Το αίμα που έτρεχε ποτάμι από τη μύτη και τα χείλη του Καμαρά στο Λονδίνο, είναι η απάντηση στο ερώτημα «εάν ο Ολυμπιακός μπορεί να προκριθεί επί της Γουλβς». Δύο ομάδες πολεμιστών και ένα εμπνευσμένο σκίτσο που καταγράφει την πραγματικότητα.
Ο Ολυμπιακός της ψυχής, του πάθους, του ποδοσφαιρικού πλάνου, ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη, του Μαρτίνς, του Τσιμίκα, του Ελ Αραμπί, του Βαλμπουενά, ο Ολυμπιακός με τη φωνή των 7.000 οπαδών του, ο Ολυμπιακός που παίζει όλα τα ματς δίχως να υπάρχει αύριο, είναι ο Ολυμπιακός που είναι ικανός για όλα.
Η νέα πρόκληση είναι πάλι αγγλική: Γουλβς. Μια ομάδα καλύτερη, πιο επικίνδυνη και πιο διψασμένη από την Αρσεναλ. Μια ομάδα που μπορεί να σε ισοπεδώσει. Μια ομάδα με 11 νίκες, 1 ισοπαλία και μόλις δύο ήττες στην πορεία της στο Europa League. Μια ομάδα χτισμένη για να κατακτήσει το τρόπαιο. Μια ομάδα που πιστεύει ότι ο Ολυμπιακός είναι του… χεριού της. Κι ας απέκλεισε την Αρσεναλ. Κι ας έκανε την Μπάγερν και την Τότεναμ να φτύσουν αίμα.
Ο φετινός Ολυμπιακός, ωστόσο, λατρεύει να αντιμετωπίζει ομάδες που τον υποτιμούν. Ομάδες που πιστεύουν ότι «τον έχουν». Το αίμα που έτρεψε από τα ανοιγμένα χείλη και τη μύτη του Καμαρά, είναι η απάντηση του τι εστί Ολυμπιακός φέτος. Ο εξουθενωμένος από το… 25′ Βαλμπουενά, να παλεύει σαν έφηβος με τα θηρία, είναι ο φετινός Ολυμπιακός. Η αυταπάρνηση, η ανατριχιαστική τρέλα του Τσιμίκα να παίζει με κράμπες και χτυπημένο αχίλλειο και να περνάει σαν σταματημένους τους αστέρες της Αρσεναλ, είναι ο Ολυμπιακός.
Η ομάδα που χτίστηκε τα τελευταία δύο χρόνια από Μαρινάκη, Μοντέστο και Μαρτίνς, είναι μια ομάδα πολεμιστών. Μια ομάδα που αρνείται να παραδοθεί. Που αρνείται ότι έχει… χάσει εκ των προτέρων. Μια ομάδα που εάν δεν την «τελειώσεις», πιστεύει έως το τέλος ότι θα το κάνει σε εσένα. Και το πιστεύει γιατί έχει συγκεκριμένο, ξεκάθαρο πλάνο, ισχυρές δομές, προσωπικότητα, χαρακτήρα και… κάτι ακόμη, που κόβεται στη λογοκρισία.
Ο Ολυμπιακός δεν είναι μόνο η ομάδα που λατρεύει να παίζει όμορφο, θεαματικό και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς έχει εξελιχθεί σε ομάδα που έχει ως βασικό μήνυμα το «ελάτε να σας δείρω, να σας παίξω όπως θέλω εγώ, κι αν μπορείτε νικηστε με».
Εάν ανατρέξει κάποιος στα παλαιότερα ρεπορτάζ που έχει κάνει to10.gr για τη νοοτροπία του Μαρτίνς στο θέμα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού, θα καταλάβει ότι ούτε με την Αρσεναλ έκανε κάτι διαφορετικό. Επαιξε το ποδόσφαιρο που παίζει πάντα. Ασχέτως αντιπάλου. Με απαραίτητη προσαρμογή σε επί μέρους τομείς, αλλά με τις αρχές να μην αλλάζουν. Και τον Μαρτίνς να είναι πάντα απόλυτος: «Εμείς θα παίξουμε το παιχνίδι μας, όπως κάνουμε πάντα, με κάθε αντίπαλο».
Με αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός τη Γουλβς. Με τον δικό του τρόπο. Και ό,τι βγει. Καθώς αυτή τη φορά οι Ερυθρόλευκοι έχουν απέναντί τους μια ομάδα που είναι επίσης διψασμένη, επίσης «δέρνει», επίσης τρέχει και «σκοτώνεται», ακολουθώντας τις αρχές του δικού της Πορτογάλου προπονητή (Νούνο).
Το σίγουρο, λοιπόν, είναι ότι θα δούμε δύο μάχες στις 12 και τις 19 Μαρτίους. Δύο μεγάλα παιχνίδια. Δύο ματς που όλοι θα θέλουν να τα ζήσουν και να τα απολαύσουν. Και να νικήσουν. Εξάλλου, όπως και μετά την κλήρωση με την Αρσεναλ, έτσι και τώρα οι παίκτες και οι προπονητές του Ολυμπιακού δεν έβαλαν το κεφάλι κάτω. Τουναντίον. Χάρηκαν. Γιατί έχουν ακόμη μια μεγάλη, σπουδαία και δύσκολη πρόκληση. Από εκείνες που ο τωρινός Ολυμπιακός λατρεύει. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αντί επιλόγου, καταγράφουμε το σκίτσο που εμπνεύστηκε και σχεδίασε ο Ομάρ Μομανί για λογαριασμό του goal.com, μετά τη μεγαλειώδη νίκη του Ολυμπιακού επί της Αρσεναλ. Ενα σκίτσο εμπνευσμένο από τους «300». Ενα σκίτσο που περιλαμβάνει την… κραυγή «THIS IS OLYMPIACOS», σε παράφραση του «This is Sparta». Κάπως έτσι, λοιπόν, ο Ολυμπιακός δικαιούται να απαντήσει στη Γουλβς, «Μολών λαβέ». Αμφιβάλει κανείς;