Ο ρεπόρτερ Κέτσαπ που έπαθε Μανόλο, που είχε πάθει κυρ Σάββα

Αργά ή γρήγορα, έτσι ή αλλιώς αυτό που βιώσαμε φέτος στον ΠΑΟΚ θα το ξεπεράσουμε, έγραφα πρόσφατα πριν απορριφθεί η έφεση πως η ζωή είναι γεμάτη χαρές, λύπες, επιτυχίες, αποτυχίες, αγωνίες, όπου η μια διαδέχεται την άλλη με τέτοια ταχύτητα, που σε κάνει να ξεχνάς άμεσα το χθες, να ζεις το σήμερα και να προετοιμάζεσαι για το αύριο.

Η ζωή επίσης όντας γένους θηλυκού είναι πόρνη μεν δίκαιη δε, οπότε στο τέλος δίνει στον καθένα ότι του αξίζει. Ότι του στέρησαν με δόλο του το επιστρέφει στο πολλαπλάσιο και τους δόλιους τους παίρνει περισσότερα από αυτά που έκλεψαν, αφού κάθε τι κλεμμένο είναι πάντα καταραμένο.

Εκείνο που μας προκαλεί εκνευρισμό όπως έχω ήδη εξηγήσει, δεν είναι τόσο αυτό που συνέβη, όσο η αλαζονική συμπεριφορά εκείνων που πέρσι έσκουζαν για ένα οφσάιντ σε παιγνίδι που κρίθηκε στο χόρτο και φέτος μας κουνάνε το δάχτυλο, όντας πρωταγωνιστές θεατρικής παράστασης, που σκηνοθέτησαν οι ίδιοι, οδηγώντας την εξέλιξη του αγώνα που έκρινε το πρωτάθλημα, στα δικαστήρια.

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη εισαγωγή, να θυμίσω πως ο τρόπος που η ζωή εκδικείται και αποδίδει δικαιοσύνη είναι εντελώς απρόβλεπτος για το ανθρώπινο μυαλό, είναι πάντα όμως θεαματικός και μοναδικά πειστικός, ως προς το αντικείμενο της πληρωμής.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν εκφάνσεις εντελώς γήινες και στην περίπτωσή μας αφορούν το στίγμα της χάρτινης πρωταθλήτριας που θα μείνει με ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, προσφέροντας άφθονη έμπνευση όχι όνο σε τύπους σαν κι εμένα που πλέον έχω εμπεδώσει πως τα κείμενά μου προκαλούν απανωτά τικ στους οπαδούς της χάρτινης, αλλά και εγκεφαλική συμφόρηση στους κύκλους της χάρτινης.

Είναι δεδομένο άλλωστε πως όταν γράψεις ψέματα, πέφτεις σε αντιφάσεις. Όπως πχ ο ρεπόρτερ Κέτσαπ, το (χαρτ)αετίσιο μάτι του οποίου διέκρινε χθες στην Κέρκυρα αγωνιστική καθίζηση, επισημαίνοντας την ανάγκη να επέλθει ανάταση, εν’ όψει τελικού Κυπέλλου.

Πως γίνεται άραγε η άξια πρωταθλήτρια, η ομάδα που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο και κατέκτησε τα πάντα μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, να άδειασε ψυχολογικά, έτσι ξαφνικά; Ο ΠΑΟΚ όντας σίγουρος δεύτερος, που βρήκε άραγε το κίνητρο να ρίξει τρία τεμάχια στη Λεωφόρο;

Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως αυτό αφορούσε τη δικαίωση της βαθμολογίας Λουτσέσκου, κάτι ανάλογο ίσχυε για εκείνους και μην ισχυριστούν ότι δεν ασχολούνται. Συχνότερα συναντάς όνομα του Ρουμάνου, παρά αυτό του Χιμένεθ, στα μπλοκ της χάρτινης… Εκεί που παρέδωσα πνεύμα πάντως, ήταν μόλις διάβασα την αιχμή για την Κέρκυρα, που σύμφωνα με τον Κέτσαπ έπαιζε λες και την ενδιέφερε η ειδική βαθμολογία Λουτσέσκου!

