Και όμως (και) ο Περέιρα κάτι άφησε φεύγοντας από τον Ολυμπιακό

Ήρθε και έφυγε γρήγορα. Μια θητεία όλη και όλη έξι μηνών στον Ολυμπιακό. Η μετάβαση από τον Μίτσελ στον Μάρκο Σίλβα. Διάστημα ικανό να προσθέσει στο ράφι -με τα τρόπαια του- το «ελληνικό νταμπλ 2015», αλλά μάλλον όχι και να τον συμπεριλάβει στη μακρά λίστα με τους αγαπημένους προπονητές στο μεγάλο λιμάνι.

Ο Βίτορ Περέιρα δεν έγινε σίγουρα Ερνέστο Βαλβέρδε και Πέδρο Μαρτίνς. Δεν έγινε καν Μάρκο Σίλβα και Μίτσελ. Και στην περίπτωση του οι περισσότεροι νιώθουν πως δεν υπάρχει και εκείνο το «κάτι» που θα πρέπει να μνημονεύεται από τη θητεία του, όπως για παράδειγμα με τον Λεονάρντο Ζαρντίμ (που έφυγε αήττητος) ή ακόμη και με τον Πάουλο Μπέντο που σε μια όχι καλή σεζόν κατάφερε να αναδείξει μια σειρά από νεαρούς ποδοσφαιριστές της Ακαδημίας με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον Παναγιώτη Ρέτσο.

Ο Πορτογάλος που έχει συνολικά μια χαρά καριέρα, μάλλον κόλλησε καλύτερα στην επόμενη ομάδα του στις περιπλανήσεις μακριά από τη χώρα του. Και διόλου τυχαία εκείνη, η Φενέρμπαχτσε, τον επέλεξε για μια δεύτερη θητεία το καλοκαίρι. Βεβαίως το πράγμα φέτος δεν εξελίσσεται καλά, αλλά και μόνο να σκεφτείς πως ένα κλαμπ αυτού του μεγέθους είναι σχεδόν εκτροχιασμένο (στο -10 από την κορυφή του πρωταθλήματος και ίσως μια νύχτα μακριά από τον αποκλεισμό από το Europa League) και ο προπονητής παραμένει στη θέση του, κάτι λέει…

Δεν άφησε τίποτα λοιπόν ο Βίτορ Περέιρα στον Ολυμπιακό; Όχι. Άφησε. Και είναι βέβαιο πως ο Κώστας Φορτούνης αν τον δει απόψε μπροστά του θα τον αγκαλιάσει. Διότι η συνεργασία τους σε εκείνο το εξάμηνο δεν ήταν μόνο κλειδί επιτυχίας για τους Ερυθρόλευκους. Ήταν επί της ουσίας και η πρώτη μεγάλη απόδειξη πως στον Ρέντη υπάρχει ένας νέος Έλληνας ποδοσφαιριστής που μπορεί να γίνει το σημείο αναφοράς μιας ολόκληρης εποχής.

Ο νυν τεχνικός της Φενέρ ήταν ο δεύτερος άνθρωπος στο μεγάλο λιμάνι που πίστεψε τόσο πολύ στον μετέπειτα «αρχηγό». Ο πρώτος; Ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης που το καλοκαίρι του ΄14 κατάφερε με συνοπτικές διαδικασίες να του φορέσει ξανά τα Ερυθρόλευκα σε μια στιγμή που ήταν περικυκλωμένος από τις προτάσεις του ΠΑΟΚ («Έλα για να πάρεις το 10» ήταν η ατάκα του Ζήση Βρύζα) και του Παναθηναϊκού (που μέσω του Νίκου Νταμπίζα προσπάθησε να τον ντύσει στα πράσινα).

Δεν πετούσε τη σκούφια του ο Μίτσελ για τον Φορτούνη και ας ήξερε και το ταλέντο του, αλλά και ότι ο Ολυμπιακός στην περίπτωση του μπορούσε να φέρει πίσω στον Ρέντη ένα δικό του παιδί με μεγάλες δυνατότητες. Ο Ισπανός είχε τον Τσόρι Ντομίνγκες (18 γκολ και 14 ασίστ τη σεζόν 2014-15) που εκείνη την εποχή το νο 1 του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είχε τον πολύτιμο Νταβίδ Φουστέρ (24 συμ- 4 γκολ) για τα ίδια τετραγωνικά. Ο Φορτούνης ούτε απαραίτητος του ήταν, ούτε ήταν εύκολο να βρεθεί για εκείνον χώρος και πεδίο δράσης.

Κάπως έτσι; Ο Έλληνας άσος στη πρώτη του σεζόν έμεινε εκτός ευρωπαϊκής λίστας. Και μέχρι να ολοκληρωθεί το 2014 είχε όλες και όλες 10 συμμετοχές εκ των οποίων οι περισσότερες σαν αριστερός εξτρέμ! Πότε άλλαξε για εκείνον το αφήγημα; Μόλις ο Βίτορ Περέιρα άνοιξε την πόρτα του Ρέντη. Κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού σε 26 ματς, ο νυν κόουτς της Φενέρ. Και επέλεξε τον Φορτούνη και στα 26!

Στην πραγματικότητα ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε την ιδέα του «12ου βασικού» γύρω από τον διεθνή άσο. Και ο πρώτος που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ικανότητα του Φορτούνη να έρχεται από τον πάγκο και να αλλάζει την ιστορία των αναμετρήσεων. Επτά γκολ και τέσσερις ασίστ έγραψε το κοντέρ, με τα 6 και 4 από αυτά να έρχονται μαζί με του από τον πάγκο.

«Δουλεύουμε διαφορετικά. Κάνουμε πολλή τακτική, ενώ ο κ. Περέιρα θέλει μεγάλη πειθαρχία. Σε όλα τα επίπεδα. Και στη συμπεριφορά, αλλά και στον τρόπο που παίζουμε. Θέλει ο καθένας μας να ξέρει τι κάνει μέσα στο γήπεδο. Αλλά και γιατί το κάνει. Είναι σημαντικό να ξέρουμε τους ρόλους μας στο γήπεδο και να είμαστε σε θέση να τους ακολουθούμε, ως σύνολο» έλεγε τότε o Φορτούνης. Και κανείς δεν ξέρει αν ήταν ο ενθουσιασμός του για τον Πορτογάλο ή τα παράπονα για τον Ισπανό προκάτοχο του που τον έκαναν να περιγράφει με τόσο θερμά λόγια εκείνη τη συνεργασία.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Όπως και να έχει: Αν δεν ήταν εκείνο το εξάμηνο με τον Περέιρα, κανείς δεν ξέρει αν θα γίνονταν και το «μπαμ» της επόμενης σεζόν με τον Σίλβα (39 συμ, 21 γκολ- 18 ασίστ). Είχε να «πατήσει» ο επόμενος προπονητής, που έσπευσε το καλοκαίρι στον σχεδιασμό του να χτίσει μια νέα επιθετική γραμμή γύρω (με τον Πάρντο, τον Σεμπά, τον Ιντέγιε, τον Ερνάνι κλπ) από τις ικανότητες του. Και δικαιώθηκε…
Αν ο Σίλβα είχε πάρει την δουλειά απευθείας με τον Μίτσελ; Πιθανότατα σήμερα θα κουβεντιάζαμε μια εντελώς διαφορετική ιστορία.