Ο χαμαιλέοντας του Πέδρο

Έκπληξη; Όχι δεν είναι. Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει αποδείξει κατ επανάληψη τι νιώθει για το ποδοσφαιρικό πακέτο που ακούει στο όνομα Κώστας Φορτούνης. Είναι έτοιμος να το επιβεβαιώσει για μια φορά ακόμη.

Η δοκιμή στον Ρέντη χθες έφερε το «7» και το «28» του Βαλμπουενά πίσω από τον Ελ Αραμπί. Δύο δημιουργοί, ένας εκτελεστής. Η επιθετική τρόικα μπροστά από μια τακτοποιημένη επτάδα σε παράταξη 4-3.

Ο στόχος προφανής. Η ατομική ικανότητα του «7» και του «28» στους χώρους ανάμεσα στη μεσαία γραμμή και την πρώτης της άμυνας των Άγγλων. Και οι κοντινές αποστάσεις στον άξονα που θα μπορούν να λειτουργήσουν άμεσα το επιθετικό transition.

Αν Μπουχαλάκης, Γκιγιέρμε προσφέρουν τα απαραίτητα «ντουμπλαρίσματα» στις πτέρυγες, τότε βγαίνει. Και αν φυσικά ο Ομάρ με τον Τσιμίκα είναι ο Ομάρ και ο Τσιμίκας που όλη τη σεζόν επιβεβαιώνουν ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει δύο σύγχρονα φουλ μπακ που θα μπορούσαν εύκολα να έχουν θέση στην Premier League ή σε όποιο άλλο πρωτάθλημα τραβά η όρεξη τους.

Ο Φορτούνης δεν είναι Ποντένσε. Δεν θα τραβηχτεί στην άκρη για να ξεκινήσει από εκεί τα σλάλομ. Δεν θα χαλάσει έτσι το «μυαλό» και την ισορροπία των Άγγλων. Είναι ο καλύτερος σκόρερ που διαθέτει στο ευρωπαϊκό ρόστερ του ο Ολυμπιακός, μετά τον Ελ Αραμπί. Και ο καλύτερος πασέρ εδάφους μακράν του δεύτερου. Χρειάζεται τον άξονα. Και τον χρειάζονται στον άξονα και οι Ερυθρόλευκοι.

Ρυθμό θα βρει από το παιχνίδι. Από τα μεγάλα ποσοστά ευστοχίας στην πάσα όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτό το επίπεδο. Και φυσικά το ίδιο το χορτάρι του Καραϊσκάκης που νύχτες σαν αυτή που έρχεται παίρνει φωτιά.

Ο Πέδρο ρίχνει τα ζάρια. Και αν το εννοεί, αυτό που έκανε χθες στον Ρέντη; Τότε το αποψινό αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Μια ακόμη «παραλλαγή» σε μια σεζόν που η ομάδα του το πάει για «χαμαιλέοντας». Αμέτρητες πια οι φορές που έχει αλλάξει, πρόσωπα, τακτικές, αγωνιστικά χαρακτηριστικά σε μια χρονιά που ξεκίνησε Ιούλη και που ήδη έχει 40 στάσεις εντός και εκτός συνόρων.

Η Άρσεναλ 2020 δεν είναι η Τότεναμ 2019. Δεν διαθέτει την αθλητικότητα και τη δύναμη των Spurs. Αν το πας στην ποιότητα όμως, αν τις ανοίξεις το γήπεδο θα σε νικήσει. Το τρίγωνο Λακαζέτ, Ομπαμεγιάνγκ, Πεπέ κάνει από μόνο του όσο τρεις φορές το ρόστερ του Ολυμπιακού. Δεν θα είναι ο Οζίλ ανάμεσα τους. Αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Ο Μαρτινέλι, ο Γουίλοκ είναι και εκείνοι από το ψηλότερο ράφι. Χρειάζεται κάτι άλλο. Στις πρώτες ζώνες.

To κλειδί για τους Gunners είναι ο Γκρανίτ Τσάκα. Ο play maker του Αρτέτα. Εκείνος βαστά τα κλειδιά των Άγγλων. Ο Ισπανός τεχνικός φέρνει τον Ελβετό πλάι στα στόπερ να ξεκινήσει τη δημιουργία απο την πίσω ζώνη. Ο Κολάσινατς περνά τη μεσαία γραμμή και παίρνει όλη την πλευρά, ο Μέιτλαντ-Νάιλς γίνεται δεύτερος κεντρικός πλάι στον παρτενέρ του Τσάκα, ο Ομπαμεγιάνγκ συγκλίνει προς την περιοχή. Μια κλασική αριστερή περιστροφή, αλά… Πεπ. Με τον σχηματισμό να καταλήγει στο 3-5-2.

Τον Τσάκα σημαδεύει και ο Μαρτίνς ρίχνοντας στο κυνήγι του τον Καμαρά με τα ατελείωτα χιλιόμετρα. Κάπως έτσι του κουμπώνει η 4-3-3 ιδέα χωρίς κανονικούς wingers.  Αν ο Μαντί τα καταφέρει ο Ελ Αραμπί δεν θα είναι αποκομμένος. Θα υπάρχει ο Φορτούνης ως ενδιάμεσος κρίκος.

O Πορτογάλος ρισκάρει. Όχι στην διάταξη. Στο γεγονός ότι πηγαίνει σε μια «μανιέρα» που δεν έχει δοκιμάσει ξανά με τους συγκεκριμένους. Στα χιλιόμετρα που θα μπορούσε να του προσθέσει στον λογαριασμό ο άρτιος «τακτικά» Μασούρας. Αλλά σε αυτό το επίπεδο τι μπορείς να πάρεις δίχως ρίσκο πέρα από τη χαρά της συμμετοχής.