Στις 7 Νοεμβρίου του 1979 η ομάδα του Κούη διέσυρε εκτός έδρας με 3-0 την πανίσχυρη Περούτζια.
Μια από τις σπουδαιότερες ευρωπαϊκές νίκες της ιστορίας του σημείωσε ο Άρης σαν σήμερα, πριν από 38 χρόνια. Στις 7 Νοεμβρίου του 1979 η παρέα του Κούη, του Φοιρού, του Ζήνδρου και του Βένου ανάγκασαν ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη να υποκλιθεί και την ιστορία να ονομάσει τον άθλος της ως το έπος της Περούτζια.
Όλα έδειχναν ότι ήταν χαμένα για την ομάδα του Πέπε Σασία, καθώς στην πρώτη αναμέτρηση για τον 2ο γύρο του τότε κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, είχαν αναδειχθεί ισόπαλοι 1-1 με την σπουδαία ιταλική ομάδα στο Χαριλάου. Με τον Πάολο Ρόσι στις δόξες του και μεγάλα αστέρια στη σύνθεση της, η Περούτζια παρέμενε επί δυο χρόνια αήττητη στο «Ρενάτο Κούρι», τόσο στο ιταλικό πρωτάθλημα όσο και στις ευρωπαϊκές τις υποχρεώσεις.
Οι Ιταλοί, δεν πίστευαν, φυσικά ότι αυτό μπορούσε να αλλάξει απέναντι στον Άρη και ετοίμαζαν βαλίτσες για την επόμενη φάση της διοργάνωσης. Λογάριαζαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο…
Στο 8ο λεπτό της αναμέτρησης ο Ντίνος Κούης άνοιξε το σκορ, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους 4000 οπαδούς του Άρη που είχαν ταξιδέψει στην Ιταλία. Δέκα λεπτά αργότερα, ο Σεμερτζίδης με «κεραυνό» έξω από τη μεγάλη περιοχή διπλασίασε τα τέρματα για την ομάδα του.
Το τελικό 0-3 διαμορφώθηκε στο 67ο λεπτό της αναμέτρησης με μια εκπληκτική ατομική ενέργεια του Ζήνδρου, που απέφυγε τρεις αμυντικούς της Περούτζια και έστειλε με δυνατό σουτ την μπάλα στα δίχτυα.
Ο Άρης και ο …Κρόιφ
Διθυραμβικά ήταν τα σχόλια που αφιέρωσαν στην ελληνική ομάδα τα ιταλικά ΜΜΕ, την επόμενη μέρα της αναμέτρησης. «Η επιτομή του μοντέρνου ποδοσφαίρου», ανέφερε μεταξύ άλλων η «Corriere dello Sport», ενώ ο προπονητής της Περούτζια, Ιλάριο Καστανιέρ τόνισε: «Ο Άρης μου θύμισε την παλιά ομαδάρα του Άγιαξ με τον Κρόιφ».
Έπεσαν τα τείχη
Αποθεωτική ήταν η υποδοχή που επεφύλαξαν στην αποστολή της ομάδας τους περισσότεροι από 10.000 οπαδοί του Άρη στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Οι ποδοσφαιριστές μεταφέρθηκαν στους ώμους των φιλάθλων από την αίθουσα αφίξεων στο πούλμαν που τους περίμενε, ενώ η μπάντα του Δήμου έπαιζε εμβατήρια προς τιμή τους και η πόλη φωταγωγήθηκε.