Ολυμπιακός: Έρωτας στο πρώτο ραντεβού

Η μπαγκέτα του Ποντένσε, η ταχύτητα του Τσιμίκα, τα γκολ του Λάζαρου, ο πυραυλοκίνητος Γκερέρο, ο αναγεννημένος Φορτούνης, τα τρεξίματα του Καμαρά, ο Αυγουστιάτικος Μπουχαλάκης, ο παλιός Ομάρ. Θέματα που μονοπώλησαν τη συζήτηση μετά την επιβλητική εμφάνιση του Ολυμπιακού απέναντι στη Λουκέρνη. Αν έπρεπε με το ζόρι να διαλέξουμε κάτι, όλα αυτά υπολείπονται σε σημασία μπροστά στο θέμα του ματς.

Επιστροφή στην κανονικότητα

Είναι όλα τα παραπάνω που έκαναν τον Ολυμπιακό να βρίσκεται και με τα δύο πόδια στην επόμενη φάση και να περιμένει από χθες βράδυ τον αντίπαλό του στα πλέι οφ. Μα πάνω απ’ όλα αυτό που συγκινεί είναι το γύρισμα του διακόπτη τη στιγμή που το ημερολόγιο του Αυγούστου δεν έχει χάσει καλά-καλά δέκα χαρτάκια.

Μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος για περισσότερο από έναν χρόνο έλυσε τα μάγια. Ήταν τόσο απλό; Όχι δεν ήταν και δε θα είναι. Το λένε τα 40 plus ματς της προηγούμενης χρονιάς. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν μια κανονική ομάδα όλο αυτό το διάστημα. Δεν ήταν ένας κανονικός Ολυμπιακός. Προσπάθησε με πολλούς τρόπους να «ξεγελάσει» εαυτόν, αντιπάλους και εν τέλει το ίδιο το άθλημα. Νομοτελειακά, η προσπάθεια θα έπεφτε στο κενό.

Αν κάτι, λοιπόν, εξασφάλισαν οι ερυθρόλευκοι μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα – πέραν της πρόκρισης – δεν είναι άλλο από τη διαπίστωση ότι πρόκειται να αποτελέσουν μια κανονική ομάδα. Έναν κανονικό Ολυμπιακό.

Με νωπή ακόμα την προηγούμενη χρονιά και τα στραπάτσα που έφερε είναι ασυγχώρητα τα βιαστικά συμπεράσματα. Κανονική ομάδα. Αυτό μόνο. Με ρόλους στο γήπεδο, με διάθεση, με τρεξίματα. Με δουλειά πριν από τα ματς, με διάβασμα του αντιπάλου, όχι όσα έρθουν κι όσα πάνε, με συγκεκριμένο πλάνο στο γήπεδο, ενδεχομένως και με χαρακτήρα. Όλα τα περαιτέρω άπτονται στον χρόνο.

Είδαν τον Ολυμπιακό που τους έλειψε έναν χρόνο

Βοήθησε αισθητά η Λουκέρνη στη μοναδική παράσταση των ερυθρόλευκων, μα πιο πολύ βοήθησε ο Ολυμπιακός τον εαυτό του. Επιβλητικός από το πρώτο δευτερόλεπτο, με διακριτούς ρόλους στο παιχνίδι, γνωρίζοντας τι ζητά από αυτό και κυρίως πώς θα το πάρει. Διάβασε την αδυναμία του αντιπάλου και χτύπησε ανελέητα.

Το σουβενίρ για την κανονικότητα που γράφαμε πριν, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την τελική στατιστική. Για κορνίζα οι αριθμοί, με κύριο θέμα του ενσταντανέ την παραγωγικότητα. Με 26 τελικές – και πολλές εξ’ αυτών καθαρές φάσεις – βλέπεις τον καθρέφτη και μονολογείς «είμαι ένας κανονικός Ολυμπιακός».

Τυχεροί όσοι βρέθηκαν στο Καραϊσκάκη, όχι γιατί είδαν τέσσερα γκολ, αλλά γιατί βίωσαν από κοντά το συναίσθημα της γέννησης του νέου και του όμορφου. Να είσαι κοντά όταν η ομάδα σου επικοινωνεί την ελπίδα.

Ο Χάρι Πότερ…

Δεν θα ψήφιζα για MVP ούτε τον Λάζαρο, ούτε τον Γκερέρο. Ας μου συγχωρεθεί το ατόπημα, μα μου μοιάζει αδιανόητο ο Ποντένσε μετά το χθεσινό ματς, να μην έχει γράψει το όνομα του στη στατιστική, είτε με γκολ, είτε με ασίστ. Από τα παράξενα του ποδοσφαίρου. Με κάποιον τρόπο έπρεπε να ανταμειφθεί. Θα του έδινα την ψήφο μου και να πάει στο διάβολο το «πολυτιμότερος».

Λάτρεψα την απλότητα του στη σκέψη και στην εκτέλεση. To one touch σε κάθε, μα κάθε φάση. Την κίνηση χωρίς την μπάλα, κυρίως αυτή. Ήταν ο βασικός λόγος που ο Φορτούνης βρισκόταν διαρκώς κοντά ή μέσα στην περιοχή και το πρωταρχικό συστατικό της άριστης επιθετικής λειτουργίας των κόκκινων.

