Ο άγιος Φεβρουάριος του Ολυμπιακού, η PSV, η έδρα και η ιδέα του Μαρτίνς (vids)

Εννέα Φλεβάρηδες. Από εκείνον του ΄12, όταν ο Ολυμπιακός στη χιονισμένη Μόσχα επικρατούσε της Ρούμπιν Καζάν με το γκολ του Νταβίδ Φουστέρ ανοίγοντας την πόρτα της πρόκρισης. Ως αυτόν εδώ, που οι Ερυθρόλευκοι μετρούν πλέον αντίστροφα για το αντάμωμα με την Αιντχόφεν. Λίγες ώρες πια για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς αναμένοντας τους Ολλανδούς. Για το δικαίωμα στο όνειρο της Ευρώπης.

Εννέα Φλεβάρηδες στους τελευταίους δέκα: Η Λεβάντε το ΄13. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Τσάμπιονς Λιγκ) το ΄14.Η Ντνίπρο το ΄15. Η Άντερλεχτ το ΄16. Η Άνκαρασπορ το ΄17. Η Ντιναμό Κιέβου το ΄19. Η Άρσεναλ πέρσι. Κανονικό άλμπουμ με αναμνήσεις. Πρωτίστως όμως οι αποδείξεις μιας αξιοθαύμαστης συνέπειας. Στη δυσκολότερη δεκαετία της Ελλάδας, ο Ολυμπιακός σχεδόν πάντα εκεί. Στα νοκ άουτ της Ευρώπης. Πράξη επιβεβαίωσης. Και για την φιλοδοξία του, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο έχει πλασαριστεί σταθερά στο top 30 των συλλόγων της Ευρώπης.

Κέρδος

Το ΄12 (Μέταλιστ), το ΄17 (Μπεσίκτας), το ΄20 (Γουλβς) έκανε και άλλο βήμα, αγγίζοντας δύο φορές (΄12, ΄20) την πρόκριση στους προημιτελικούς. Το ΄16 (Άντερλεχτ) αποκλείστηκε στην παράταση. Με τη Λεβάντε το ΄13 και στο Κίεβο το ΄19 πλήρωσε καταδικαστικές για εκείνον αποφάσεις διαιτησίας. Τα ποσοστά του κρίνονται τουλάχιστον ικανοποιητικά. Τόσο όσο για να στοιχειοθετούν ως «αυτονόητη» τη προσδοκία και για τη φετινή πρόκριση. Για τους «16» και όπου βγει. Δεν είναι εύκολο. Δεν μπορεί να είναι εύκολο όταν απέναντι στέκεται μια ομάδα με παράδοση, και σχεδόν διπλάσια χρηματιστηριακή αξία ρόστερ (κοστολογείται 178 εκατ ευρώ η PSV, όταν ο Ολυμπιακός υπολογίζεται στα 90 εκατ ευρώ). Λογίζεται όμως πια ως υποχρέωση. Και αυτό είναι ένα ακόμη μεγάλο κέρδος για τους Πειραιώτες.

Αναμονή…

Τι χρειάζεται πρωτίστως για να μπει το νερό στο αυλάκι; Μια νίκη στο Καραϊσκάκη. Θεωρητικά, σε μια άψογη νύχτα, μια νίκη δίχως παθητικό. Πρακτικά, μια οποιαδήποτε νίκη που θα δώσει στην ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς το δικαίωμα να ταξιδέψει στην Ολλανδία για τη ρεβάνς έχοντας να «πατήσει» σε ένα δεδομένο. Την εντός έδρας νίκη, σε πρώτο ματς, που ο Ολυμπιακός περιμένει χρόνια στα νοκ άουτ του Φλεβάρη. Η τελευταία σημειώθηκε το ΄14 (25/2) με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Φάληρο: Εκείνο το 2-0 με τα γκολ του Τσόρι Ντομίνγκες και του Τζοέλ Κάμπελ. Ήταν βασικός εκείνο το βράδυ ο Χοσέ Χολέμπας. Ήταν στην αποστολή ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Μπορούν να μιλήσουν στους συμπαίκτες του για εκείνο το αποτέλεσμα που άφησε την Ευρώπη με το στόμα ανοιχτό, απέναντι στη παρέα του Φαν Πέρσι, του Ντε Χέα και του Ρούνεϊ.

