέλη του Νοέμβρη με αυτή τη συνταγή. Έκανε το ίδιο την Κυριακή, με τον ΠΑΟΚ στο ντέρμπι της πόλης. Στάθηκε όρθιος στη Νέα Φιλαδέλφεια και έφτιαξε ένα «σενάριο» που έπειτα από την ισοπαλία, περισσότερο το ματς πήγαινε προς το «διπλό» παρά στον «άσο».

Απαραίτητη υπενθύμιση: Αυτή τη στιγμή στον βαθμολογικό πίνακα της Super League, ο Παναθηναϊκός (40β), η ΑΕΚ (38β), ο ΠΑΟΚ (38β) είναι σε απόσταση μιας αναπνοής ακριβώς στα μισά του δρόμου. Ο Ολυμπιακός είναι που έχει υποχωρήσει αισθητά (32β), άρα στην παρούσα φάση θεωρητικά και ο τελευταίος που θα ήθελε το κύπελλο να πάρει μια τέτοια μορφή.

Φυσικά οι Ερυθρόλευκοι έχουν άλλα δικά τους ποδοσφαιρικά προβλήματα που κάποια στιγμή θα πρέπει να λύσουν στο χορτάρι. Προβλήματα που προκύπτουν μέσα από την επανάληψη αμφισβητώντας την πρόοδο που πολύ λογικά θα προσδοκούσε ο καθένας από μια αλλαγή προπονητή. Το παράδειγμα προφανές: Τρία γκολ παθητικό Κυριακή-Τετάρτη με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό από τρεις «ίδιες» εκτελέσεις κόρνερ.

Κάπου στο 2,70μ έχει μετρηθεί το άλμα του Λιβάι Γκαρσία, του πιο επικίνδυνου κεφαλοσφαιριστή στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν έβαλε τον Ολυμπιακό στη διαδικασία να προσαρμόσει την άμυνα του στις «στημένες φάσεις». Επέλεξε την «ζώνη». Το πιο παθητικό μοτίβο αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων. Εκείνον τον τρόπο δηλαδή που ο αμυνόμενος θα πρέπει να αντιμετωπίσει με επιτόπιο άλμα, έναν αντίπαλο που έρχεται με φόρα.

Τι συνέβη δύο φορές στο Φάληρο μέσα σε έξι λεπτά; Δύο εκτελέσεις του Άμραμπατ για τον Λιβάι που με όλη του την άνεση πήρε όση φόρα χρειάστηκε για να νικήσει το επιτόπιο άλμα του Ζουλιέν Μπιανκόν

Μετρήθηκε το άλμα του στο πρώτο γκολ της ΑΕΚ, στα 2,21μ. Μακριά από τα καλύτερα του, αλλά τόσο όσο για να κάνει τη δουλειά. Η απόσταση ανάμεσα στην γραμμή της ζώνης του Ολυμπιακού, και στον επιθετικό της Ένωσης προφανώς δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για το τι ακριβώς δεν πήγε καλά. Το πλεονέκτημα που του προσφέρει η ικανότητα του Άμραμπατ στην εκτέλεση, σε συνδυασμό με τον διάδρομο απογείωσης του έκανε την δουλειά πιο εύκολη από ότι θα περίμενε ο ίδιος

Και ουσιαστικά δεν άλλαξε κάτι και στη φάση του 0-2. Ξανά ο Άμραμπατ, ξανά σε ζώνη ο Ολυμπιακός παρότι μόλις το είχε πληρώσει τοις μετρητοίς. Ξανά ο Ζουλιάν Μπιανκόν σε απόσταση που προκαταβολικά δημιουργούσε ντεζαβαντάζ. Αυτή τη φορά μάλιστα ο Λιβάι είχε ακόμη μεγαλύτερο πλεονέκτημα. Ακόμη μεγαλύτερο διάδρομο για μια από τις γνωστές του πτήσεις. Το σενάριο αλλάζει μόνο στο φινάλε της φάσης, καθώς αυτή τη φορά η κεφαλιά του γίνεται ασίστ για τον Στίβεν Τσούμπερ που περιμένει έξυπνα τοποθετημένος πίσω από την «ζώνη» του Ολυμπιακού, στο πρώτο δοκάρι.

Έχει ύψος 1,87μ ο αμυντικός του Ολυμπιακού. Υπερτερεί θεωρητικά του Λιβάι Γκαρσία ο οποίος είναι 1,82μ. Όταν όμως ο ένας αντιδρά με ένα επιτόπιο άλμα και ο άλλος έχει όλη την άνεση και τον χώρο να πάρει φόρα τότε προφανώς δεν είναι παράξενο το αποτέλεσμα. Μια αερομαχία με τον νικητή να επικρατεί εμφατικά του ηττημένου. Μια αναμέτρηση που στην προκειμένη περίπτωση καταγράφηκε κάπως έτσι.

