Ολυμπιακός: Το αιώνιο «πρέπει», ο γάτος, το ποντίκι, το πάρτι και μια πρόκριση

Το «πρέπει» είναι η πιο συνηθισμένη λέξη στον Ολυμπιακό. Η δεύτερη φύση του. Η διαφορά του από κάθε άλλη ελληνική ομάδα. Διότι ο Ολυμπιακός γεννήθηκε, ζει και πορεύεται σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του με αυτό το «πρέπει». Ένα «πρέπει» βαρύ, δύσκολο, ασήκωτο κάποιες φορές. Αλλά που στο φινάλε της ημέρας, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ του τι ζητάει, ποια είναι η κοσμοθεωρία κάθε ομάδας.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να κατακτά το πρωτάθλημα πάντα. Πρέπει να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο. Πρέπει να βρίσκεται στην ελίτ της Ευρώπης. Πρέπει να παίζει στους ομίλους του Champions League. Πρέπει να παίρνει προκρίσεις. Πρέπει να κερδίζει «τελικούς» και τελικούς. Πρέπει να κυριαρχεί. Οι παίκτες πρέπει να δίνουν πάντα το 100% και να μην «επιλέγουν» παιχνίδια. Είναι η φτιαξιά του συλλόγου. Ετσι έχει δομηθεί από τα μικράτα του. Με απαιτήσεις. Εως και σε ακραίο βαθμό. Αλλά χωρίς ποτέ, κανείς να μπορεί να πει «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα».

Οι απαιτήσεις ήταν, είναι και θα είναι πάντα μεγάλες. Είπαμε, αυτή είναι η μενταλιτέ του συλλόγου. Μια νοοτροπία που δεν αλλάζει, δεν μεταβάλλεται, δεν παίρνει εκπτώσεις. Ακόμη και στις «κακές ημέρες». Αντίθετα, αυτές οι «κακές ημέρες» είναι που θρέφουν την επιθυμία για ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες. Και αυτές (πρέπει) να οδηγήσουν τον Πέδρο Μαρτίνς και τους ποδοσφαιριστές του στην εκπλήρωση των φετινών στόχων του συλλόγου.

Ο βασικός στόχος είναι το πρωτάθλημα. Αλλά εξίσου σημαντικός στόχος είναι και η ευρωπαϊκή συνέχεια. Ο Ολυμπιακός «πρέπει» να νικήσει τον Ερυθρό Αστέρα. Πρέπει να παραμείνει σε ευρωπαϊκή οδό και το 2020. Πρέπει να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό του στις ευρωπαϊκές βραδιές του. Και αυτό οφείλει να το κάνει κόντρα στην κακοδαιμονία που τον κυνηγάει φέτος. Κόντρα στα τραγικά ατομικά λάθη που του στοίχησαν τη διεκδίκηση της πρόκρισης στους «16» του Champions League. Κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, που έρχεται στην Ελλάδα να παίξει το ποδόσφαιρο που του αρέσει. Διότι η ομάδα το Βλάνταν Μιλόγεβιτς έρχεται για να… περιμένει. Να παίξει τη γάτα με το ποντίκι. Με τη διαφορά ότι το «ποντίκι» δεν χρειάζεται να βγει από την κρυψώνα του, καθώς έχει ήδη πάρει το… τυρί από την κουζίνα.

Ο Ολυμπιακός έχει χτυπηθεί σκληρά φέτος από τους τραυματισμούς και τις ατυχίες, αλλά έχει δείξει ότι βρίσκει σθένος και λύσεις. Η νέα ατυχία με τον Βαλμπουενά, η μεγάλη και δυσαναπλήρωτη απώλεια του Φορτούνη, το πρόβλημα του Σισέ, τα κατά καιρούς προβλήματα, βρήκαν λύση, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Τώρα, σε ένα κομβικής σημασίας παιχνίδι, ο Μαρτίνς πρέπει να βρει ακόμη μία φορά τον τρόπο να οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη. Νίκη – πρόκριση στους «32» του Europa League.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: Το είχαμε σημειώσει και πριν τον πρώτο αγώνα. Το πάρτι στις εξέδρες. Η ρομαντική και άλλης εποχής ατμόσφαιρα που θα δημιουργήσουν οι οπαδοί των δύο ομάδων, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι θα συμβεί μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Όπως δεν είχε καμία σχέση με ό,τι συνέβη στο πρώτο ματς, στο Ράικο Μίτιτς. Η φιλία στις εξέδρες και οι σπάνιας ομορφιάς εικόνες με οπαδούς των δύο ομάδων να παρακολουθούν μαζί το παιχνίδι, είναι κάτι άλλο από μια ευρωπαϊκή πρόκριση. Και τα δύο έχουν την ομορφιά και τη σημασία τους. Αλλά ο Ολυμπιακός θέλει να είναι αυτός που θα συνεχίσει στην Ευρώπη. Και για δικό του καλό. Αλλά και για τη χώρα. Από τον Αύγουστο, άλλωστε, μόνος του παλεύει για τη βαθμολογία…

MUST READ

Αδιανόητο αυτό που συμβαίνει με τον Μεντιλίμπαρ στην Ευρώπη – Το εντυπωσιακό στατιστικό πριν το ματς στη Ρουμανία (vids)

ΥΓ. Δεν τίθεται καν θέμα εάν ο Ολυμπιακός αξίζει να πάρει την πρόκριση στους «32» το Europa League. Η φετινή ευρωπαϊκή παρουσία των Ερυθρόλευκων και στα 11 έως τώρα παιχνίδια τους (σ.σ. 6 προκριματικά, 5 ομίλους) είναι εξαιρετική. Και ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τα αποτελέσματα των ομίλων, τους αδικεί. Αλλά κανείς δεν είπε ποτέ ότι το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο παιχνίδι.