Επειγόντως νίκη

Από τότε και πέρα στο Καραϊσκάκη; Ισοπαλία με τη Ντνίπρο (2-2) στη ρεβάνς του ΄15. Ήττα στην παράταση (1-2) από την Άντερλεχτ το ΄16. Ισοπαλίες το ΄17 με την Άνκαρασπορ (0-0) και τη Μπεσίκτας (1-1). Ισοπαλία με τη Ντιναμό Κιέβου (2-2) το ΄19. Ήττα με την Άρσεναλ του Σωκράτη (0-1) και ισοπαλία με τη Γουλβς (1-1) στο πρώτο κεκλεισμένων της πανδημίας, πέρσι. Τις προκρίσεις που πήρε ο Ολυμπιακός σε αυτό το διάστημα τις κατάφερε εκτός έδρας. Έχει μεγάλη σημασία λοιπόν αύριο να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Να μπουν οι Πειραιώτες στον «χορό» των νοκ άουτ με μια επικράτηση. Αυτός είναι ο πρώτος και αντικειμενικός στόχος για τους νταμπλούχους.

Ο Μασούρας και ο Λαλά

Φυσικά η «έδρα» εδώ και έναν χρόνο είναι μια κουβέντα. Σε εποχή πανδημίας, με τα ματς να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών λίγη σημασία έχει. Μιλάμε όμως για «διπλές» μάχες νοκ άουτ με απόσταση μιας εβδομάδας από τη μια ως την άλλη. Προφανώς πρέπει κάπου να πατήσεις. Και αυτό το «κάπου» δεν μπορεί να αποδοθεί λογικότερα από μια νίκη. Αυτός είναι ο αντικειμενικός στόχος για τους Πειραιώτες. Ένα καλό πρώτο βήμα. Για το… επόμενο. Αγωνιστικά τα δεδομένα είναι γνωστά. Όλα περιστρέφονται γύρω από την προσπάθεια του Γιαν Εμβιλά να προλάβει να δηλώσει «ετοιμοπόλεμος». Δεν είναι το πιθανότερο. Ο Γάλλος όμως δίνει τη μάχη του. Αν δεν προλάβει; Το πλάνο στο τραπέζι: 4-2-3-1 με τον Μασούρα σε ρόλο μέσο-επιθετικού, καθώς ο Έλληνας άσος είναι απόλυτα συνεπής στις ανασταλτικές υποχρεώσεις του και μπορεί να θεωρηθεί παίκτης παραπάνω στη μεσαία γραμμή. Μπροστά από Καμαρά και Μπουχαλάκη. Ανάμεσα σε Βαλμπουενά και Μπρούμα. Πίσω από τον Ελ Αραμπί. Αυτή είναι η επικρατέστερη σύνθεση. Και συμπληρώνεται από Λαλά, Σωκράτη, Μπα και Ρέαμπτσιουκ στην άμυνα.

Μπελάς

Η PSV ήρθε από το δύσκολο ράφι με αντιπάλους. Όχι τόσο για την ικανότητα της, όσο γιατί από το απόγευμα της κλήρωσης οι περισσότεροι έσπευσαν να βάλουν τον Ολυμπιακό σε θέση φαβορί: Δεν είναι. Και όταν ξεκινούν έτσι νοκ άουτ ιστορίες στο μεγάλο λιμάνι, συνήθως δεν έχουν χάπι-εντ. Οι Ολλανδοί προφανώς δεν είναι η Γιουνάιτεντ ή η Νάπολι. Δεν είναι καν ο Άγιαξ. Είναι όμως ένας οργανισμός που ξέρει καλά να σχηματίζει φουρνιές ευλογημένες, εδώ και μισό αιώνα. Μια τέτοια κρατά στα χέρια του και διαπραγματεύεται ο Ρότζερ Σμιντ. Και ο Γερμανός –που αυτόν τον καιρό ακούει πολλά και διάφορα- δεν μεγαλώνει τους πιτσιρικάδες του με λόγια. Τους απλώνει στο γήπεδο. Παίζει όμορφο ποδόσφαιρο. Και επικίνδυνο. Ναι, έχει εντοπίσει που θα χτυπήσει ο Μαρτίνς. Μίλησε ήδη για αυτό στους παίκτες. Για τις «αργές επιστροφές» στο αμυντικό transition. Εξ ου και… Μασούρας. Για αυτό όμως περισσότερα αύριο.