Η Πόρτο, ο Μεντιλίμπαρ, η αλήθεια για το επίπεδο του ρόστερ του Ολυμπιακού και οι προσθήκες

Ο Ολυμπιακός έχει να χάσει στην Ευρώπη από την πρεμιέρα της League Phase του Europa League με τη Λιόν (26/09), στη Γαλλία. Εάν έπαιζε σήμερα με τους Γάλλους, πιθανότατα θα είχε μηδέν ήττες. Και θα είχε ήδη «κλειδώσει» την παρουσία του στην 8άδα. Επίσης, η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έχει τρεις ήττες όλες κι όλες στη σεζόν. Η τελευταία στις 27 Οκτωβρίου στην Τρίπολη. Εκτοτε, μετράει 17 συνεχόμενα ματς αήττητη.

• Διαβάστε επίσης: Το «διπλό» στο Πόρτο το πήρε με τα δικά του… παιδιά (vid)

Υπάρχει εξήγηση για αυτό. Και είναι πολύ απλή. Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην διαθέτει το επιθετικό ταλέντο των προηγούμενων χρόνων, αλλά είναι μια ομάδα που διαθέτει σπουδαίους ποδοσφαιριστές, τους οποίους ο Μεντιλίμπαρ έχει αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δημιουργώντας μια βάση παικτών, ένα σύνολο, που λειτουργεί σαν τσίκλα στο παπούτσι. Σε ταλαιπωρεί μέχρι να πεις ήμαρτον. Δεν είναι υπερβολή. Είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας.

Ο Ολυμπιακός διαθέτει έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην Ευρώπη (Τζολάκης). Ισως την πιο πλήρη 4άδα που είχε ποτέ στο κέντρο της άμυνάς του (Ρέτσος, Κάρμο, Πιρόλα, Μπιανκόν). Δύο σπουδαία δεξιά μπακ (Ροντινέι, Κοστίνια). Έναν πολύ καλό αριστερό μπακ (Ορτέγκα).

Στη μεσαία γραμμή εμφάνισε το φαινόμενο Μουζακίτης και γύρω του «άπλωσε» την εμπειρία του (συγκλονιστικού στο Ντραγκάο) Ντάνι Γκαρθία και τον… γνωστό Σαντιάγκο Εσε. Ο Τσικίνιο είναι από μόνος του ένα «θέμα προς ανάλυση». Ο Ζέλσον Μαρτίνς, με τα θέματά του, είναι εκπληκτικός και κομβικός. Ο Μπάμπης Κωστούλας ήρθε σαν μετεωρίτης και απλώς επιβεβαιώνει γιατί ο Ολυμπιακός σάρωσε την Ευρώπη πέρυσι με τους Νέους. Και γιατί ο ίδιος είναι ο κορυφαίος επιθετικός στον κόσμο στην ηλικία του (τα στατιστικά δεν λένε ψέματα στην περίπτωσή του). Για τον Ελ Κααμπί τα σχόλια είναι περιττά: 79 ματς, 51 γκολ, 7 ασίστ, 1/98 λεπτά! Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Ολυμπιακού, στην Ευρώπη.

Και σε αυτούς, προστίθενται ο Γιάρεμτσουκ, ο οποίος επιβεβαιώνει πως δεν είναι παίκτης της… σειράς. Αλλά και ο Βέλντε, ο οποίος έδειξε στο Πόρτο, γιατί τον απέκτησαν οι Πειραιώτες. Αν και είναι σαφές ότι ο σύλλογος περιμένει περισσότερα από τον ίδιο. Όπως και από τον Στάμενιτς, τον οποίο επίσης αρχίζει να εμπιστεύεται ο «Μέντι». Την ώρα που περιμένουν στη… γωνία την ευκαιρία τους και ο Παπακανέλλος με τον Μπακούλα. Δύο παιδιά της χρυσής γενιάς, που είναι έτοιμα να λάμψουν.

Αυτοί οι 15-16 ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής, συν τους 3-4 που τώρα αρχίζουν να «δείχνουν» ή περιμένουν την ευκαιρία τους, είναι ένα compact, στιβαρό και ενωμένο σύνολο. Ναι, είναι σαφές ότι χρειάζεται «κάτι» παραπάνω στην επίθεση και στη δημιουργία. Και θα έρθει. Για αυτόν τον λόγο έρχεται ο Αντρέ Ορτα. Για αυτόν τον λόγο θα αποκτηθεί τουλάχιστον ένας εξτρέμ πρώτης γραμμής. Αλλά την ίδια στιγμή, η αναβάθμιση του ανασταλτικού κομματιού, με την άφιξη και του Μπρούνο Ονιεμαέτσι, είναι τρομερή. Διότι ο Ολυμπιακός γίνεται πλήρης σε όλες τις θέσεις της άμυνας. Έχοντας δύο ισάξιους παίκτες σε κάθε θέση. Όχι στα λόγια ισάξιους, στο πραγματικό ποδόσφαιρο.

Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να κοροϊδεύεις για πολύ. Κάποια στιγμή, ακόμη κι αν πηγαίνεις καλά, η αλήθεια θα χτυπήσει την πόρτα σου. Κι αν δεν είσαι δομημένος με υλικά που αντέχουν και είναι τα σωστά για να στηριχθεί το οικοδόμημα, η κατάρρευση είναι απλά θέμα χρόνου. Ο Ολυμπιακός δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν είναι τόσο ποιοτικός όσο πέρυσι. Αλλά είναι πολύ πιο γεμάτος με καλούς παίκτες και τρομερούς αθλητές. Και θα γεμίσει κι άλλο. Το οικοδόμημα έχει γερά θεμέλια και τώρα εμπλουτίζεται το κυρίως κτίριο. Ώστε πέρα από στιβαρό και ασφαλές, να είναι και πιο όμορφο, πιο θελκτικό. Και πιο αποτελεσματικό.

MUST READ

Κατώτερος των περιστάσεων ξανά (77-87)

Σε κάθε περίπτωση ο σημερινός Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που δεν μπορείς να υποτάξεις εάν δεν φτύσεις αίμα. Και συχνά ακόμη και αυτό δεν φτάνει. Για αυτό είναι πρώτος στο πρωτάθλημα. Στα νοκ άουτ του Europa League και στους 8 του Κυπέλλου. Για αυτό προκαλεί τους αντιπάλους του. Χωρίς να φοβάται να κοιτάξει πιο ψηλά. Αυτό το οικοδόμημα, λοιπόν, θα αναπτυχθεί κι άλλο. Και στόχος είναι να πάει έως το τέλος. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.