Τι θα μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακός, που σε γενικές γραμμές δεν έχει και την ψηλότερη ομάδα της ιστορίας του; Προφανώς να έχει ασχοληθεί περισσότερο με την ικανότητα του Λιβάι. Και αν δεν άλλαζε συνολικά την άμυνα του στο κλασικό «man to man» τουλάχιστον να προχωρούσε σε κάποια προσαρμογή. Να υπάρχει ένας προσωπικός αντίπαλος στον Λιβάι, ώστε τουλάχιστον να του εμποδίσει τη «φόρα» στο άλμα του. Όπως φαίνεται στην φάση, είναι τέτοια η τοποθέτηση της ζώνης που ακόμη και αν ο Λιβάι έστελνε τη μπάλα όχι στο πρώτο δοκάρι, αλλά και στο δεύτερο, πάλι θα μπορούσε να προσφέρει μια ασίστ σε συμπαίκτες του. Υπάρχουν δύο ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ ελεύθεροι και από την άλλη πλευρά από εκείνη που κατέληξε η μπάλα.

Φυσικά τα λάθη στο ποδόσφαιρο είναι μέρος του παιχνιδιού. Θα συμβούν. Θα τα πληρώσεις. Θα πρέπει όμως και να μάθεις από αυτά. Θα πρέπει να μην τα επαναλάβεις. Αυτό λοιπόν δεν φάνηκε χθες στη Λεωφόρο. Ο Κάρλος Καρβαλιάλ εμφάνισε σαφώς μια ομάδα με περισσότερα τρεξίματα χάρη στην αλλαγή διάταξης (4-3-3), «διάβασε» την «αλλαγή» του Φατίμ Τερίμ σε σχέση με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην ανάπτυξη με έναν μπακ, χτυπώντας την αδύναμη πλευρά –με αποκορύφωμα τις δύο κόντρα μπάλες που έβγαλε ο εξαιρετικός Γιώργος Μασούρας στο πρώτο ημίχρονο σχεδόν από το… άουτ. Στις στημένες μπάλες όμως επέμεινε στην ίδια ζώνη. Και αν αυτή τη φορά δεν υπήρχε στον αντίπαλο Λιβάι, υπήρξαν την ώρα «μηδέν» δύο σέντερ φορ, που έκαναν τη δουλειά. Ο Φώτης Ιωαννίδης ήταν που ισοφάρισε. Τη μισή δουλειά στο γκολ όμως την έκανε Άντραζ Σπόραρ.

Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε την ζώνη του Ολυμπιακού διαφορετικά. Με τον Ιωαννίδη να κρύβεται πίσω της. Πίσω και από τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Τον ακολουθεί ο Γιώργος Μασούρας, αλλά τον χάνει μετά το χτύπημα. Γιατί; Διότι αυτή τη φορά η «κομπίνα» εξελίσσεται διαφορετικά. Ο Σπόραρ που έχει χώρο, κάνει το άλμα στο πρώτο δοκάρι παίρνοντας μαζί του την άμυνα. Ο Ιωαννίδης βγαίνει πίσω από τον Σλοβένο που ουσιαστικά «σκρινάρει» για χάρη του, και εκτελεί ελεύθερος.

Το άλμα του Σλοβένου είναι που επί της ουσίας προσφέρει το δικαίωμα στον αρχισκόρερ του Παναθηναϊκού να βρει τον χώρο που χρειάζεται προκειμένου να εκτελέσει δίχως αντίπαλο στον αέρα. Στα επόμενα δευτερόλεπτα απλά η διαδικασία επιβεβαιώνεται. Η ζώνη του Ολυμπιακού παραμένει απενεργοποιημένη και η εξέλιξη αυτή επιτρέπει στους Πράσινους να ισοφαρίσουν το παιχνίδι. Μια παρτίδα με λίγες φάσεις, που επιβεβαίωσε εκείνους που περίμεναν να κριθεί στις λεπτομέρειες.

Φυσικά ο Κάρλος Καρβαλιάλ και οι συνεργάτες του, δεν άλλαξαν τον τρόπο άμυνας του Ολυμπιακού στις στημένες μπάλες. Τον διατήρησαν, καθώς αυτός ήταν ο τρόπος και του Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Αυτό δούλεψε από το καλοκαίρι το κλαμπ. Πάνω σε αυτή την ιδέα λειτούργησε.  Μόνο που οι Ερυθρόλευκοι από την 1^η Οκτώβρη δεν έχουν πια τον Νίκολας Φρείρε (1.86μ) και από τις 9 Νοέμβρη δεν έχουν και τον Τζάκσον Πορόζο (1.92μ). Τους δύο στόπερ που το αρχικό πλάνο τους ήθελε να αναλαμβάνουν την ευθύνη στην καρδιά της άμυνας μαζί με τον Παναγιώτη Ρέτσο που και χθες ήταν σημείο αναφοράς.

MUST READ

Συνέχεια στο σερί θέλει να δώσει ο Ολυμπιακός κόντρα στη Μπασκόνια

Είναι στην αγορά ξανά ο Ολυμπιακός. Και μπορεί κάλλιστα από τη στιγμή που η αναζήτηση αφορά σε κεντρικό αμυντικό (ή και… κεντρικούς αμυντικούς) η «ζώνη» προσεχώς να εκτελείται καλύτερα. Μέχρι τότε όμως στοιχίζει. Η ΑΕΚ την Κυριακή προηγήθηκε από δύο τέτοιες φάσεις με 2-0. Ο Παναθηναϊκός χθες βρήκε τρόπο να ισοφαρίσει και να δώσει άλλα χαρακτηριστικά στη ρεβάνς της Τετάρτης.