Εθνική Ιταλίας : 1958, το προηγούμενο ιταλικό κάζο!

Το «κάλτσιο» ζει από το βράδυ της 13ης Νοεμβρίου τη «Μέρα της Μαρμότας». Οι Ιταλοί ποδοσφαιρόφιλοι, όχι μόνο στη γειτονική «μπότα», αλλά απανταχού της υφηλίου, μπήκαν, σε μια χρονοκάψουλα που τους έβγαλε 60 χρόνια πίσω. Στις 15 Ιανουαρίου 1958, πιο συγκεκριμένα, όταν είχε, για παρθενική φορά, συμβεί το (ως τότε…) ανήκουστο: η Εθνική Ιταλίας έμενε εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου!

Για την ακρίβεια η κάτοχος τεσσάρων Μουντιάλ έχει λείψει από τρεις «εκδόσεις» της ανά τετραετία κορυφαίας ποδοσφαιρικής γιορτής. Η πρώτη ήταν στο παρθενικό Παγκόσμιο Κύπελλο, της Ουρουγουάης, το 1930, όταν η Ιταλική Π.Ο. είχε αρνηθεί την πρόσκληση της FIFA, όπως κι άλλες κοντόφθαλμες Ομοσπονδίες άλλωστε (π.χ Αγγλική).

Όμως το 1958 ήταν άλλη ιστορία.
Η “σκουάντρα ατζούρα” είχε ήδη δύο “Ζιλ Ριμέ” στις προθήκες της, ούσα η τότε πολυνίκης του θεσμού μαζί με τους Ουρουγουανούς. Το εμπόδιο των Βορειοϊρλανδών στο “Γουίνδσορ Παρκ” του Μπέλφαστ για την ακροτελεύτια αγωνιστική του 8ου ομίλου (των τριών ομάδων, συν την Πορτογαλία και των τεσσάρων αγωνιστικών) έμοιαζε χαμηλό, αναλογιζομένου πως στους γείτονες έφτανε η ισοπαλία (4π. έναντι 3π.).

Το κλίμα όμως στον Ιρλανδικό Βορρά μόνο φιλόξενο δεν ήταν για τους «ατσούρι». Είχε πυροδοτηθεί από την αναβολή του αγώνα, που είχε οριστεί, αρχικά, στις 4 Δεκέμβρη του 1957, αλλά αναβλήθηκε λόγω αδυναμίας του Ούγγρου ρέφερι Ίστβαν Ζολτ (διευθυντής της Όπερας της Βουδαπέστης, παρακαλώ…) να μεταβεί, έγκαιρα, από το Λονδίνο στο Μπέλφαστ λόγω ομίχλης. Αντί αγώνος διεξήχθη….φιλικό μεταξύ των δύο αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων, που τελικά δεν ήταν και τόσο φιλικό! 2-2 το αποτέλεσμα, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο, αφού σημειώθηκε εισβολή στο γήπεδο από εξαγριωμένους (με την αναβολή και το σκληρό παιχνίδι ορισμένων Ιταλών παικτών) Βορειοϊρλανδούς φιλάθλους!

Το «φιλικό» μνημονεύεται, έκτοτε, ως «Μάχη του Μπέλφαστ» κι ενδεικτικό της καταστάσεως είναι πως ο αρχηγός των γηπεδούχων, Ντάνι Μπλάντσφλαουερ, κάλεσε τους συμπαίκτες του να συνοδεύσουν τους Ιταλούς ποδοσφαιριστές στα αποδυτήρια, προκειμένου να γλιτώσουν από την οργή του όχλου…

Η «Μάχη του Μπέλφαστ» κι οι υπόνοιες για ντόπινγκ…

Με τέτοιο μπακράουντ και κλίμα πυροδοτημένο από δημοσιεύματα στις τοπικές εφημερίδες ότι οι Ιταλοί δεν είχαν υποβληθεί σ’ ελέγχους ντόπινγκ (εύγλωττες βινιέτες παρουσίαζαν τους «ατσούρι» περιστοιχισμένους από φάρμακα και σύριγγες…) η «Μάχη του Μπέλφαστ» έμοιαζε πρελούδιο πολεμικής σύρραξης! Η Εθνική Ιταλίας απαρτιζόταν από καλοπληρωμένα αστέρια που διαχειριζόταν ο Αλφρέντο Φόνι.

Ένας ραφινάτος τακτικιστής, πρόδρομος του «κατενάτσιο». Ωστόσο, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, η προσέγγιση του ήταν σούπερ επιθετική. Παρουσίασε 11αδα με 3 επιθετικούς (Γκίτζια, Πιβατέλι Ντα Κόστα), έναν μεσοεπιθετικό (Μοντουόρι) κι ένα κεντρικό χαφ (Σκιαφίνο) που δεν ….τρελαινόταν να μαρκάρει.

MUST READ

Η «κρυφή ατζέντα» με το Final Four – Τελικά τι συμβαίνει με την Euroleague;

Αποτέλεσμα; Ιταλικό… Βατερλώ: οι Βορειοϊρλανδοί, μπαίνοντας με το…μαχαίρι στα δόντια, στο πρώτο ημίχρονο προηγούνταν 2-0 (σκόραραν ΜακΙλρόϊ και Κας), ενώ το Ιταλικό γκολ (Ντα Κόστα), στην επανάληψη, έδωσε, μόνο, σασπένς ως το φινάλε του αγώνα που βρήκε τους Βορειοϊρλανδούς πρώτους να ταξιδεύουν στην Σουηδία και τους Ιταλούς να επιστρέφουν σπίτι για ν’ ακούσουν το Μουντιάλ από… ραδιοφώνου. Βλέπετε, τότε, δεν υπήρχαν τηλεοράσεις. Όπως σήμερα…