Ολυμπιακός: Όταν κοιτάς την Πρέμιερ Λιγκ στα μάτια

Κεκλεισμένων των θυρών είναι τιμωρία. Κανονική τιμωρία. Η αυστηρότερη που έχει αποφασίσει το ποδόσφαιρο να επιβάλλει. Έγινε μέτρο, αναγκαίο για την δημόσια υγεία στις παράξενες μέρες που περνάμε. Και περνώντας οι μέρες ξεπεράστηκε, απο τα λουκέτα που μπήκαν παντού. Μένει τιμωρία όμως.

Τιμωρία επίσης και το να πληρώνεις τοις μετρητοίς το μοναδικό φάουλ που πρόλαβε να κάνει σε 29΄λεπτά συμμετοχής του ο κεντρικός αμυντικός σου: Απευθείας κόκκινη κάρτα είδε ο Ρούμπεν Σεμέδο, αφήνοντας το βράδυ της Πέμπτης την ομάδα του με παίκτη λιγότερο στο χορτάρι για το 61’+4΄ λεπτά. Ο Πορτογάλος που λες και το έχει κάνει «τάμα» να μην παίξει σε καμιά ρεβάνς φέτος στο Europa League. Έχασε το Λονδίνο και το έπος κόντρα στην Άρσεναλ. Θα χάσει και το «Μολινό» αν με το καλό το δεύτερο ματς με τη Γουλβς διεξαχθεί: κάπως, κάποτε.

Όλα μαζί

Αφήσαμε όμως ανοιχτό το ποινολόγιο. Και εκεί υπήρχε κάτι ακόμη, για τους Ερυθρόλευκους σε αυτό το πρώτο μισό κόντρα στους «Λύκους» που οι Πειραιώτες -μιλώντας μόνο για ποδόσφαιρο- τους έκαναν να μοιάζουν με αρνάκια. Τιμωρία και μάλιστα «φτηνή» να δέχεσαι και ένα γκολ από εκείνα που θυμίζουν το… ξύλινο ποδοσφαιράκι που κάποτε ήταν ο «βασιλιάς» στο σφαιριστήριο της γειτονιάς. Ένα μάλλον αχρείαστο φάουλ του Ανδρέα Μπουχαλάκη έξω από την περιοχή στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου, και έπειτα η κόντρα που έβαλε ο Κρητικός μέσος στη μπάλα στο –όχι κάτι το ιδιαίτερο- σουτ του Νέτο: Τόσο… όσο για να ξεγελάσει τον Σα και να βρεθεί στα δίχτυα.

Θα συμβούν όλα αυτά μεμονωμένα, κάποιες βραδιές; Τα διαχειρίζεσαι. Ταλαιπωρείσαι σίγουρα αλλά ίσως τελικά τα καταφέρεις. Όταν όμως σου συμβαίνουν όλα μαζί στο ίδιο σπουδαίο βράδυ, εκείνο που ανοίγει μια κουβέντα πρόκρισης στους προημιτελικούς του Europa League; Αν είσαι ο Πέδρο Μαρτίνς, νιώθεις το πρόσωπο τυπωμένα στα σκίτσα των κόμικς που περπατάς κάτω από τον καθαρό ουρανό αλλά ένα σύννεφο βρέχει μόνο για σένα πάνω από το κεφάλι σου. Τι άλλο δηλαδή να σου συμβεί, για να θυμηθείς τον νόμο του Μέρφι: Όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά, όλα θα πάνε στραβά.

Από τον Ντάνι στον Ποντένσε

Στην προκειμένη περίπτωση πάντως ο… βρεγμένος (απ)έδειξε πως τη βροχή δεν τη φοβάται. Και ο 50άχρονος προπονητής του Ολυμπιακού που φέτος οδηγεί τους Ερυθρόλευκους σε ένα ταξίδι στο όνειρο έχοντας στα μισά του Μάρτη παράθυρο ανοιχτό σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις; Είναι βέβαιο πως όταν από ένστικτο ξεχνιέται απο τη δύσκολη πραγματικότητα «στύβει» το κεφάλι του, για το επόμενο αντάμωμα με τον άλλοτε συμπαίκτη του στη Βιτόρια Γκιμαράες, Νούνο Εσπίριτο Σάντο. Οι Ερυθρόλευκοι άντεξαν στην δοκιμασία της Πέμπτης, κόντρα σε ότι παράξενο μπορούσε να τους συμβεί. Η πρώτη τους φετινή ευρωπαϊκή ισοπαλία στο Καραϊσκάκη ήταν με την Τότεναμ (2-2) με τον Ντανιέλ Ποντένσε να σκοράρει για εκείνους. Η επόμενη κόντρα στη νέα ομάδα του «Ντάνι» που δάκρυσε στα αλήθεια στην επιστροφή στο γήπεδο που πέρασε το πιο όμορφο 18άμηνο της καριέρας του. Ένα σύνολο πολύ υψηλού επιπέδου που ο Ολυμπιακός το έκανε και αυτό να μοιάζει γήινο. Σε τέτοιο βαθμό που αρκετοί δεν κατάλαβαν το μέγεθος του.

Κόντρα στη μισή Πρεμιερ Λιγκ

Δεν ήταν η Γουλβς όμως το πρώτο θύμα. Αυτή την… προσγείωση ο Ολυμπιακός την έχει κάνει κομμάτι του ευρωπαϊκού του χαρακτήρα. Και αν γυρίσεις πίσω: θα θυμηθείς πως το κάνει με συνέπεια κόντρα σε όλους τους εκπροσώπους της Πρεμιερ Λιγκ από το καλοκαίρι του ΄18 όταν άνοιξε η αυλαία των νοκ άουτ με τη Μπέρνλι. Κόντρα σε τέσσερις ομάδες του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο, οι Πειραιώτες έχουν δύο προκρίσεις, δύο νίκες (Μπέρνλι εντός, Άρσεναλ εκτός), τρεις ισοπαλίες (Μπέρνλι εκτός, Τότεναμ εντός, Γουλβς εντός), δύο ήττες (Τότεναμ εκτός, Άρσεναλ εντός) και γκολ 11-11!

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Πέρσι οι δύο τελικοί των ευρωπαϊκών διοργανώσεων χώρεσαν τέσσερις αγγλικές ομάδες (Λίβερπουλ-Τότεναμ, Τσέλσι-Άρσεναλ) στην επιβεβαίωση μιας αυτοκρατορίας. Με αυτούς τα βάζει ο Ολυμπιακός. Και συνεχίζει να τα καταφέρνει περίφημα. Είναι ζωντανός έπειτα από το 1-1 της Πέμπτης κόντρα στη Γουλβς. Και από την γωνιά του αουτσάιντερ, είναι βέβαιο πως θα το παλέψει όσο πάει για να ξανακάνει κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα έμοιαζε απίθανο.