Δεν συνηθίζω να γράφω σε πρώτο πρόσωπο. Επιτρέψτε μου να το κάνω αυτή την φορά. Για τον ερυθρόλευκο θρίαμβο επί της Άρσεναλ. Στο Λονδίνο που πλέον δεν του χρωστάει…
Η ζωή και η τύχη μου τα έφερε έτσι όπου για επάγγελμα έχω ένα… χόμπι. Πόσο δε μάλιστα η ενασχόληση με το ρεπορτάζ γύρω από τα θέματα του Ολυμπιακού. Το παιδικό όνειρο, καθώς το ψώνιο με την δημοσιογραφία το είχα από μικρό ενώ Ολυμπιακός γεννήθηκα λόγω πατέρα. Ο συνδυασμός είναι το καλύτερο που θα μπορούσα να έχω.
Ζώντας από κοντά τον Ολυμπιακό, από το 2002 έως και τώρα έχω βρεθεί σε ιστορικές βραδιές για τους ερυθρόλευκους.
Έχω ζήσει από κοντά τίτλους, μεγάλες νίκες σε ντέρμπι, διπλά στην Ευρώπη, το πρώτο στο Τσάμπιονς Λιγκ στη Βρέμη αλλά και πολλά ακόμη στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και το Γιουρόπα Λιγκ. Έχω ακολουθήσει την ομάδα σε 11 προετοιμασίες, έχω πάει για χάρη της στο Βιετνάμ, έφτασα στο Καζακστάν για ένα 24ωρο, έχω γυρίσει την Ευρώπη για πάρτη του.
Ο Ολυμπιακός που εδώ και χρόνια πια, από τα πρώτα διπλά στο Τσάμπιονς Λιγκ αλλά κυρίως στην εποχή Μαρινάκη έχει μεγαλώσει για τα καλά στην Ευρώπη. Αποτελεί σταθερή δύναμη.
Η χθεσινή βραδιά στο Λονδίνο όμως ήταν ίσως η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή στην ιστορία του. Γιατί απέκλεισε την Άρσεναλ, γιατί το έκανε έχοντας χάσει το πρώτο ματς στο Καραισκάκη με 1-0, γιατί η Άρσεναλ είναι ένα από τα 10 κορυφαία κλαμπ στην Ευρώπη, γιατί ήταν η περσινή φιναλίστ του Γιουρόπα Λιγκ και αήττητη μέσα στο 2020. Γιατί ισοφαρίστηκε στο 113΄αλλά είχε τα «καρύδια» να μην τα παρατήσει.
Το έλεγα και το έγραφα. Το Λονδίνο κάτι χρωστάει στον Ολυμπιακό από τον Νοέμβριο και το ματς με την Τότεναμ. Δεν γινόταν δεύτερη επίσκεψη και να μην έπαιρνε κάτι. Το Λονδίνο πλέον δε του χρωστά τίποτα.
Το Έμιρειτς δε, είναι η… δεύτερη έδρα του. Ο Ολυμπιακός πήρε ότι αξίζει έχοντας επενδύσει στο ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς, ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη, ο Θρύλος της Ελλάδας, ο Ολυμπιακός της Ευρώπης.
Όλα σε ένα ματς που το μεγαλείο του Ολυμπιακού κυριάρχησε. Απέναντι σε μια Άρσεναλ με όλα τα αστέρια της. 700 εκατ. Ευρώ κοστολογείται η Άρσεναλ. Μια Άρσεναλ που ήθελε να πάρει το Γιουρόπα Λιγκ, που χτύπησε πάνοπλη και τα δύο ματς. Και είδε τον Ελ Αραμπί να την σκοτώνει στο 119.
Πραγματικά θυμάμαι λίγες στιγμές τέτοιο ξέσπασμα στο γκολ του Ελ Αραμπί. Από όλους. Και πραγματικά νοιώθω πως με τέτοιο κόσμο στο πλευρό του είναι ικανός για όλα. Δεν θα πάω πιο μακριά από τους 16 που βρίσκεται ο Ολυμπιακός. Να μάθουμε τον αντίπαλο και βλέπουμε. Το σίγουρο είναι πως έχει ακόμη 15 επίσημα ματς και βλέπουμε. Και χρειάζονται όλοι στις «μάχες» που έρχονται και τα συνεχόμενα ματς, τρία κάθε εβδομάδα!!!
Το διπλό στο Έμιρεϊτς που έζησα χθες νοιώθω ότι είναι το μεγαλύτερο γεγονός που έχω ζήσει από κοντά με τον Ολυμπιακό. Μέχρι το επόμενο ελπίζω. Ο Μαρτίνς, οι παίκτες του και η διοίκηση που είναι δίπλα θα συνεχίσουν να ονειρεύονται. Ο κόσμος του Ολυμπιακού θα συνεχίσει να κυριαρχεί παντού. Τον κόσμο των 6 χιλιάδων γαύρων που τον χάζευαν οι Άγγλοι στο Έμιρεϊτς.
Συνεχίζουμε…