Τορόντο – Σιάτλ : Οι «Ευρωπαίοι» του αμερικανικού τελικού

Η ώρα για την ανάδειξη της κορυφαίας ομάδας του MLS πλησιάζει. Σε μια επανάληψη του περσινού τελικού, Τορόντο και Σιατλ θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους στο χωρητικότητας 25.000 θεατών BMO Field, με την πρώτη να ψάχνει εκδίκηση για την περσινή ήττα και παράλληλα το πρώτο της πρωτάθλημα και την δεύτερη να θέλει να διατηρήσει τα σκήπτρα της μετά την περσινή κούπα που κατέκτησε στη διαδικασία των πέναλτι.

Με αφορμή λοιπόν τον τελικό του MLS (9/12, 23:00 ώρα Ελλάδος), to10.gr σας παρουσιάζει τους ποδοσφαιριστές των δύο φιναλίστ που έχουν ξεκινήσει την καριέρα τους ή που έχουν περάσει κατά τη διάρκεια αυτής από τα ευρωπαϊκά γήπεδα, με άλλους να αφήνουν το στίγμα τους και άλλους να έχουν περάσει στη λήθη.

Τορόντο 

Μίκαελ Μπράντλεϊ: Τον Ιανουάριο του 2006 έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του MLS που παίρνει μετεγγραφή, με την Χερενφέιν να πληρώνει 250.000 δολάρια και να τον φέρνει στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Η παρουσία του ήταν αρκετά ενθαρρυντική (67 συμμετοχές, 18 γκολ, 9 ασίστ σε 67 συμμετοχές σε 2.5 χρόνια), με την Μπορούσια Γκλάντμπαχ να πείθεται για την αξία του και να τον αγοράζει έναντι περίπου 2.500.000 ευρώ το καλοκαίρι του 2008.

Στον γερμανικό σύλλογο κάθισε επίσης 2.5 χρόνια (81 συμμετοχές, 11 γκολ, 4 ασίστ), αγωνιζόμενος το δεύτερο μισό της σεζόν 2011/12 υπό τη μορφή δανεισμού στην Άστον Βίλα. Οι Χωριάτες (5 συμμετοχές) δεν ενεργοποίησαν την οψιόν, η Κιέβο όμως τον αγόρασε από την Γκλάντμπαχ στο τέλος της σεζόν, πληρώνοντας περί το ένα εκατομμύριο ευρώ.

Ούτε στην Ιταλία κατάφερε να κλείσει τριετία, αγωνιζόμενος για ένα χρόνο στην Κιέβο (36 συμμετοχές, 1 γκολ, 1 ασίστ) και ενάμισι χρόνο στη Ρόμα (τον πήρε 3.800.000, είχε 46 συμμετοχές, 2 γκολ, 2 ασίστ), με την Τορόντο να τον επαναπατρίζει τον Γενάρη του 2014, πληρώνοντας μάλιστα στους Ρωμαίους κοντά στα 7.500.000 ευρώ. Έκτοτε αγωνίζεται στην πατρίδα του και μετά την απόσυρση του Κακά είναι μάλιστα ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του πρωταθλήματος, με ετήσιο μισθό 6.5 εκατ. δολάρια!

Σεμπάστιαν Τζιοβίνκο: Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του Τορόντο και ένας από τους καλύτερους -αν όχι ο καλύτερος- που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή στην Αμερική. Με 16 γκολ και 6 ασίστ είναι ο ηγέτης της ομάδας, η οποία θέλει να έχει πάντα χαρούμενο τον αστέρα της, εξ ου και τα 7.1 εκατ. δολάρια που βάζει ετησίως στο λογαριασμό του και τον καθιστούν τον πιο αδρά πληρωμένο ποδοσφαιριστή του MLS.

Ο βραχύσωμος Ιταλός μεσοεπιθετικός δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Γέννημα θρέμμα της Γιουβέντους, πέρασε μια εξαετία στο Τορίνο (132 εμφανίσεις, 20 γκολ) και τρία χρόνια δανεικός σε Έμπολι και Πάρμα, προτού το 2015 πάρει την γενναία απόφαση νε μετακομίσει στην Αμερική, μια απόφαση που εκείνη την περίοδο είχε προκαλέσει τεράστια έκπληξη στην Ευρώπη.

Βίκτορ Βάσκες: Έπειτα από μια δεκαετία στα ευρωπαϊκά γήπεδα (βγήκε από τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, έκανε μια συμμετοχή με την πρώτη ομάδα και την τετραετία 2011/12 έπαιξε στο Βέλγιο με την Μπριζ) ο Ισπανός χαφ αποφάσισε να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι, αρχικά για λογαριασμό της μεξικανικής Κρουζ Αζούλ (από τον Γενάρη του ’16 ως τον Φλεβάρη του 17′) και εν συνεχεία (από τον Φλεβάρη μέχρι σήμερα) του Τορόντο. Στην Αμερική αποδίδει μάλιστα πολύ καλά, όντας με 8 γκολ και 10 ασίστ ο τρίτος πιο παραγωγικός παίκτης της ομάδας τη φετινή σεζόν.