Ανάλογοι συσχετισμοί θα μπορούσαν να γίνουν καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, συγκρίνοντας πχ το πάθος που έβγαλαν ο Παναιτωλικός και η Λαμία κόντρα στη χάρτινη, σε σχέση με τον τρόπο που αντιμετώπισαν τον ΠΑΟΚ -και χωρίς να είναι αδιάφορες, σε καμία από τις περιπτώσεις-, δεν είμαστε σαν κι αυτούς όμως, γιατί αν ήμασταν θα επενδύαμε σε πολιτικούς, δικαστές, δικηγόρους, όχι σε ποδοσφαιριστές. Ενδεχομένως να μην είδε τα παιγνίδια ο Κέτσαπ, όπως δεν είδε και το πέναλτι του Κρέσπο στο Βόλο.

Όπως και να ‘χει όμως, αδυνατώ να αντιληφθώ τη σημειολογία, χάριν της κουβέντας πάντως ας υποθέσουμε ότι όντως η Κέρκυρα έπαιξε για τον Λουτσέσκου, τι σημαίνει άραγε αυτό; Ότι έγινε καλύτερη ομάδα, πως μέσα στον Γομητσάρη και τον Αρτυματά (ποδοσφαιριστές της Κέρκυρας αμφότεροι, για να μη θεωρηθεί από κάποιους πως πρόκειται για γαστρονομικές σπεσιαλιτέ του νησιού) ξύπνησαν ο Πογκμπά κι ο Μόντριτς;

Αν ήταν τόσο απλό, η Κέρκυρα όχι μόνο δε θα έπεφτε, αλλά θα έβγαινε C.L παίζοντας τη μια για τον Κλοπ και την άλλη για τον Γκουαρντιόλα. Κοτζάμ πρωταθλήτρια δηλαδή, λύγισε από το όραμα και τους απόκρυφους στόχους των Κερκυραίων;

Αυτές είναι οι παρενέργειες όμως της συναναστροφής με τον Χιμένεθ, που κάθε τρεις και λίγο απορούσε γιατί οι αντίπαλοί προσπάθησαν να τους κερδίσουν, ακούγοντάς το συχνά, κάποια στιγμή παθαίνεις κι εσύ Μανόλο. Ο οποίος Μανόλο, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, το έπαθε ακούγοντας κυρ Σάββα, έτσι πάνε αυτά. Όταν υιοθετείς πρακτικές γαύρου και σηκώνεις χάρτινους τίτλους, μοιραία θα σου μείνουν κι άλλα κουσούρια.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για την πλέον αξιόπιστη παραδοχή της χάρτινης πως είναι χάρτινη, όταν δε μπορείς να κερδίσεις την υποβιβασμένη Κέρκυρα και ψάχνεις εύπεπτες δικαιολογίες πλάθοντας σενάρια, είναι σα να ομολογείς πως «εμείς μόνο έτσι μπορούμε, ή θα πρέπει οι αντίπαλοι να μας λένε περάστε ή θα κρυβόμαστε στα αποδυτήρια παριστάνοντας τους τρομαγμένους για να κάνουμε χατ-τρικ με σκόρερ κάποιον δικαστή».

Λαμβάνοντας υπόψιν πως στις 12 Μαΐου στο ΟΑΚΑ θα βρίσκονται 29.999 -γιατί είπαμε, κανείς δε μπορεί να σπάσει το ρεκόρ του λαού του «ο Άρης»- Μάο-Μάο, ψήνεται ήδη το σενάριο πως τρόμαξαν βλέποντας στην τηλεόραση τόσους ανθρωποφάγους, μαζεμένους…