Όπου κι αν κινήθηκε μόνιμη απειλή, ό,τι κι αν χρειάστηκε να κάνει, τα πήγε περίφημα. Σε βαθμό που αισθανόσουν ότι οι επαφές με την μπάλα και η προσφορά του, θα μπορούσαν να τελειώσουν στα 30 λεπτά αγώνα, έχοντας κάνει ένα άρτιο ματς. Τόσο πειστικός. Τέτοιον παίκτη δεν είχε πέρυσι ο Ολυμπιακός. Αν η ελπίδα είχε πρόσωπο, αυτό θα ήταν του Πορτογάλου, Χάρι Πότερ, ο οποίος φάνηκε να κουμπώνει άψογα με την υπόλοιπη ομάδα.

…και η σημαία

Μέλος αυτής είναι πλέον και ο Λάζαρος. Ο Χριστοδουλόπουλος σου δίνει την αίσθηση ότι παίζει ακόμα στην ΑΕΚ. Ότι έχει δει τη φάση ως συνέχεια της προηγούμενης χρονιάς. Ότι δεν πήγε ποτέ σε νέα ομάδα, δε γνώρισε νέους συμπαίκτες. Ότι δεν έκανε προετοιμασία στα 32 του κι ότι παίζει στον Ολυμπιακό 3-4 χρόνια ε, κι αν πρέπει να καθαρίσει κάποιος για την ομάδα «είμαι εγώ ρε παιδί μου, που την πονάω πιο πολύ απ’ όλους». Όπως και να ‘χει, ο Λάζαρος συμπεριφέρεται και αγωνίζεται ως σημαία που τοποθετήθηκε στον ιστό της. Το αν είναι καλό αυτό για τον Ολυμπιακό μένει να αποδειχθεί από τον χρόνο, όπως και όλα τα υπόλοιπα. Μέχρι στιγμής του βγαίνει 100%, αλλά αυτή η στιγμή είναι πολύ πρόωρη.

Κανείς δεν υστέρησε

Πολύ γεμάτο ματς από τον Φορτούνη, ο οποίος φαίνεται να πατάει γερά πάνω στο πλάνο του Μαρτίνς. Δένει καταπληκτικά με τους Ποντένσε και Λάζαρο και πραγματικά, όχι μόνο δεν έχει πρόβλημα να δίνει την μπαγκέτα στον Πορτογάλο, αλλά αυτό τείνει να εξελιχθεί στο τρικ που θα δώσει τα πιο πολλά πράγματα στον φετινό Ολυμπιακό. Όσο περισσότερη ώρα περνάει γύρω από την περιοχή, τόσο καλύτερο είναι για τον ίδιο και την ομάδα του.

Κλείνοντας με τη φονική τετράδα, ο Γκερέρο μας προειδοποίησε για την αίσθηση του γκολ από τα φιλικά. Η διάθεση που δείχνει σε όλη τη διάρκεια του ματς, λέει ότι θα αποτελέσει βασικό παίκτη του φετινού Ολυμπιακού. Πόσο είχε λείψει ο επιθετικός που από αυτόν θ’ αρχίζει η άμυνα της ομάδας και το πρώτο (ανελέητο) πρέσινγκ. Το έκανε άψογα και με τεράστια διάθεση, ακόμα κι όταν όλα είχαν κριθεί.

Κούμπωσαν καλά οι Μπουχαλάκης και Καμαρά, έστω κι αν οι γραφές λένε ότι δεν θα είναι και οι δύο στο βασικό σχήμα στα επόμενα ματς. Απίστευτα τρεξίματα από τον Καμαρά, ο οποίος ανταποκρίθηκε άψογα σε ρόλο αμυντικού χαφ. Με την ίδια διάθεση και ο Μπουχαλάκης που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να δείξει ότι αρπάζει από τα μαλλιά την ευκαιρία.

Αποκάλυψη ο Τσιμίκας που κάπου στον Πειραία πρέπει να τρέχει ακόμα, αναγεννημένος ο Ομάρ, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα το κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Ειδικά, ο Βούκοβιτς υποχρεώνει πλέον άπαντες στον Ολυμπιακό σε δεύτερες σκέψεις, αναφορικά με το μέλλον του στην ομάδα.

Ο Μαρτίνς παίρνει το credit

Όταν μία ομάδα παρουσιάζεται τόσο overqualified για την αποστολή που της έχει ανατεθεί μέσα στον Αύγουστο, τότε από πίσω κρύβεται η δουλειά του προπονητή. Ο Πορτογάλος δήλωνε ανησυχητικά σίγουρος, ακόμα κι όταν οι τεσσάρες στα φιλικά έπεφταν βροχή. Στο ματς που μέτρησε ήταν αυτός δράστης μια τεσσάρας.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Το credit το αξίζει περισσότερο από όλους για την εικόνα της ομάδας, ανεξαρτήτως σκορ που θα μπορούσε να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Έπεισε τους ποδοσφαιριστές του για τη σοβαρότητα της αποστολής και ακολούθησε ένα πλάνο που δούλεψε στο έπακρο. Κέρδισε πολλά περισσότερα από την ησυχία να δουλέψει στις μέρες που ακολουθούν. Πλέον, ακόμα και οι πιο απαιτητικοί, έχουν εμπιστοσύνη σε αυτό που χτίζει.