Σάντι Καθόρλα ή αλλιώς… το ίδιο το ποδόσφαιρο

«Εάν μπορέσεις και περπατήσεις με το γιο σου στον κήπο, να είσαι ικανοποιημένος». Τα λόγια των γιατρών ηχούσαν στ’ αυτά του Σάντι Καθόρλα σαν ο απόλυτος εφιάλτης. Κάθισε σε μια καρέκλα και είδα όλη την ποδοσφαιρική του ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια του. Τα γκολ, οι ντρίπλες, οι χαρές, οι λύπες, τα μεγάλα ματς, τα ευρωπαϊκά και τα παγκόσμια με την Ισπανία, οι στιγμές του στην Άρσεναλ.

Ήταν 2016. Είχε ήδη τραυματιστεί πριν από τρία χρόνια, στις 10 Σεπτεμβρίου 2013 σε ένα φιλικό της Εθνικής Ισπανίας με τη Χιλή. Αποχώρησε από το γήπεδο με πρόβλημα στον αστράγαλο.

«Τις πρώτες φορές υπέφερα λιγότερο, εάν ήμουν ζεστός μπορούσα να παίξω, αλλά στο ημίχρονο όταν κρύωνε το πόδι έκλαιγα», ήταν τα λόγια του στην «Marca» για τον τραυματισμό του. Στην ίδια συνέντευξη είχε πει πράγματα που δεν τα χωράει ανθρώπινος νους. Τα πόδια του ήταν σαν από άμμο φτιαγμένα. Μολύνσεις, ζημιά στα οστά, «φάγωμα του αχίλλειου λόγω των μολύνσεων.

Ο τραυματισμός στον τένοντα τον έστειλε στο χειρουργείο οχτώ (!!!) φορές σε ένα χρόνο, αφού το τραύμα του άνοιγε ξανά και ξανά. Το να παίξει και πάλι ποδόσφαιρο έμοιαζε με θαύμα. Το είχε σχεδόν ξεχάσει.

«Συνέχιζα να παίζω, μου έλεγαν ότι είμαι καλά. Το πρόβλημα δεν είχε επουλωθεί, οι πληγές άνοιγαν ξανά, ή μολύνονταν ξανά», υποστήριξε στη συνέντευξή του. Έπειτα από την απίστευτη ταλαιπωρία, ο Σάντι Καθόρλα αποφάσισε να φύγει από την Αγγλία και να πάει στην Βιτόρια, την έδρα του γιατρού Μικέλ Σάντσεθ.

Ο Βάσκος γιατρός ξεκίνησε την εγχείρηση όμως έπειτα από λίγη ώρα σταμάτησε: «Είδε ότι είχε τρομερή μόλυνση, ότι είχε πάθει ζημιά στα οστά. Οι μολύνσεις είχαν φάει μέρος του αχίλλειου τένοντα. Μου έλειπαν οκτώ εκατοστά». Μάλιστα, κατά την επέμβαση, ο γιατρός διαπίστωσε τρία επιθετικά βακτήρια, το ένα εκ των οποίων υπήρχε πριν από τα πολλά χειρουργεία και όπως του αποκάλυψε ο γιατρός, δεν είχε δει άλλη τέτοια περίπτωση στο παρελθόν.

Η Άρσεναλ του στάθηκε, του ανανέωσε το συμβόλαιο, οι συμπαίκτες του στην Εθνική Ισπανίας επικοινωνούσαν καθημερινά μαζί του. Ο Βίγια. Ο Ινιέστα. Ο Σίλβα. Έλεγε σε όλους πως θα παίξει και πάλι ποδόσφαιρο. Έλεγε σε όλους πως δεν πρόκειται να παρατήσει αυτό που έχει αγαπήσει περισσότερο στη ζωή του. Οι γιατροί του έλεγαν πως υπήρχε φόβος ακρωτηριασμού κι εκείνος απαντούσε ότι θα παίξει μπάλα.

Και τα κατάφερε. Του πήρε 636 μέρες για να πατήσει και πάλι σε χόρτο, αλλά τα κατάφερε. Στις 16 Ιουνίου 2018 μπαίνει σαν αλλαγή στο φιλικό της Βιγιαρεάλ (έκανε προπονήσεις μαζί της πριν υπογράψει τελικά) με τη Χέρακλες, στο 67ο λεπτό και γίνεται πρώτο θέμα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

https://twitter.com/EsportsVila/status/1019297074955907072?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1019297074955907072&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.sdna.gr%2Fpodosfairo%2Fprimera-division%2Farticle%2F491070%2Fsanti-kathorla-636-meres-meta-patise-gipedo-pics

Δύο μήνες μετά υπογράφει συμβόλαιο με το κίτρινο υποβρύχιο. Και δεν παίζει απλά. Γίνεται ο ηγέτης της ομάδας. Καταγράφει 46 συμμετοχές πέρσι (35 στην Primera, 10 στο Europa League, 1 στο Copa del Rey), φορά το περιβραχιόνιο, αποθεώνεται σε κάθε παιχνίδι. Βγάζει στο γήπεδο όλες τις αρετές που μας είχαν λείψει να βλέπουμε από εκείνον. Και τον περασμένο Μάιο έρχεται ξανά η κλήση στην Εθνική Ισπανίας.

«Αν κάποιος μου έλεγε ότι θα συμβεί δεν θα τον πίστευα. Ηταν δύο πολύ σκληρά χρόνια για μένα λόγω του τραυματισμού μου. Και φυσικά πλέον έχω φτάσει στα 34, όπου ήταν πολύ δύσκολο να επιστρέψω στην Εθνική ομάδα. Όταν γύρισα από την προπόνηση όλοι τραγουδούσαν το όνομα μου, ο προπονητής της ομάδας μου έδωσε συγχαρητήρια και όλο το τεχνικό και το ιατρικό επιτελείο μου ευχήθηκε τα καλύτερα».

Όλα, πλέον, είχαν επιστρέψει στην κανονικότητα. Πριν από λίγες μέρες, η Βιγιαρεάλ φιλοξενείται στη Βαρκελώνη από την Μπαρτσελόνα και ο Καθόρλα σκοράρει. Εκεί έρχεται η απόλυτη αναγνώριση. Το Καμπ Νου σηκώνεται στο πόδι και το χειροκρότημα είναι ζεστό. Παρατεταμένο. Ανατριχιαστικό.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Η κλήση στην Εθνική Ισπανίας έρχεται ξανά. Ο Σάντι Καθόρλα συνεχίζει από εκεί που είχε σταματήσει. Να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο γήπεδο. Είτε στον σύλλογό του, είτε στην Εθνική ομάδα. Και θα συνεχίσει να το κάνει. Μέχρι να αποφασίσει πότε θα σταματήσει. Εκείνος, όχι οι γιατροί…