Μπενουά Σεϊρού: Ο πολύπειρος Γάλλος χαφ, με θητεία στην Λιλ (110 συμμετοχές με 2 γκολ σε 5 χρόνια), την Οσέρ (128 συμμετοχές, 8 γκολ και 10 ασίστ σε 3 χρόνια) και Μαρσέιγ (305 συμμετοχές, 28 γκολ, 32 ασίστ σε 7.5 χρόνια) αποφάσισε τον χεμώνα του 2015 να φύγει για πρώτη φορά -ποδοσφαιρικά- από την πατρίδα του. Στα 36 του πλέον, ο Σεϊρού δεν είναι βασικός, έχοντας όμως τη φετινή χρονιά 14 συμμετοχές με 2 γκολ.

Τζόζι Άλτιντορ: Όπως ο Μπράντλεϊ έτσι και ο Τζόζι έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Αμερική (New York Red Bulls), εν συνεχεία πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (αγωνίστηκε κατά σειρά σε Βιγιαρεάλ, Χερέθ, Χαλ, Μπούρσασπορ, Άλκμααρ και Σάντερλαντ, στεριώνοντας μόνο στην Ολλανδία) και το 2015 γύρισε στα πάτρια εδάφη υπογράφοντας συμβόλαιο με το Τορόντο. Στα 28 του, ο διεθνής φορ είναι ο δεύτερος παραγωγικότερος παίκτης της ομάδας του, με 15 γκολ και 7 ασίστ σε 27 ματς.

Τόσαϊντ Ρίκετς: Γεννημένος στον Καναδά το 1987, στα 22 του ξεκίνησε την ευρωπαϊκή του πορεία, ελάχιστοι όμως θα τον θυμούνται σε κάποιο από τα κλαμπ που πέρασε. MYPA (Φινλανδία), Πολιτέχνικα Τιμισοάρα (Ρουμανία), Βαλερέγκα, Σάντνες (Νορβηγία), Μπούκασπορ, Μπολουσπόρ (Τουρκία) και Χαποέλ Χάιφα (Ισραήλ) του έδωσαν από μια ευκαιρία, δεν άρπαξε καμία από τα μαλλιά και το 2016 υπέγραψε με το Τορόντο. Μια χαρά τα πάει πάντως στην Αμερική, με 7 γκολ σε 22 συμμετοχές.

Κρις Μαβινγκά: Ένας ποδοσφαιριστής που ξεκίνησε με πολλές προοπτικές, δεν κατάφερε ποτέ όμως να δικαιώσει τις προσδοκίες και πλέον σε ηλικία 26 ετών βγάζει το ψωμί του στην Αμερική. Από τις ακαδημίες της Παρί Σεν Ζερμέν, το 2009 πήρε μετεγγραφή στη Λίβερπουλ, δεν φόρεσε ποτέ όμως τη φανέλα της πρώτης ομάδας. Δόθηκε δανεικός στη Γκενκ τον χειμώνα του 2011 και το καλοκαίρι του ίδιου έτους έφυγε ως ελεύθερος για την Ρεν. Μια διετία στη Γαλλία, μια τετραετία στη Ρωσία για την Ρούμπιν Καζάν και ένας δανεισμός στη Ρεμς ήταν τα τελευταία βήματα πριν το υπερατλαντικό ταξίδι, το οποίο έκανε πριν 11 μήνες.

Νίκολας Λοδέιρο: Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση Λατινοαμερικάνου που έρχεται με όνειρα και φιλοδοξίες στην Ευρώπη, δεν καταφέρνει ποτέ όμως να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις. Ο Άγιαξ τον απέκτησε το 2010 από την Νασιονάλ, στον Αίαντα όμως δεν κατάφερε ποτέ να δικαιώσει τη φήμη που τον ακολουθούσε και δύο χρόνια αργότερα μετακόμισε στη Βραζιλία και την Μποταφόγκο. Ακολούθησαν Κορίνθιας (2014/15), Μπόκα Τζούνιορς (2015/16) και από το καλοκαίρι ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός υπερασπίζεται την άσπρη φανέλα των Σιάτλ.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Κέλβιν Λίρνταμ: Γεννήθηκε στη Παραμαρίμπο, την πρωτεύουσα και σημαντικότερο λιμένα του Σουρινάμ στις βόρειες ακτές της Νοτίου Αμερικής, μετακόμισε όμως σε μικρή ηλικία στη Δανία. Εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ελίνκβαϊκ, όπου και τον ανακάλυψε η Φέγενορντ. Στον σύλλογο του λαού έμεινε οκτώ ολόκληρα χρόνια (τα πέντε στην πρώτη ομάδα). Τον Γενάρη του 2013 και έχοντας χάσει πλέον τη θέση του πήγε στην Φίτεσε και από τον περασμένο Ιούλιο έκανε και αυτός το ταξίδι Ευρώπη – Αμερική.