Τοροσίδης, Παπασταθόπουλος, Τζαβέλλας, Τζιόλης και Μήτρογλου ξέρουν καλά πώς είναι να παίζεις με την Εθνική στην έδρα της Κροατίας
Σεπτέμβριος του 2010. Ισως η πιο μεταβατική περίοδος της Εθνικής ομάδας, μέχρι την επόμενη. Η οποία ήταν το καλοκαίρι του 2014, μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Τότε, όμως, ακόμη δεν το είχαμε ζήσει αυτό. Εκείνο που ζούσαμε ήταν η παράδοση σκυτάλης από τον Οτο Ρεχάγκελ στον Φερνάντο Σάντος.
Την ημέρα που οι U2 είχαν τη συναυλία στο ΟΑΚΑ και η Αθήνα τραγουδούσε – άκου τώρα να δεις – with or without you, στο Καραϊσκάκη μάλλον ψέλλιζαν τους ίδιους στίχους. Εχοντας το μυαλό στον Γερμανό που πια δεν ήταν εδώ. Γιατί; Διότι η εντός έδρας ισοπαλία με 1-1 κόντρα στη Γεωργία έβαζε ένα ολόκληρο Εθνος σε προβληματισμό. Βλέπετε τότε ακόμη η Εθνική ήταν το καμάρι της χώρας, αυτή που σήκωσε την κούπα λίγα χρόνια πριν. Ενα τρομερό trend, με φανατικούς υποστηρικτές…
Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αντιστάθηκε. Ορθωσε ανάστημα. Τελικό 0-0, με καταπληκτικό Σωκράτη Παπασταθόπουλο και τους Κροάτες να μην μπορούν να πιστέψουν πόσο μα πόσο δύσκολο είναι να βάλεις γκολ σε αυτή την ομάδα. Εφτά χρόνια μετά, θαρρείς και ακόμη και τώρα να παίζαμε, γκολ δεν θα έβαζαν.
Ακολούθησαν εφτά χρόνια. Αλλαξαν πολλά στην Εθνική μας. Κι όμως, πέντε ποδοσφαιριστές του τότε είναι ακόμη όχι απλώς ενεργοί, αλλά από τους πιο πολύτιμους της ελληνικής ομάδας. Παπασταθόπουλος, Τοροσίδης, Τζαβέλλας, Τζιόλης, Μήτρογλου.
Οι πέντε πιθανότατα θα είναι παρόντες στο βασικό σχήμα του αγώνα στο Ζάγκρεμπ. Πέντε στους έντεκα, σχεδόν η μισή 11άδα δηλαδή, είναι πάρα πολλοί για διάστημα εφτά χρόνων. Μάλιστα, εκτός του Μήτρογλου, οι υπόλοιποι τέσσερις ήταν και βασικοί σε εκείνο το 0-0 τον Σεπτέμβριο του 2010.
Σε μια αποστολή από την οποία οι περισσότεροι έχουν σταματήσει πια να παίζουν ποδόσφαιρο. Κι όμως, εκείνοι σταθεροί. Εκεί για τα καλά και τα όσα, λιγότερα σίγουρα, κακά της Εθνικής. Και πλέον, εκτός από χρήσιμοι, ενόψει του αγώνα με την Κροατία, πιο πολύτιμοι από τους υπόλοιπους. Διότι το έχουν ξανακάνει και ξέρουν τον τρόπο!