Ένας βαθμός στα πρώτα 7 ματς της σεζόν. Και έπειτα 42 στα επόμενα 22. Και δύο προκρίσεις στο FA CUP από εκείνες που ξυπνούν τις αναμνήσεις… Ταξίδι που συνεχίζεται.
Τους χωρίζουν ακριβώς 18 θέσεις στο συνολικό ranking του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Όπως τους χωρίζει βεβαίως και μια ολόκληρη κατηγορία. Είναι προφανές όμως ότι η Νότιγχαμ Φόρεστ κλείδωσε αυτούς τους διαχωρισμούς στα αποδυτήρια, πριν πατήσει στο χορτάρι του «City Ground» σε ένα απόγευμα από εκείνα που αφήνουν το σημάδι τους ανεξίτηλο…
Δεν ήταν στο άλλο μισό του γηπέδου η κυπελλούχος Αγγλίας, Λέστερ. Δεν ήταν το συγκρότημα του Μπρένταν Ρότζερς που με το σπαθί του διατηρεί με συνέπεια μια θέση στην elite της Premier League τα τελευταία χρόνια. Ήταν η Λέστερ που απέχει μόλις 25 μίλια από το δάσος του Σέργουντ. To άλλο μισό στο τανγκό των East Midlands που κρατά από το 1901. Και αν είχε μείνει ο δίσκος στο pick-up μια οκταετία τώρα και περίμενε τον επόμενο χορό; Η αποζημίωση για την αναμονή μοιάζει -αυτό το βράδυ- υποδειγματική.
Η Νότιγχαμ δεν νίκησε την Λέστερ. Την διέλυσε όπως μαρτυρά το τελικό 4-1. Τις εξήγησε από… κοντά, τον τρόπο που ένα μήνα πριν έστειλε κοτζάμ Άρσεναλ να δει τη συνέχεια του κυπέλλου από την τηλεόραση. Την υποχρέωσε μάλιστα να της κάνει συντροφιά μέσα σε 82 δευτερόλεπτα: Όση η απόσταση ανάμεσα στα γκολ του Τσίνκερναγκελ (23’) και του Τζόνσον (24΄). Δύο χτυπήματα μποξέρ για την ζαλάδα πριν το νοκ άουτ.
Και όταν ο Γουόραλ (32΄) έβαλε και εκείνος την υπογραφή του ανεβάζοντας τον δείκτη του σκορ σε 3-0; Οι «αλεπούδες» είχαν ήδη γίνει χάντρα στο ελληνικό κομπολόι της. Έτσι για να καμαρώνει ο Βαγγέλης Μαρινάκης αλλά και ο γιος του Μιλτιάδης που ήδη έστειλε μήνυμα για την επόμενη «δουλειά»: «Incredible performance. Let’s keep going!».
Περιμένει στους «16» η Χάντερσφιλντ που αναβαθμίζεται σε αντίπαλο κλειδί. Απέναντι για μια θέση στα playoffs της ανόδου. Απέναντι και στην πρόκληση της επιστροφής στους προημιτελικούς του κυπέλλου για πρώτη φορά έπειτα από 26 ολόκληρα χρόνια. Αναβαθμίζεται όμως γενικώς και μια σεζόν που μπορεί κάλλιστα να γίνει αιτία ντοκιμαντέρ.
Δεδομένα μάλιστα, δεν συμβαίνει στη τύχη. Από τη νίκη επί της Άρσεναλ (9/1) μέχρι και σήμερα το κοντέρ λέει δύο μεγάλες προκρίσεις στο κύπελλο και τρεις νίκες σε τέσσερα Championship ματς.
Για να εντοπίσεις βεβαίως την αφετηρία στο σενάριο πρέπει να πας πιο πίσω. Ξεκίνησε η Νότιγχαμ τη χρονιά στο πρωτάθλημα με 6 ήττες και 1 ισοπαλία στα πρώτα 7 ματς και το ρεκόρ της σήμερα είναι 12-7-10 σε μια κούρσα που την πλάσαρε ήδη στις υποψήφιες για το παραπάνω: Μόλις 2 βαθμούς μακριά από τα playoffs και ενώ μπροστά απλώνεται καλεντάρι 17 αγωνιστικών.
Φυσικά στο ποδόσφαιρο δεν πατάς ένα… κουμπί. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ήταν που έβαλε το χέρι του για την «αλλαγή» ρότας της Νότιγχαμ. Έπειτα από το 7ο ματς της σεζόν ο Κρις Χάτον άφησε την γωνιά του πάγκο στον Στιβ Κούπερ που τα χιλιόμετρα του στην παραγωγική διαδικασία (Λίβερπουλ, εθνική Αγγλίας) τον καθιστούν ξεχωριστό στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Το απόγευμα η ιδέα για 3-4-1-2 μπλόκαρε για τα καλά τον Ρότζερς. Τα τρία γκολ σε εννέα λεπτά το επιβεβαιώνουν. Η εισβολή του οπαδού της Λέστερ στον αγωνιστικό χώρο μετά το 4-1 και η απόπειρα να χτυπήσει ποδοσφαιριστές της Φόρεστ επιβεβαιώνει και το σοκ.
Αν ο Guardian τα λέει καλά: Μόνο η αδιανόητη και πρωτοπόρος Φούλαμ του Μάρκο Σίλβα έχει μεγαλύτερη βαθμολογική συγκομιδή στην Championship από την ημέρα που ο Κούπερ ανέλαβε να γίνει ο… σερίφης του Σέργουντ. Και η Championship μπορεί να μην έχει την αίγλη και τα εκατ της Premier League. Διατηρεί όμως εδώ και δεκαετίες τον τίτλο του πλέον δύσβατου πρωταθλήματος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το να μεταμορφώσεις μια ομάδα με έναν βαθμό σε 7 αγωνιστικές σε μια άλλη που στα επόμενα 22 κέρδισε 42 μοιάζει όχι συνηθισμένο. Το να αποκτά αυτή η ομάδα την «ψυχολογία» και τον αέρα ώστε να γίνεται το σήμα κατατεθέν του φετινού FA CUP, μοιάζει με μικρή ραψωδία. Σε ένα ταξίδι που συνεχίζεται…
Για την ιστορία: Έχει δύο κούπες FA CUP στο ράφι της η Φόρεστ αλλά χάνονται στα βάθη της ατελείωτης διαδρομής της (1898, 1959). Σαφώς πιο κοντά η παρουσία στον τελικό του 1991 (κόντρα στη Τότεναμ) πριν από τον κύκνειο άσμα της εποχής Μπράιαν Κλαφ (ο τελικός του Λιγκ Καπ το 1992, απέναντι στους Μπέμπηδες του Σερ Άλεξ).