Κοινή υποψηφιότητα, με βάρκα την ελπίδα…

Ας ξεκινήσουμε με το προφανές: Ποτέ και καμία διεθνής αθλητική διοργάνωση που φιλοξένησε η Ελλάδα, δεν άφησε το παραμικρό κέρδος/όφελος στη χώρα. Ποτέ, καμία. Αντιθέτως, άφησαν πίσω υπερχρεωμένα έργα, άχρηστες εγκαταστάσεις που βάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και δεκάδες σκάνδαλα. Ακραία σκάνδαλα, εκατομμυρίων ευρώ.

Η Κυβέρνηση, ωστόσο, αποφάσισε να παίξει το χαρτί της παροχολογίας και στον αθλητισμό. Προανήγγειλε την υποψηφιότητα της χώρας μας για το Euro 2028 ή το Μουντιάλ 2030, μαζί με τις Σερβία, Ρουμανία και Βουλγαρία. Προχωρούν οι επαφές με την Ευρωλίγκα για τη φιλοξενία του Final Four του 2020, ενώ ανακοινώθηκε η συμμετοχή της Ελλάδας στη συνδιοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος βόλεϊ γυναικών του 2021! Κι αν για την Ευρωλίγκα, το κλειστό «Νίκος Γκάλης» καλύπτει (σχεδόν) όλες τις προϋποθέσεις και για το βόλεϊ υπάρχουν γήπεδα, για τις ποδοσφαιρικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, του υφυπουργού Αθλητισμού κ. Γιώργου Βασιλειάδη και του προέδρου της ΕΠΟ, Βαγγέλη Γραμμένου, τα πράγματα είναι κομματάκι διαφορετικά.

Στο… πλάνο της Κυβέρνησης είναι η Ελλάδα να μπει στον φάκελο της διεκδίκησης με τέσσερα γήπεδα. Εκ των οποίων μόνο τα δύο υπάρχουν ήδη! Το ΟΑΚΑ και το Γεώργιος Καραϊσκάκης. Τα άλλα δύο είναι η «Αγιά Σοφιά» της ΑΕΚ και η «Νέα Τούμπα», του ΠΑΟΚ. Το πρώτο έχει ήδη ξεκινήσει να χτίζεται, ενώ το δεύτερο βρίσκεται σε φάση πολιτικών διεργασιών, ώστε να διευκολυνθεί ο ΠΑΟΚ, να πάρει τις απαραίτητες εκτάσεις και να αρχίσουν τα έργα. Ενώ το σχέδιο της Κυβέρνησης «μαρτυρήθηκε» και από τις φωτογραφικές διατάξεις στο προς διαβούλευση αθλητικό νομοσχέδιο του του Γ. Βασιλειάδη, που δίνουν τη δυνατότητα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, να πάρουν τα γήπεδα από τις ερασιτεχνικές ομάδες και να τα χτίσουν/αξιοποιήσουν κατά το δοκούν, όπως προβλέπει η τωρινή νομοθεσία.

Πάμε παρακάτω. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να μπει στον χορό των αθλητικών διεκδικήσεων μαζί με τις γειτονικές χώρες, χωρίς η Ελλάδα ή κάποια από τις υπόλοιπες τρεις συνδιοργανώτριες χώρες να πληροί τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσει έστω κομμάτι της τελικής φάσης Euro ή Μουντιάλ. Για παράδειγμα, η Σερβία δεν διαθέτει βασικές υποδομές και επιπλέον δεν έχει κανένα γήπεδο στην κατηγορία Elite, που να πληροί τις προδιαγραφές, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να χτίσει ή να ανακατασκευάσει τα γήπεδα της Παρτιζάν και του Ερυθρού Αστέρα. Η Βουλγαρία έχει μόνο το στάδιο «Vasil Levski», το οποίο είναι χτισμένο το 1953 και οι υποδομές τις επίσης πάσχουν! Ενώ μόνο η Ρουμανία είναι γηπεδικά έτοιμη να υποστηρίξει ένα μέρος της προσπάθειας, αλλά πάσχει σε άλλα προαπαιτούμενα.

Πέρα από όλα αυτά, βεβαίως, αυτό που δεν λέει κανείς, είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε αυτές τις κινήσεις λίγους μήνες πριν τις εκλογές; Γιατί επέλεξε να το κάνει τώρα, ενώ γνωρίζει ότι δεν θα καταφέρει να ολοκληρώσει ούτε καν τη δημιουργία επιτροπής διεκδίκησης; Ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν πανίσχυρες υποψηφιότητες, με έτοιμες υποδομές και γήπεδα και για τις δύο διοργανώσεις, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να χάσουν από τη «συμμαχία των Βαλκανίων». Μήπως οι… εξαγγελίες έγιναν για τα μάτια του κόσμου; Ή μήπως, τελικά, το να προσθέσει ένα ακόμη βάρος στον μακροχρόνιο προϋπολογισμό είναι κάτι που δεν την απασχολεί;  Πλάνο ουσιαστικό υπάρχει; Οι απαντήσεις θα δοθούν πολύ σύντομα…