Σούντγκρεν – «Κολακευτικό που διακρίθηκα με τον Άρη»

Η Σουηδία αντιμετωπίζει το Ουζμπεκιστάν απόψε σε φιλικό αγώνα και ο Ντάνιελ Σούντγκρεν μίλησε σε ξένο Μέσο για την Εθνική και τον Άρη.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

«Είναι συναρπαστικό και διασκεδαστικό. Αυτό είναι κάτι που λαχταρούσα από μικρός. Είναι λίγο σουρεαλιστικό. Έχω αγωνιστεί για αυτό και είναι σημαντικό να παίρνω μια ανταμοιβή για όλη τη σκληρή δουλειά που έκανα. Ήμουν λίγο έκπληκτος, αλλά φυσικά πολύ χαρούμενος. Τώρα είναι σημαντικό να δείξω ότι είμαι εδώ για να αγωνιστώ. Είχα την οικογένεια μου όταν ο προπονητής έκανε την επαφή, οπότε ήταν μια ωραία στιγμή.

Eίναι κολακευτικό που διακρίθηκα στην Ελλάδα με τον Άρη, Αλλά δεν είμαι παίκτης που σχολιάζει τον εαυτό του τόσο πολύ. Άλλοι μπορεί να το κάνουν αυτό. Αλλά είμαι φυσικά ευχαριστημένος με τη σεζόν που είχα. Όμως δεν αισθάνομαι ότι δεν έχω τελειώσει εδώ, έχω πολλά περισσότερα να δώσω.

Μέσα από την ομάδα εχω κερδίσει χρόνο παιχνιδιού και αυτοπεποίθηση. Ξεκίνησε με τον νέο προπονητή που με άρπαξε από την πρώτη μέρα, λέγοντας ότι γνώριζε τις ικανότητές μου και με ρώτησε αν ήθελα να συμμετάσχω στο παιχνίδι. Τότε δεν είχα άλλη επιλογή. Και μετά από αυτό, μόνο ανεβαίνω Ήμουν σχεδόν πάντα αρκετά δυνατός ψυχικά, αλλά δοκιμάστηκα, να το πω έτσι. Είχα κάποιους πολύ δύσκολους μήνες, αλλά προπονήθηκα αρκετά σκληρά μόνος μου και έλεγα ότι θα επιστρέψω.

Ο πατέρας μου (Γκάρι) έκανε παρόμοια βήματα στην καριέρα του και πάντα προσπαθούσα να είμαι σαν εκείνον. Στη συνέχεια, θέλω να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, φυσικά, αλλά νομίζω ότι ασκώ υπερβολική πίεση στον εαυτό μου που ήθελα να φτάσω εκεί που είχε φτάσει ο πατέρας μου. Τελικά το πέτυχα αυτό. Ο καθένας έχει τους δικούς του δρόμους και εγώ έχω ακολουθήσει έναν πολύ ιδιαίτερο δρόμο. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι είχα θέμα υγεία επίσης. Είναι αυτό που με κάνει πολύ περήφανο που αγωνίστηκα μέχρι το τέλος.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Όσον αφορά τον τραυματισμό μου, οι γιατροί είπαν ξεκάθαρα ότι δεν μπορούσα να παίξω άλλο ποδόσφαιρο, αλλά με τη βοήθεια των γονιών και των γύρω μου, βρήκα μια λύση. Μπόρεσα να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ περισσότερο».