Ο Ελ Κααμπί 4 γκολ σε 8 ματς. Ο Εσέ ήδη το νέο σημείο αναφοράς. Έχει… εξήγηση.
Σε τροχιά Europa League πλέον ο Ολυμπιακός του Ελ Κααμπί και του Εσέ. Και αυτό το αντάμωμα της Πέμπτης με τη Φράιμπουργκ στο κατάμεστο Καραϊσκάκης ήδη αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όχι μόνο για την οικονομία του group αλλά και ως μια ακόμη «απόδειξη» για τις διαφορές της περσινής με τη φετινή Ερυθρόλευκη ομάδα.
Ήταν και πέρσι τον Σεπτέμβρη εδώ οι Γερμανοί. Και πέρασαν αέρα με εκείνο το εμφατικό 3-0 που εν πολλοίς έκρινε μια ώρα αρχύτερα τον όμιλο. Για να τους δούμε και φέτος απέναντι στη νέα ομάδα που σχηματίζει ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Ένα σύνολο που η ποιότητα του προφανώς έχει δημιουργήσει από νωρίς μεγάλες προσδοκίες.
Γιατί ξεχωρίσαμε όμως προκαταβολικά τον Αγιούμπ Ελ Κααμπί και τον Σαντιάγκο Εσέ; Αφενός γιατί και οι δύο έχουν ξεκινήσει εντυπωσιακά (4 γκολ σε 8 ματς ο Μαροκινός -πρώτος στα κλεψίματα της Super League ο Αργεντινός με 19 σε τρία ματς). Αφετέρου διότι φορούν τα παπούτσια ίσως των καλύτερων περσινών μεταγραφών. Του Σεντρίκ Μπακαμπού (Γαλατά Σαράι) και του Ινμπόμ Χουάνγκ (Ερυθρός Αστέρας) που δεν μένουν πια εδώ.
Θα παίξει το ρόλο της η αποτελεσματικότητα αυτής της αντικατάστασης. Γιατί ο Μπακαμπού πέρσι έβαλε 18 γκολ στο πρωτάθλημα και ο Χουάνγκ μαζί με τον Πινέδα της ΑΕΚ ήταν οι καλύτεροι χαφ του πρωταθλήματος. Και το γεγονός ότι ήδη δεν λείπουν σε κανέναν είναι ένα πρώτο καλό σημάδι. Γιατί δεν λείπουν; Γιατί ο Ολυμπιακός φέτος είναι ξεκάθαρα πιο σωστά δομημένος. Και γύρω από αυτές τις δύο μεταγραφές-κλειδιά έχει θωρακίσει την επένδυση του με στοιχεία που πέρσι του έλειψαν.
Πλάι στον Εσέ είναι ο Μαντί Καμαρά που η περίπτωση του δεν έχει ταίρι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η δύναμη, η ταχύτητα, η πληθωρική του παρουσία. Και γύρω από τον Ελ Κααμπί; Ο Φορτούνης, ο Μασούρας, ο Ποντένσε, ο Μπιέλ, ο Σκάρπα, ο Σολμπάκεν μοιάζουν να εγγυόνται όσες φάσεις επιθυμεί ένας σέντερ φορ που ξέρει ότι στο τέλος της ημέρας θα κριθεί από την ευστοχία του. Είδατε τι έγινε την Κυριακή: Έκρυψε τη μπάλα ο Φορτούνης, την σέρβιρε ιδανικά ο Ποντένσε και ο Ελ Κααμπί έβαλε το πρώτο του γκολ σε ελληνικό ντέρμπι περπατώντας.
Είναι προνόμιο να έχεις αυτούς τους συμπαίκτες. Μην πάτε μακριά άλλωστε: Ο Μπακαμπού πέρσι ως ότου να μπει ο Φορτούνης στο κόλπο είχε 4 γκολ και από τα τέλη Δεκέμβρη όταν πλέον επέστρεψε ο αρχηγός έβαλε άλλα 14 ως το τέλος της σεζόν. Και εκείνος ας πούμε στο 1-3 της Φιλαδέλφειας πέρσι από τον Φορτούνη πήρε το γκολ στο πιάτο.
Αντίθετα ο Χουάνγκ όσο ο Ολυμπιακός έπαιζε μόνο με δύο κεντρικά χαφ (παρτενέρ ο Εμβιλά) και μπροστά με δύο-τρία δεκάρια έπρεπε να κάνει δουλειές στο γήπεδο που δεν του ταίριαζαν πολύ. Που δεν κολάκευαν τέλος πάντων όσο θα μπορούσαν τα πλεονεκτήματα του. Δεν τα πήγε άσχημα. Πόσο καλύτερος όμως θα ήταν πχ αν είχε πλάι του τον Καμαρά, ή αν μπροστά του υπήρχε σε ρόλο περιφερειακού ένας καμικάζι σαν τον Μασούρα που καλύπτει καλύτερα από κάθε άλλον επιθετικογενή του ρόστερ το ανασταλτικό κομμάτι του ρόλου. Πώς να μην ζηλεύουν λοιπόν και οι δύο τα… φετινά.
Και αν ο Μπακαμπού ήδη έχει γίνει έναν με τον πάγκο στη Τουρκία; Εκείνος τουλάχιστον ήταν ελεύθερος και αποφάσισε να διαλέξει το μέλλον με γνώμονα το συμβόλαιο. Ο Χουάνγκ; Μπορεί να λέει πόσο πολύ ήθελε να παίξει Τσάμπιονς Λιγκ και να θεωρεί πως αναβάθμισε την καριέρα του πηγαίνοντας στο Βελιγράδι, αλλά το μέλλον θα δείξει πόσο δίκιο είχε. Φυσικά ο Κορεάτης είναι πλέον persona non grata με όσα έκανε για να φύγει. Εκεί και αν πιάστηκε… κορόιδο.