Η πιάτσα Βέκια και οι γύρω δρόμοι γέμισαν δάκρυα χαράς από τους κατοίκους της μικρής πόλης της Λομβαρδίας που περίμεναν για πάνω από έξι δεκαετίες για να γιορτάσουν ένα τρόπαιο της Αταλάντα
Από το «σημείο μηδέν» του πανδημίας στην κορυφή του Ολύμπου. Ένα από τα πιο θανατηφόρα πεδία θανάτου των ημερών του κορωνοϊού, το Δυτικό Μέτωπο της σύγχρονης εποχής, το Μπέργκαμο, ζει μαγικές στιγμές.
Οι εικόνες των εβδομήντα και πλέον στρατιωτικών φορτηγών που περνούσαν γεμάτα θάνατο από τη via Borgo Palazzo, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το νεκροταφείο, ανήκουν πια στο παρελθόν.
Η πιάτσα Βέκια και οι γύρω κεντρικοί δρόμοι γέμισαν δάκρυα χαράς και αγαλλίασης από τους κατοίκους της μικρής πόλης της Λομβαρδίας που περίμεναν για πάνω από έξι δεκαετίες για να γιορτάσουν ένα τρόπαιο της αγαπημένης τους «Θεάς», της Αταλάντα.
Η πόλη στην οποία δεν υπάρχει σπίτι που να μη θρήνησε κάποιον δικό του από τους 4.000 νεκρούς στους πρώτους μήνες της πανδημίας, με το καμάρι της, την Αταλάντα να κατηγορείται ως υπεύθυνη για τη διασπορά του Covid-19 στο παιχνίδι του Μεάτσα με τη Βαλένθια (χαρακτηρίστηκε «σημείο μηδέν» της πανδημίας), χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για να πετάξει από πάνω της το πέπλο της θλίψης.
Κάθε γκολ του Λούκμαν, από τα τρία που πέτυχε συνολικά στη μεγάλη νίκη της Αταλάντα με 3-0 επί της αήττητης σε 51 ματς Λεβερκούζεν, ήταν και μία έκρηξη χαράς στο Μπέργκαμο.
Οι Ιταλοί αφιέρωσαν στον γεννημένο στο Λονδίνο νιγηριανό άσο το τραγούδι του Ερος Ραματσότι «Adesso Tu», «Τώρα Εσύ». Ένα παιδί που γεννήθηκε από νιγηριανούς γονείς στα περίχωρα του Λονδίνου, μέσα στην απόλυτη φτώχεια, που πήγαινε σε σπίτια φίλων για να φάει ένα πιάτο φαγητό αφού το ψυγείο στο φτωχικό ήταν μόνιμα άδειο, χόρταινε τα βράδια με τα όνειρά του, όπως κάθε παιδί μεταναστών και προσφύγων.
Ταλαιπωρήθηκε μέχρι να ξετυλίξει το ταλέντο του αλλά η πατρική φιγούρα του Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι και η εμπιστοσύνη που του έδειξε το έκαναν να ανθίσει. Από τον Ντι Στέφανο και τον Πούσκας, τον Ζιλό, τον Πουγιόλ τον Πράτι και τον Χάινκες στον «Adesso Tu» Αντεμόλα Λούκμαν των τριών γκολ σε τελικό.
Η εξέλιξη του Νιγηριανού συνέβη παράλληλα με την εξέλιξη της Αταλάντα. Μιας ομάδας που μέχρι πριν από μεριά χρόνια πάλευε να αποφύγει τον υποβιβασμό και σήμερα είναι πάνω από τη Νάπολι και τη Γιουβέντους, καταλαμβάνοντας τη 17η θέση στο ranking της UEFA.
Ο αιρετικός Γκασπερίνι, λάτρης της τριάδας στην άμυνα που τόσο επικρίθηκε στην αρχή και σήμερα αντιγράφουν το σύστημά του τα κορυφαία κλαμπ, έπρεπε να φτάσει στα 66 του χρόνια για να σηκώσει ένα τρόπαιο. Το έκανε όμως με τόσο εμφατικό τρόπο που θα μείνει αξέχαστος.
Ο ιταλός προπονητής έχει εμπνεύσει κορυφαίους συναδέλφους του, όπως τον Πεπ Γκουαρντιόλα που κάποτε είπε πως το να αντιμετωπίζεις την Αταλάντα είναι σαν να πηγαίνεις στον οδοντίατρο. Ακόμα και πριν τον τελικό ο Καταλανός δήλωσε πως η Αταλάντα είναι ικανή να νικήσει οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο.
Ο Γκασπερίνι έχει δεχτεί γενναιόδωρη πρόταση από τη Νάπολι και όπως παραδέχεται, δεν τον αφήνει αδιάφορο. Η ατάκα του «αυτό είναι ένα ιδανικό φινάλε πριν το αντίο», έχει τρομοκρατήσει τους Μπεργκαμάσκι. Οι φίλοι της ομάδας ελπίζουν πως το συναίσθημα θα επικρατήσει της λογικής και ο μεγάλος δάσκαλος θα μείνει πιστός στην οικογένειά του, όπως αποκαλεί την Αταλάντα.