Ολυμπιακός – Τα νεύρα του Ονιεκούρου, μαρτυρούν ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά…

Ο Πέδρο Μαρτίνς έβλεπε τα νεύρα των ποδοσφαιριστών του στο ημίχρονο του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης και έτριβε τα χέρια του. Δεν είναι τρελός. Δεν θέλει οι ποδοσφαιριστές του να τσακώνονται μεταξύ τους. Δεν θέλει να δημιουργείται κακό κλίμα και εντάσεις.

Ούτε θέλει ο καθένας να παίζει για τον εαυτό του. Θέλει, απαιτεί, όλοι να νοιάζονται για το καλό της ομάδας. Αλλά και να… νευριάζουν όταν δεν τα πηγαίνουν καλά. Να νευριάζουν με τον εαυτό τους. Ο Χένρι Ονιεκούρου, που ήταν το επίκεντρο του περιστατικού, έβγαλε νεύρα. Όχι γιατί τον «μάλωσαν» ο Τικίνιο με τον Μασούρα, επειδή δεν τους έδωσε την μπάλα, σε μια αντεπίθεση – μισό γκολ εάν η μπάλα πήγαινε δεξιά. Εβγαλε νεύρα, γιατί τα είχε με τον εαυτό του.

Εκνευρίστηκε από το γεγονός ότι ο ίδιος, μια φάση που για την κλάση του, έπρεπε να την έχει τελειώσει με διαφορετικό τρόπο, τη διαχειρίστηκε λάθος. Και για αυτό «ξέσπασε». Δεν ξέσπασε εναντίον των συμπαικτών του, αλλά εναντίον της δικής του κακής επιλογής. Και αυτό είναι εξαιρετικό δείγμα για το μέλλον. Διότι όταν ένας ποδοσφαιριστής αντιδράει, ξεσπάει, δείχνει ότι νοιάζεται. Ότι «καίγεται» να βελτιωθεί και να βοηθήσει την ομάδα του. Αλλά και να δείξει τι μπορεί να προσφέρει. Και η αντίδραση του Ονιεκούρου, επιβεβαιώνει πως ο Νιγηριανός εξτρέμ, παλεύει για να βγάλει από μέσα του αυτό που πραγματικά μπορεί.

Οποιος καταλαβαίνει από ποδόσφαιρο, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί πως ο θυμός δημιουργεί πείσμα, αλλά και μεγαλύτερη ένταση στη δουλειά. Ο Ονιεκούρου θέλει να βελτιωθεί. Θέλει να παίξει αυτό που μπορεί. Παλεύει να το κάνει και αυτό το διάστημα που δεν του βγαίνουν τα πράγματα στο γήπεδο, εκνευρίζεται. Με τον εαυτό του. Όχι με τους συμπαίκτες του. Για αυτόν τον λόγο ο ίδιος ο Νιγηριανός ζήτησε συγνώμη για τη συμπεριφορά του.

MUST READ

Απευθείας στη League phase του Champions League: Πως ο Ολυμπιακός έφερε στα μέτρα του το πιο μεγάλο κόλπο της χρονιάς

Αλλά αντί να ακούσει… νουθεσίες και να δει δάχτυλα να κουνιούνται, άκουσε όλους στην ομάδα να του ζητούν να συνεχίσει, να δουλεύει όπως το κάνει ήδη και όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Διότι έτσι πρέπει να λειτουργούν οι ομάδες. Αντί επιλόγου, μια σημείωση: Ο Μαρτίνς επιζητούσε και επιζητά την ένταση. Την καλώς νοούμενη ένταση. Τη δημιουργική, που κάνει τους παίκτες να ανεβαίνουν επίπεδο, να εξελίσσονται και να βρίσκουν τη φόρμα τους μέσα από το πείσμα και την ακόμη πιο σκληρή δουλειά.