Η Ισπανία κρούει τον κώδωνα και για την Ελλάδα

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Η FIFA έστειλε επιστολή στην Βασιλική Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία με την οποία προειδοποιεί ότι ο κυβερνητικές παρεμβάσεις με αφορμή την «υπόθεση Βιγιάρ» θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απώλεια της ιδιότητας του μέρους κάτι που θα μεταφραζόταν αυτόματα και σε απώλεια του δικαιώματος συμμετοχής στο Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία.

Η FIFA έχει κάνει σαφές ότι βασική αρχή για να μπορεί να συμμετέχει μια ομοσπονδία είναι σεβασμός της αυτονομίας της από τη μεριά της αντίστοιχης κυβέρνησης. Όμως, στην Ισπανία ύστερα από τις δικαστικές διώξεις και τη σύλληψη του Ανχελ Μαρία Βιγιάρ, πρόεδρου της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας που σήμερα βρίσκεται σε αναστολή των καθηκόντων του, το Ανώτατο Αθλητικό Συμβούλιο, που είναι ένας δημόσιος φορέας που υπάγεται στην κυβέρνηση, ζήτησε την επανάληψη των αρχαιρεσιών για την εκλογή νέου προέδρου.

Η Ισπανική κυβέρνηση στηρίζεται σε δικαστικές έρευνες που υποστηρίζουν ότι υπήρξαν σοβαρές παρατυπίες στις διαδικασίες εκλογής του Ανχελ Μαρία Βιγιάρ που επιβάλλουν την επανάληψη των εκλογών. Ο ίδιος ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι δεν τίθεται θέμα και ότι η Ισπανία όχι μόνο θα πάει στο Μουντιάλ αλλά και θα το κερδίσει.

Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Η FIFA έχει δείξει αρκετές φορές ότι είναι αυστηρή με οτιδήποτε παραπέμπει σε κυβερνητική παρέμβαση στα του ποδοσφαίρου. Η Ομοσπονδία του Κουβέιτ βρισκόταν σε αναστολή από τις 15 Οκτωβρίου του 2015 έως τις 6 Δεκεμβρίου φέτος, ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν εγγυήσεις πραγματικά αυτόνομης λειτουργίας της. Αυτό σήμαινε ότι όλο αυτό το διάστημα καμιά ποδοσφαιρική ομάδα του Κουβέιτ δεν μπορούσε να έχει οποιασδήποτε μορφής διεθνή αγώνα.

Ειδικά για την Ισπανία υπάρχει και το προηγούμενο του 2008 όταν διακυβεύθηκε η συμμετοχή της ισπανικής εθνικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, επειδή η κυβέρνηση αρχικά αρνιόταν να παραταθεί η διαδικασία των εκλογών όπως ήθελε η ομοσπονδία. Τελικά, πρυτάνευσε η άποψη της ομοσπονδίας και έτσι παρέμεινε η Ισπανία στους κόλπους της FIFA.

Οι εξελίξεις αυτές έχουν τη σημασία τους. Εάν μια χώρα τόσο σημαντική για το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο όπως η Ισπανία –πρώτη χώρα στην ευρωπαϊκή κατάταξη αυτή τη στιγμή– αντιμετωπίζει τέτοια απειλή, έστω και μακρινή, αντιλαμβάνεται κανένας ποιους κινδύνους μπορεί να αντιμετωπίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Όταν ο αρμόδιος υφυπουργός προαναγγέλλει αποφάσεις ή βγάζει γνώμες περί του εάν είναι αυτονόητη ή όχι η μία ή η άλλη ενέργεια ερχόμενος σε σύγκρουση με τα όργανα του ποδοσφαίρου (βλ. για παράδειγμα την επιστολή της Super-League που βάζει θέμα αντισυνταγματικότητας της απαίτησης για άμεση μεταβίβαση μετοχών πριν ολοκληρωθεί η εκδίκαση μιας υπόθεσης), τότε μπορεί να έχουμε προβλήματα που να αφορούν το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά.

Η ελληνική κυβέρνηση είναι γεγονός ότι κατόρθωσε με την τακτική Κοντονή και τους λανθασμένους χειρισμούς της πρώην διοίκησης της ΕΠΟ να μπει ως ισότιμος «παίκτης» στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την «ελληνική υπόθεση». Μάλιστα μέχρι ενός σημείου έφερε στην πλευρά της ακόμη και τους εκπροσώπους των διεθνών οργανισμών της UEFA και της FIFA εκμεταλλευόμενη πρόσωπα και καταστάσεις.

Ωστόσο πλέον υπάρχει εκλεγμένη διοίκηση της ΕΠΟ, έστω κι αν αυτή παραμένει υπό διεθνή επιτήρηση και δε θέλει πολύ να αλλάξουν οι ισορροπίες και να βρεθεί εκ νέου εκτεθειμένο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ισορροπίες που αλλάζουν πολύ γρήγορα το τελευταίο διάστημα, γεγονός που έχουν ζήσει στο πετσί τους παράγοντες όπως ο Μπλάτερ, ο Πλατινί και εσχάτως ο Τζιάνι Ινφαντίνο…

Για να γίνουμε λίγο πιο κατανοητοί. Η προηγούμενη διοίκηση της ΕΠΟ πλήρωσε το γεγονός ότι άργησε χαρακτηριστικά να εναρμονίσει το καταστατικό της με αυτό της FIFA, ιδιαίτερα στο κομμάτι της επιτροπής διαφάνειας. Η νέα διοίκηση της ΕΠΟ κινδυνεύει να εκτεθεί ανεπανόρθωτα με τη μη εφαρμογή του εναρμονισμένου πια καταστατικού της, καθώς υπάρχουν αρκετά κρούσματα «κώφωσης» για περιπτώσεις που αφορούν στελέχη της…

Είναι σημαντικό στην κυβέρνηση να ανοίξουν τα μάτια, να δουν όλες τις πτυχές της πραγματικότητας, να σταματήσουν να φέρονται και να παρεμβαίνουν με κριτήρια επιλεκτικά και πάνω από όλα να θυμηθούν ότι ευθύνη τους δεν είναι, καλώς ή κακώς να διοικήσουν το ποδόσφαιρο, αλλά να εξασφαλίσουν την εφαρμογή ενός θεσμικού πλαισίου που θα εγγυάται ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να αυτοδιοικηθεί.

Μέχρι τώρα όχι μόνο έχουν αποτύχει σε αυτή τους την ευθύνη, όπως δείχνει η ανομία που επικρατεί στη νέα διοίκηση της ΕΠΟ, αλλά και με τις παρεμβάσεις τους απειλούν να δημιουργήσουν ακόμη περισσότερα προβλήματα.